Het bedieningspaneel van de boegschroef was binnen 4
dagen aan boord, wij hebben het gelijk gemonteerd en het werk perfect (dat is
nu Italiaanse perfectie!).
Op maandagochtend (28 oktober) na het ontbijt stak er
ineens een briesje op die na een uur veranderde in een bulderende storm. Leo
van de Batavier had hem op het Marifoonnet al aangekondigd met de woorden: ‘Blowing like hell in de afternoon.’ Eigenlijk
hadden wij het zelf ook moeten zien aankomen, want de barometer viel als een
baksteen. Hier in de Middellandse Zee is het wel vreemd, volop zon en hard
waaien. Wij hadden er in de haven niet zo last van omdat wij erg beschut
liggen. Het hele strand stroomde vol met
kyters en windsurfers die hadden de grootste lol.
Aan het eind van de middag was alles weer over en de
volgende dag was de zee weer zo vlak als een blauw tafellaken en kon het
wasgoed weer gewoon opgehangen worden, doordat het de dag daarvoor echt niet
mogelijk was.
Op onze laatste zaterdag (2 november) zijn wij nog in zee
wezen zwemmen, watertemperatuur was 20 graden, dat was voor ons behoorlijk aan
de frisse kant, maar als je uit het water was verwarmde de zon je weer direct.
Wij zijn op de laatste avond met 4 Nederlandse boten op
de wal wezen eten bij een Engelse pub. Eén ervan vertrekt in januari naar de
Carieb en de rest ging de volgende dag in de auto naar het vliegveld van
Malaga.
 |
| Zonsondergang Almerimar |
Dat was vroeg opstaan om zes uur vertrokken wij. Nadat
wij alles afgesloten en gecontroleerd hebben zijn wij in de auto gestapt. Wij
waren om ongeveer 9.00 uur op Malaga vliegveld.
Het inchecken ging vrij vlot, maar door de controle was
het een totale chaos, zo erg dat Sophia haar rugtas kwijt was (welles waar was
deze leeg) gelukkig kwam deze weer boven water. Alles moest uit de tassen,
computers, camera’s e.d. moesten apart worden aangeboden. Horloges, portemonnees,
sleutels en broekriemen moesten afgedaan worden, zodat het aan de andere kant
van de scanner een rommeltje was, er vertrokken bijna gelijktijdig 3
vliegtuigen naar Nederland.
Na wat vertraging (honden op de startbaan) ging het
richting Amsterdam. Aangekomen in Nederland hadden wij een snel cursus
ontwenning qua temperatuur. Op het vliegveld hebben we nog met een bakkie
koffie afscheid genomen van Mieke en Karel en zijn wij de trein ingedoken naar Utrecht.
Daar stond ons een verrassing te wachten, waar normaal het busstation was is er
nu een bouwput, gelukkig waren wij al gewaarschuwd dat alles veranderd is en
daar sta je dan als wereldvreemde in je eigen stad! Toen wij thuis kwamen stond er voor ons een
verrassing klaar, een mooie bos rozen van buurvrouw Bep en een vreetpakket
bestaande uit broodjes, haring, makreel en een fles wijn (Spaans) van de buurtjes Karla en Jan.
Nadat wij de post hebben doorgenomen en de tassen hebben
uitgepakt, hadden wij eerst nog niet in de gaten, dat er iets ontbrak. Na 2
dagen ontdekte Sophia dat haar tablet ontbrak. Na eerst alles binnenste buiten
gekeerd te hebben is er een mailtje richting vliegveld van Malaga gestuurd, na
een half uur kregen wij bericht terug met de vraag over het apparaat, welk bureaublad
we gebruikten en wat er in de mail stond. Nadat wij daarop ons antwoord hebben
gegeven, kregen wij het bericht terug dat de tablet daar is gevonden. Hij wordt
daar voor ons opgeslagen voor 2 jaar. Als wij weer volgend jaar terug naar
boord gaan pikken wij hem daar weer op.
De prijsuitreiking laat nog even op zich wachten vandaar
dat wij hierover nog geen foto’s hebben.
Wij willen hierbij nog even iedereen bedanken voor de leuke reacties op het blog, de lieve mailtjes, sms'jes en de fijne Skype gesprekken tijdens de reis.
Wij willen hierbij nog even iedereen bedanken voor de leuke reacties op het blog, de lieve mailtjes, sms'jes en de fijne Skype gesprekken tijdens de reis.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Onderstaand de link naar ons blogverhaal in PDF van 2013:
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
