Van Soller naar Pollença

De nacht na de eerste voetbalwedstrijd voor Nederland zullen wij niet zo snel vergeten want ’s nachts om 04.00 uur werden wij opgeschrikt door twee daverende klappen. In enkele seconden stonden wij aan dek omdat een Frans/Poolse (of was het een Poolse/Franse ??) boot met zijn boegbeslag in ons railingwerk zat. Wij met zijn tweeën die boot afhouden en kloppend en schreeuwend die gasten proberen te wekken, maar niemand had zin om aan dek te komen, maar met een flinke bundel van licht van onze schijnwerper kwam er iemand bovendeks. De man begreep er niets van en riep “se ne pas possible” hierbij schoot Sophia uit haar slof en zei dat het toch echt possible was en dit had uiteindelijk effect. Hij startte de motor en zijn maatje draaide het anker op, wat bleek op 7 meter diep water nog geen 15 meter ketting en hij ging een stuk verderop weer voor anker.

De volgende ochtend hebben wij de schade gerepareerd, wat gelukkig bleek mee te vallen, maar die eikel vaart met zijn rubberbootje gewoon voorbij en doet alsof er niets gebeurd is, er kan zelfs geen sorry af. Wij weten dat bij Fransozen fatsoen erg moeilijk gaat, maar Poolse/Fransozen spannen de kroon.

Maar wij hadden het nog niet gehad in Soller, want de volgende nacht brak er een daverend onweer los met gigantische windstoten. Wij bleven op onze plek liggen maar diverse schepen gingen aan de haal. Het duurde van 02.30 tot 04.00 uur en al die tijd hebben wij de motor aangehad om de klappen van de rukwind op te vangen.

De volgende dag zijn wij naar Cala Calobra gevaren, één van de mooiste ankerplekjes van Mallorca. Vanuit hier loop je via twee tunneltjes naar de Torrente de Pareis.

De afstand was 17,5 mijl

De volgende dag hebben wij die wandeling gemaakt zover als mogelijk totdat het bergbeklimmen werd. Er lopen daar ook nog wilde klipgeiten rond, die je ’s avonds goed kan horen.

Overdags komen er bus en bootladingen vol toeristen om dit prachtige natuurgebied te zien en om van het strand te genieten, maar ’s middags na 17.00 uur zie je geen één toerist meer, sterker nog ook de bars en restaurants zijn dan gesloten.

Na twee nachten daar te hebben gelegen zijn wij naar Puerto de Pollença gevaren. In de morgen het ankerop met fraai en windstil weer. Maar hoe dichter wij bij Cabo de Formentor (meest noordoost puntje van Mallorca) kwamen begon het te waaien en kwam de wind pal op de kop tot na de kaap, wij konden het laatste stukje zeilen. Wij dachten bij Cala Formentor vooranker te gaan omdat het als een mooie ankerplaats omschreven staat, maar helaas de commercie heeft hier moorings neergegooid en je mag er ééntje oppikken voor € 29,00 per nacht. Wij zijn toen maar doorgevaren naar Pta. de la Avanzada om daar voor anker te gaan. Dat is een prima ankerplaats waar ook de Puff een Nederlandse IP (Yvonne en Dico) al vooranker lag. De ankerplaats is prima maar helaas ’s nachts om 04.00 uur wilde een Fransoos in een grote onweersbui tegen ons aan ankeren, toen hij zag dat het niet ging, wilde hij proberen twee meter verder voor anker te gaan, maar met onze trouwe schijnwerper (een Maglite) en wat krachttermen is hij toch maar 100 meter verder voor anker gegaan. Maar onze nachtrust was wederom weer eens verstoord.

De afstand was 29 mijl

De volgende dag hebben wij ankerop gedraaid en zijn eerst gaan bunkeren in de jachthaven van Puerto de Pollença en daarna zijn wij in de baai voor anker gegaan.

