Rondhangen in Kreta

In Milati, ankerbaai bij Souda, hebben wij 3 dagen gelegen. Het water was zeer helder en soms waren er heftige valwinden.

Op maandag 12 september zijn wij ankerop gegaan om naar Rethymnon te gaan. De wind stelde niet veel voor, daarom is alles op de motor gegaan.

De afstand was 16 mijl

Na aankomst in Rethymnon bleken er meerdere Nederlanders te liggen, uiteraard werden wij gelijk door hun geholpen met het aanleggen. 

Deze plaats bestaat uit twee gedeeltes, een oud en een nieuw. Het oude gedeelte heeft smalle straatjes en veel toerisme, in het nieuwe liggen de hotels, restaurants en moderne winkels.

De prijzen in de jachthaven zijn hier wel erg krom, wij betaalden voor de ligplaats € 6,50 per nacht, elektra € 4,00 en water € 7,00. Daarom hebben wij maar voor één nacht water en voor twee nachten elektra betaald. De volgende dagen gewoon de stekker erin laten zitten en voordat wij weer vertrokken de drinkwatertank afgevuld. In de steigers zaten enorme gaten en er werd gewaarschuwd voor ratten (gelukkig niet op ons steiger). Tot grote vreugde vlogen hier ijsvogeltjes af en aan, maar die zijn zo snel dat ze niet te fotograferen zijn. We hebben hier 5 dagen gelegen, één dag langer omdat er vrijdags een flinke wind blies en omdat wij in een ongunstig hoekje lagen was het niet risicoloos om daar zomaar te vertrekken.

Zaterdag 17 september zijn wij vertrokken, net buiten de haven ontmoeten wij onze buren van afgelopen winter, de Riverdancer. Na even wat heen en weer gekletst te hebben, zijn wij naar een baai gevaren genaamd Ormos Bali. Een leuke baai met alweer glashelder water en waar het krioelde van watersporters.

De afstand was 18 mijl

‘s Nachts denderde de disco’s er vrolijk op los, maar we hebben toch lekker geslapen er liep ook aardig wat deining naar binnen, en aangezien onze boot de prioriteit heeft om dwars in de golven te gaan liggen, dan lig je aardig te rollen.

De volgende dag zijn wij ankerop gegaan naar het eiland Nisis Dia, waar wij de derde baai hebben genomen. Er lagen aardig wat weekendbootjes die tegen de avond allemaal weer vertrokken, alleen een groot motorschip en wij bleven over.

Iedereen die wij hoorden vindt dat een fantastische ankerplek, wij vonden het kale gure rotsen, maar het water was weer heel helder

De afstand 20 mijl

Kaap Ioannis

Op maandag 19 september zijn wij ankerop gegaan om bij Elounda, dat ligt aan Spinalonga baai, voor anker te gaan.

Afstand was 31 mijl

Hier blijven we voorlopig even liggen want er zijn wat weersveranderingen voorspeld. Dat hebben we geweten, want de volgende middag onweerde en bliksemde het met een windkracht 9 en hagelstenen zo groot dat wij er van schrik geen foto’s van hebben genomen. Maar na een uurtje scheen de zon weer alsof er niets gebeurd was. De voorspellingen zijn dat er in het weekend weer hard gaat waaien.

Wij liggen hier zeer goed vooranker en kunnen ‘eventueel’ met harde wind met de dinghy naar de wal komen, of we dan droog blijven is wel even de vraag.

Het eiland Spinalonga

Deze baai waar wij liggen is zeer bekend, hier zijn o.a. de films opgenomen zoals Who pays the ferryman en Zorba de Griek. Wij hebben uitzicht op het voormalig lepra-eiland Spinalonga.

Aankomst op Kreta

Op zondag 28 augustus zijn wij vertrokken richting Monemvasia. Het was een kort maar heftig stukje. Om de baai uit te varen liepen we 1,8 knopen, de golven en deining stonden bij het uitvaren van de baai tegen, daarom schoot het in het begin niet op. Eenmaal buiten konden wij afvallen tot halve wind en ging het stukken beter.  Wij kwamen halverwege een mede zeiler tegen. Deze was 135 mtr en had 5 masten en voer onder vol zijl, het was de Royal Clipper, dat is het grootste zeilschip ter wereld. Daar stond toch een partij zeil op, waar je “U” tegen zegt. Helaas zijn wij vergeten dit te fotograferen, wat erg stom was. Bij de invaart van Monemvasia hadden wij onze handen vol, er stonden hevige valwinden, gelukkig hadden wij al wel bijtijds de genua opgerold. In de haven, was nog precies tegen de kademuur een plekje vrij voor ons, een prima plek waar wij geen last hadden van de golven en wind. Omdat de wind stug bleef doorstaan hebben wij hier een week gelegen.

