Koningsdag

Aangezien het liggeld erg prijzig is, hebben wij bij de buren geïnformeerd hoe duur het daar is. Nou dat scheelde nogal wat, wij zijn gelijk verhaalt naar een ander steiger. In de middag kwamen onze vrienden (Dwarskop en La Dolce Vita) in de haven aan en hebben we afgesproken om ’s avonds naar de Chinees te gaan. Voor een zeer sympathiek prijsje hebben wij bij de Chinees gegeten.

Afgelegde afstand 100 meter

De volgende middag kwam de Tristan bij ons brood brengen en zij kregen een sms’je dat hun boegschroef gereed was. Bij het weer te water laten wilde men hun € 200,- extra laten betalen voor kraankosten, echter ze wisten niet dat Simonne een ras jurist is, die ging even naar het kantoor, wat zij daar gezegd heeft weten wij niet, maar de meerkosten werden snel verwijderd en hun boot ging gelijk te water.

Gelukkig is hier een redelijk goed Wi-Fi signaal en hebben wij met diverse vrienden kunnen skypen, we moesten het zonder beeld doen waardoor het geluid dan beter wordt.

26 april hebben wij op geproost op de verjaardag van onze koning, jawel met 4 schepen en later voegde de vader en vriendin van Peter zich bij het gezelschap, deze wonen vlak in de buurt. 

Het was een gezellige boel!

Alex kunnen wij de borrel op jouw rekening zetten?

Doordat er hier geen vrijmarkt is, hebben wij ’s middags een wandeling gemaakt tussen de zoutpannen.

Het weer ziet er morgen goed uit om naar Alicante te varen en we gaan kijken of zij daar een plekje voor ons vrij hebben.

Eindelijk op weg en hoe

Vrijdagmorgen hebben wij van onze buren Allen en Doreen van de Kiah (die een zelfde schip hebben) uitgebreid afscheid genomen ook kwamen Elise en Johan nog even langs om de restanten van etenswaren af te geven en ook om natuurlijk ons een goede reis toe te wensen.

Voor ons vertrokken er al diverse schepen dus het Goodbye, Auf wiedersehen en Au revoir was niet van de lucht.

Buiten de haven was het windstil en hebben wij de eerste uren op de motor gevaren, later stak de wind op en zijn wij zeilend naar Puerte Genoves gevaren, waar wij een beschut ankerplekje vonden, de Dwarskop lag er al.

Afstand van deze eerste dag was 37 mijl

Zaterdagmorgen stond Gerrit op met een flinke rugpijn, hij had die nacht zo vast geslapen, waarschijnlijk in één houding, dat zijn rug ging protesteren.

Met zuidwest 5 zijn wij alleen op de genua vertrokken en dat ging als een speer, de zee was woelig, er kwam zelfs een golf aan dek, deze trof precies onze loopplank die aan de railing gesjord zat zodat wij redelijk beschut waren van de inslag. Eerst hadden wij het idee om naar Garrucha te varen maar omdat de wind en de golven recht in de haven stonden, hebben wij besloten om door te varen naar Aguilas, daar zijn wij in de haven voor anker gegaan. Goede ankergrond was het niet, want de volgende ochtend om 5 uur moesten wij verkassen omdat het anker gekrabd had. Het was weer het oude liedje veel begroeiing op de grond.

Afstand 61,5 mijl

De andere dag na het paasontbijt (met gekookt eitje) zijn wij weer ankerop gegaan richting Cartagena. Dit was een prachtige zeiltocht met veel zon en wind

Afstand van eerste paasdag 36,8 mijl

Tweede paasdag kennen ze in Spanje niet, die tijd hebben wij benut om boodschappen te halen en kopietjes te laten maken en natuurlijk ook om de boot op orde te brengen.

Gerrit ging hinkepinkend mee, met zijn kruk die hij 2 jaar terug bij een afvalcontainer in Cherbourg gevonden had en al die tijd keurig ongebruikt in de bakskist lag (kwam nu uitstekend van pas), boodschappen doen en wederom hebben wij heerlijke aardbeien gekocht, deze gaan hier per kilo voor slechts € 1,60 (vorige week waren ze nog € 1,99), helaas witte asperges zie je hier niet maar wel de groene. 

Cabo de Palos

Na twee dagjes rustig aan gedaan te hebben zijn wij weer op pad gegaan met de gedachte naar Mar Menor te gaan, dit is een binnenzee waar je leuke ankerplaatsen hebt. Bij het binnen lopen van de smalle doorvaart stond er een flinke stroom met veel dwars wind.

Bij de brug waar wij 45 minuten moesten wachten was geen wachtsteiger, alleen grote keien. De ruimte om te keren was niet groot, het ging maar net en het kommetje waar je voor anker kan was reeds bezet, door de stroom en wind niet erg aanlokkelijk. Wij namen toen de beslissing om naar San Pedro del Pinatar te varen. Hierdoor hebben wij de La Dolce Vita gemist en hier op de werf staat de Tristan II met boegschroef problemen. Vanavond kregen wij van alle kanten sms’jes en mailtjes om morgenavond hier een hapje te eten, dat is allemaal erg goed bedoeld, maar voor het liggeld van één nacht kan je ook in het Hilton gaan slapen.

De afstand van dag 4 was 40,5 mijl

Proefvaart met visite

Het ongeluk van Colin (de zeilmaker) is veel ernstiger dan wij dachten, hij wordt kunstmatig in coma gehouden en iedereen denkt er het zijne ervan. Gelukkig heeft zijn assistente onze zeilen woensdag nog klaar gekregen.