De afstand circa 3 mijl

Wij liggen op een erg mooi stekkie, maar elke middag trekt de wind hier aardig aan en af en toe hebben wij vanuit de bergen valwinden. Puerto de Pollença is een erg toeristisch oord. Elke dag gaan wij met onze bijboot naar de wal om boodschappen te doen, want vers brood heb je dagelijks nodig en een vriesvak hebben we niet (vraagt te veel stroom) en dan bekijken we gelijk het een en ander.

We zijn met de bus naar de oude stad Pollença gegaan en hebben de Calvari steps gelopen, dat zijn 365 treden met aan weerszijde cipressen en op de top staat een kerk, maar ons ging het om het fantastische uitzicht. 

Ook hebben wij daar Romeinse brug bekeken.

Zaterdag en zondag zijn hier de visserijdagen, dus weer een feestje in het vooruit zicht. De La Dolce Vita heeft al aangegeven dat zij zaterdag hier zullen zijn, dus de voetbalwedstrijd zondag (de 1/8 finale) wordt in ieder geval hier ergens aan de wal door 4 Nederlandse schepen bekeken.

De planning is om maandag en dinsdag de haven in te gaan en woensdag richting Barcelona te varen daar ons dan zuidoosten wind beloofd is, maar wij trekken ons daar niet zoveel meer van aan omdat het weerbericht niet zo erg betrouwbaar is, dus het kan nog allemaal veranderen.

Onze buurman laat de hond op deze manier regelmatig uit!

Klauteren en feesten

Toen de volgende dag de wind was gaan liggen, zijn wij met de bus naar Jardins d’Alfàbia gegaan.

We waren eerst van plan om dat met het treintje te doen, maar dat had niet zoveel zin omdat er een gigantisch lange tunnel door de Serra de Tramuntana loopt en doordat de bus sneller en goedkoper is, zijn wij zo aan de andere kant van het gebergte gekomen.

De tuin is door de Moren aangelegd, de onderkoning van het eiland ontwikkelde verborgen irrigatiesystemen ergens in de 12^e eeuw om deze opmerkelijke tuinen te creëren. Er groeien ongeveer 40 soorten bomen, klimmers en bloeiende struiken. Het 17-eeuwse herenhuis is gebouwd door de katholieke kerkvorsten en is ingericht met antiek en beschilderde panelen en heeft een collectie van originele documenten die de geschiedenis van het landgoed weergeven.

Het is niet erg groot (in 2 uur tijd wandel je er doorheen) maar het is erg mooi.

We zijn terug toch maar weer met de bus gegaan, deze kwam precies op tijd (alle bussen hebben hier 10 minuten vertraging en daar hebben wij nu ervaring mee), dus na 10 minuten gewacht te hebben is het richting Sóller gegaan.

Sóller is een oud stadje waar alles nog authentiek is, maar de toeristen hebben het ook ontdekt. Het hele marktplein is in bezit genomen door terrasjes. Na wat gegeten te hebben zijn wij met de antieke tram naar Port de Sóller gereden.



Gerrit heeft nog even assistentie verleend bij de ‘Peilikaan’ om de gerepareerde windmeter weer terug op zijn plaats, in de top van de mast, te zetten. Suzanne van de ‘Sobat Kras’ is door de mannen de mast in gehesen en zij heeft vanuit de top van een paar leuke foto’s gemaakt, waarvan wij er hierbij één plaatsen.

 Enkele dagen daarna zijn wij weer terug naar Sóller gegaan, maar dan te voet over de berg geklauterd. Het is maar een klein geitepadje, waar je voor het grootste gedeelte onder de bomen loopt, gelukkig maar want zo is het goed te doen.

Een gedeelte van de route loopt via citroen en sinaasappelgaarden. Sophia heeft hier haar eerste citroen gejat. Sinaasappelen kregen wij van een aardige boer die in zijn boomgaard aan het werk was.

Deze sinaasappels zijn erg sappig en heerlijk zoet, hier kunnen de Nederlandse supermarkten met hun bocht niet tegenaan! Wat dat aangaat worden wij hier aardig verwend, maar de vis is hier minder als aan de vaste wal.