Afstand 9 mijl

Wij hebben hier een wegwerpbarbecue gekocht en vlees om weer eens lekker te schroeien. Ook hebben wij hier hele leuke mensen uit Nederland ontmoet met hun zeilboot Luna, die hun pijpentang ter leen gaf om de afsluiter van de toilet te demonteren maar dat ging niet lukken en wij hebben met een ijzerdraadje in de afsluiter zitten prutsen, daarna kregen wij brokstukken los en veel gruis. Toen was de verbinding weer open. Ook de afsluiter was weer gangbaar doordat wij die regelmatig flink in de olie gezet hebben. Deze laatste twee tips kregen wij van Cor en Jan, hiervoor bedankt! De slangen zijn weer aangesloten, de bootriool werkt weer als vanouds.

Op zondag 4 augustus zijn wij naar Dhiakofti gevaren. Dat was een tocht met snoeiharde wind en soms geen wind. Wij moesten wel vertrekken want er was zwaar weer in opkomst aan de Zuid Peloponnesos (de overstromingen hebben zelfs de Nederlandse krant gehaald) maar wij zijn ’s avonds ten anker gegaan in Dhiakofti, onderweg hiernaar was de zee vrij ruw.  Hier hebben wij ‘s nachts ook aardig liggen schommelen, de deining dwars tegen de wind.

Afstand 27 mijl

De volgende morgen liep de wekker af om 6:00 uur. (Ja jullie horen het goed dan is het in Nederland nog 5:00 uur) De bestemming was Chania op Kreta, dit was een pittig stukje van 66 mijl waarvan wij het meeste op de motor hebben afgelegd. Onderweg kregen wij een oproep van de Tristan 2 die problemen hadden met hun plotter, wij hebben via skype hun advies gegeven en alles werkt bij hun weer als vanouds. In de avond vonden wij nog een plekkie aan de kade in Chania. Echter een klein probleempje de taveerne, bijna tegen de boot aan, heeft elke avond een lifeband, dus je moet wel doodmoe zijn om hier in slaap te vallen en het ‘leuke’ is om circa 7.30 uur in de ochtend beginnen hier de bouwvakkers met hun werk aan een gebouw naast de taveerne.

Afstand 66 mijl

Chania is een oude stad, hier langs de kade mag er tot 10:00 uur gemotoriseerd verkeer komen, daarna zie je er paardenkoetsjes voorbij komen natuurlijk voor de toeristen. De havenmeester (Spiros) heeft zijn kantoor in de moskee. De oude stad heeft veel kleine steegjes met natuurlijk diverse toeristische souvenirwinkeltjes en restaurantjes.

Wij hebben besloten om hier een auto te huren om de westkant van Kreta te verkennen.

Wij zijn eerst naar Souda gereden om te verkennen of dat een leuk plekje voor ons zou zijn, dat viel tegen, want het stadje is na de tweede Wereldoorlog op een smakeloze stijl weer opgebouwd.  Wij zijn daarna naar het strand van Falassarna gereden, dit was een mooi strand.

Daarna zijn wij de westelijke kustweg gaan volgen naar Elofonisi, dit is het mooiste strand van Kreta zegt men, het was er overvol en alles krioelde door elkaar, wij vonden het erg druk en het gaf niet onze voorkeur.  Daarna zijn wij via de binnenlanden de smalle weggetjes en diepe ravijnen weer naar Chania gereden. Het was even een probleem om de auto weer in te leveren daar de stad na 10:00 uur afgesloten is voor gemotoriseerd verkeer en wij moesten dus buiten de stad ergens  dubbel parkeren en dan een medewerker erbij halen, maar om de juiste plek te vinden gaf wat moeilijkheden. Nadat wij al 2 keer hetzelfde punt hadden gepasseerd, gaf Gerrit het op en ging lopend naar het kantoor, hij was binnen 5 minuten terug met de medewerker, dus dat was prima gegaan zo.

De dag erna was vol gepland met boodschappen, maar dit was gelijk de heetste dag, dus elke zweetdruppel hing overal aan. Voor ons is dit de heetste dag die wij hier hebben meegemaakt, terwijl onze vrienden er allemaal beroerd vanaf komen, met veel, zeer veel wind.  De Tristan 2 melde zelfs windstoten met 72 kn. wind in Kiparissia, terwijl wij hier lopen te snakken naar een zuchtje wind. Na elke actie die je doet plakt de kleding aan je lijf dus elke keer schoonspoelen en na een uur is alweer droog en kan je het aan.

We konden onze vrienden van de Sparkle helpen door vanuit hier op hun Vodafone simmetje bitjes te zetten. Zij liggen voor anker bij Preveza en kunnen door de heftige wind niet hun boot verlaten, het verlaten zal nog wel gaan maar met die wind laat je niet zomaar je boot vooranker achter en gelukkig kunnen wij vanuit een Vodafonewinkel hier hun helpen. Nu kunnen zij weer de weerberichten volgen, hopelijk wel een goed weerbericht.

Op vrijdag hebben wij ons los geweekt van de kade van Chania om naar een ankerbaai bij Souda te gaan. Toen wij eindelijk voor anker lagen stak de wind pas op, hier hadden wij dus niet veel aan. Donkere wolken trokken langs ons heen, maar voor ons geen regenbuien. We hopen hier nog een dagje voor anker te blijven liggen want het ziet er hier erg leuk uit.

Afstand 18 mijl.