Zondag zijn vrienden van ons (Elise en Johan) uit Nederland gearriveerd. Zij hebben hier een appartement gehuurd.

Maandagmorgen hebben wij de auto in Almeria ingeleverd en zijn toen gelijk daarna met z’n vieren in de auto van Elise en Johan gestapt en zijn  het natuurpark Cabo de Gata ingegaan en wij hebben daar de flamingo’s gezien.

In San Jose zijn wij een hapje wezen eten, waarna wij door het gebergte zijn getrokken.

Wij hebben onderweg een verlaten goudmijn gezien. In deze omgeving zijn heel veel western films opgenomen, zoals o.a. “ Good the bad and the uggly” en films zoals “Laurence of Arabia” en “Indiana Jones”. Daarna zijn wij weer terug naar boord gegaan. De maaltijd van San Jose viel bij Gerrit niet goed, hij kwam nog niet koud aan boord en moest gelijk naar de wc. Voor de avond zijn wij bij de Tristan uitgenodigd om de nieuwe bekleding te dopen. Zij hadden zeebaars met groene asperges bereid, nou dat smaakte fantastisch, helaas heeft Gerrit hiervan niets gegeten maar hij was wel van de partij.

Dinsdag zijn wij samen met Elise en Johan boodschappen gaan doen, want zij wilden ons op een maaltijd in hun appartement trakteren. Wij hebben alles bij elkaar gelegd en onze planche ging mee, Elise heeft een heerlijk Jambalaya rijst gemaakt en Sophia heeft de kip (op spiesjes) op de planche bereid. Alles smaakte verrukkelijk. Gelukkig was de maag van Gerrit weer OK en kon hij ook mee smullen.

Proefvaart met visite uit Nederland

Woensdag zijn wij met Elise en Johan een proefvaart wezen maken op de Middellandse Zee.

De Tristan heeft dezelfde morgen afscheid van ons genomen en zat circa 1 uur voor ons uit, na contact via de VHF hoorden wij dat zij dolfijnen in zicht hadden. Helaas wij hebben ze niet gezien, het zou zo leuk geweest zijn voor de visite. ’s Avonds zijn wij door Elise en Johan op een etentje aan de wal getrakteerd.

De volgende dag hebben wij gretig gebruik gemaakt van het aanbod om de wasmachine van het appartement te gebruiken en was het zoals vanouds vlaggetjes dag (waslijnen vol). Deze laatste avond willen wij nog naar de jamsessies, om van alle vrienden en bekenden afscheid te nemen want wij kiezen vrijdag het zeegat en het zee-avontuur gaat weer verder.
Dit was het feestje wat wij voorlopig hier hebben gevierd. Het was natuurlijk erg gezellig en wij hopen veel van onze vrienden en maatjes weer ergens tegen te komen.

De Werfbeurt

De zaterdag begon al lekker goed met een stevige onweersbui met een flinke plensregen. Aangezien de werf niet uit beton of asfalt bestaat maar uit aangestampt zand was het gelijk een modderpoel en maakte het werken zeer moeilijk. We zijn toen eerst een bakkie koffie gaan drinken om de verjaardag van Mieke te vieren. In de loop van de middag heeft Gerrit de waterlijn geschuurd. In de avond hebben we nog een borrel gekregen op de verjaardag van Mieke.

De volgende dag is eerst het slijpsel (van het schuren) van de boot gespoten en geschrobd.

In het begin van de middag is Gerrit begonnen met het aanbrengen van de antifouling, na flink doorwerken was het tegen de avond klaar. De volgende dag zijn er nog even plekjes bijgewerkt en is de schroef gericht en is het polyester nog lichtelijk gepoetst.

Dinsdagmorgen om 08.00 uur (wij waren de eerste) hing het hele spul weer in de kraan om in het water gegooid te worden, gelukkig maar want een boot hoort niet op het land maar te drijven op het water. Alles is zoveel makkelijker als de boot in het water ligt.

Sophia is hevig verkouden geworden met een naar hoestje, ook Simonne van de Tristan II voelt zich grieperig en zaterdag sloot Gerrit zich hierbij aan. Maar vrijdag hebben we toch het etentje met de Nederlandssprekende gemeenschap gehad, waarschijnlijk een van de laatste met deze setting, want er zijn mensen die gaan vertrekken.

Het zal niet lang meer duren dat deze groep helemaal uitelkaar gaat en er aankomende winter een nieuwe groep vormt, zoals het al een aantal jaar gaat.

Zaterdag stond op de planning om met Mieke en Karel naar Nerja te gaan, helaas voelden wij ons te beroerd om mee te gaan en hebben wij op de boot wat klusjes gedaan. Vandaag hebben wij afscheid genomen van een Duits echtpaar. Wij stonden op de kade met een Canadees, Engels, Nieuw Zeelands en Nederlandse team en hebben met veel getoeter en gezwaai hun afgeduwd. Voor ons is dat geen blijvend afscheid want wij gaan ook richting Balearen en waarschijnlijk kom je elkaar dan toch weer tegen. De meeste trekken naar het oosten (die zullen wij waarschijnlijk ergens wel weer ontmoeten) maar voor ons is het afscheid definitief van de mensen die naar het westen trekken.

Wij hebben onze fietsen weer terug gekregen, want de Nieuw Zeelanders gaan maandag naar de werf en willen dan geen fietsen aan dek. Colin, de zeilmaker heeft eergisteren een ernstig ongeluk gehad met kitesurfen, hopelijk kan zijn assistente de hele zaak nog in goede banen geleiden.