De buit van één dag (gekregen en gejat)

Gisterenavond zijn wij met 6 Nederlandse en 1 Belgische boot aan de wal geweest om naar het voetbal te kijken. De mensen op de wal stonden een beetje raar naar ons te kijken, hoe wij er uitgedost bijliepen. Wij zijn een Ierse pub ingedoken, waar wij het hele spektakel gevolgd hebben. Wij waren de grootste groep en bij elk doelpunt produceerden wij aardig wat kabaal, zodat de mensen op straat bleven kijken, wat daar op het terras allemaal gebeurde. Na afloop ging de karavaan weer terug naar boord, dus iedereen zocht zijn bijbootje weer op en voer naar zijn eigen boot.

Hooligans

en . . . nog meer hooligans

Van zeilen komt deze dagen niet zo erg veel!

De groep was te groot om op één foto te kunnen.

Luilekker dagen in Santa Ponsa / Soller

Op het ogenblik liggen wij in Soller, dat is een haventje aan de noordkant van Mallorca.

Vannacht begon de poniente (stevige zuidenwind). Het was de bedoeling om vandaag met het antieke treintje van Soller naar Palma te gaan (gezien op de tv bij Railaway). Door de wind durfden wij het schip niet de hele dag alleen voor anker te laten, wij zijn wel snel even boodschappen aan de wal wezen halen.

De ankerbaai ligt hier vol met hele grote en kleine schepen. De prijs van de jachthaven valt (ten opzichte van de Balearen) wel mee. De prijs is € 50,- voor één nacht, maar het werd door een Fransoos afgeraden om gebruik te maken van de jachthaven, omdat elektra en drinkwater maar af en toe aanwezig zijn, hij zei hier heb je niets en voor anker betaal je niets!

 Vanmorgen hebben wij een natuurlijk fenomeen waargenomen, na het ontbijt zagen wij ineens de kust van de vaste wal, wij konden eerst onze ogen niet geloven want die afstand is 110 mijl. Dat is zo’n gigantische kimduiking die normaal alleen op de polen waargenomen wordt.

Er zijn hier veel Fransozen omdat in het verleden veel mensen uit Soller in Frankrijk zijn gaan werken, zodoende is het hier een Frans/Duitse enclave geworden.

Het plaatsje bestaat eigenlijk uit twee delen Puerto de Soller en Soller, de afstand tussen deze twee plaatsen is circa 2 mijl. Wij liggen voor anker in de baai die rondom in de bergen, hotels, restaurants en pensions geklemd ligt.

Gisteren zijn wij hier voor het eerst aan de wal geweest om het havenplaatsje te bekijken, wat opvalt is dat hier een stokoud trammetje naar de binnenstad rijdt, waarna je met een even oude trein naar Palma kan reizen. 

Eergisteren zijn wij vanuit Santa Ponsa met stralend weer naar hier gevaren, maar er stond een koppige golfslag en geen wind, dus de hele tocht op de motor.

Afstand 32 mijl

In Santa Ponsa hebben wij de bus genomen naar Palma. Wat wij niet wisten was dat wij de toeristische bus hadden genomen, deze deed er één uur over om in Palma te komen, hij nam de kustweg langs alle toeristische attracties en luxe woonresorts, de terugweg ging wel via de snelweg. In Palma zijn wij bij de Catedral de Mallorca uitgestapt en wij hebben de oude stad bekeken.

Onderweg hebben wij voor Sophia nog een verjaardagscadeautje gekocht, wij geven elkaar bijna nooit cadeaus voor de verjaardag maar wij kopen iets, als wij iets zien dat naar de zin is.

In Santa Ponsa hebben wij vlaggetjesdag gehouden (wasdag), die wij in de wasmachine van de jachthaven hebben gedaan, ook in Santa Ponsa zijn wij voor anker gegaan omdat hier de prijs € 106,- per dag is (het hoogseizoen is op 1 juni ingegaan), zulke prijzen willen wij niet dagelijks neertellen, anders is de bodem van onze slob chest (scheepskas) zeer snel in zicht, by the way sponsors gezocht!