Andros en Tinos

Doordat wij zondag morgen om circa 06:00 uur gestoord werden door ‘nep’ Nederlanders (Oostblokkers, die geen woord Nederlands spreken maar op de kont van de boot gewoon Amsterdam zetten) omdat zij het anker vlak naast onze boot hadden gesmeten en deze er in de ochtend weer uitgehaald moest worden, waren wij ook klaarwakker. Wij moesten die dag nog een aardig stuk varen, hebben wij ook maar gelijk het anker opgehaald en zijn vertrokken naar Andros.

Het was bijna windstil maar er vertrok een onweersbui vlak voor ons langs, genoeg bliksem en donder maar geen druppel regen. Tegen de middag klaarde het op en werd het zowaar zonnig. Zelfs met een windje waarbij wij nog ook konden zeilen. ’s Middag om 16:30 uur zijn wij gemeerd in de haven van Batsi. Na vraag hoeveel het havengeld is, kregen wij te horen gratis inclusief elektra en water, maar een fooi/tip kan (iedereen geeft de marinero fooi).

Afstand 48 mijl

Het is een leuk klein plaatsje waar wij enkele dagen zijn blijven liggen. Natuurlijk hebben wij een autootje gehuurd en zijn over het eiland gecrost met veel kronkelige en steile wegen. Het is een prachtig groen eiland met diverse bronnen en mooie vergezichten.

Wij kregen een probleem omdat het begon te waaien als de rook, waarbij bakboordskikker waaraan de achtertros zat bijna uit het dek gerukt werd, 2 bouten braken af en 2 stuks en de kikker zijn verbogen. Nu hadden wij een echt probleem! Wij hebben de achtertros daarna op de winch gezet en wij hebben de rest van de kikker gedemonteerd (dit was geen gemakkelijke klus).

Wij hadden dus een serieus probleem. Aan de marinero van de haven hebben wij gevraagd of er mogelijkheid is om dit hier te laten repareren. Hij verwees ons naar de plaatselijke supermarkt met mededeling hij heeft contacten. De volgende dag kwam de plaatselijke lasser, deze zei dit is niet meer recht te buigen, ik snij hem door en las hem daarna weer recht.

Hij kwam terug met de kikker alsof die nieuw was, met metrische bouten, waarmee hij alles weer gemonteerd heeft.

In de haven lag nog een Nederlandse zeilboot SY Vivianne van Hanneke en Sietse uit Groningen. Door hun zijn wij voor een maaltijd uitgenodigd. Daar wij nog gebraden vlees hadden hebben wij samen de maaltijd in elkaar gezet, de aardappel/groente schotel kwam van hun kant met tevens een toetje.

Batsi op Andros

Na een leuke tijd in Batsi te hebben gelegen zijn wij op vrijdag 22 juni vertrokken naar het eiland Tinos en wij zijn vooranker gegaan bij het strand van Loukia.  Waar SY Vivianne ook al lag.

Afstand 28 mijl

Wij hebben die nacht erg onrustig gelegen vanwege de snelvarende ferry’s, ze veroorzaakten een onaangename golfslag.

De volgende dag zijn wij maar snel de haven van Tinos ingedoken.

Ook hier stond een marinero ons op te wachten, geen havengeld ook hier wel elektra en ook fooi, wij begrijpen niet hoe Griekenland uit de crisis is gekropen?

In de middag kwam ook SY Vivianne naar binnen.

Bij het boodschappen doen liepen wij op de terugweg over een pleintje waar een levensgrote pelikaan rond liep. Je schrikt je wild, want het beest is bijna net zo groot als jezelf, met een snavel zo groot waar de hele boodschappentas in past. Hij bleek vriendelijk gezind, wandelde bij de visboer naar binnen, scoorde een visje en ging daarna lekker poedelen in het kinderbadje buiten, nog nooit zoiets meegemaakt.

Het beest is hier een soort van mascotte, de kleine kinderen vinden het maar niets, zijn er erg bang van.

Terug aan boord begon de wind aardig aan te trekken, aangezien wij de kikkers heelhuids willen houden, hebben wij snel de rekkers geplaatst, dat gaf een beter gevoel. Want ook in de haven veroorzaken de ferry’s behoorlijke swell.

Zondag hadden wij een reisje met de bus over het eiland gepland, maar wij vonden het niet verantwoord om het schip alleen te laten.

Panagia Evangelestriakerk

Wij zijn even naar de kerk op de heuvel gelopen, hier ligt in de straat een tapijt van circa ½ meter breed waarop pelgrims op hun knieën naar de kerk kruipen, voor ons een beetje bizar maar het schijnt normaal te zijn. 

Veel mensen die langs de kade lopen en de kerk (op een afstand van circa 500 meter) zien slaan allemaal kruisjes.

Omdat er morgen zuidenwind staat is onze planning om morgen naar Kythnos te varen.

Tinos

Skyros

Op 07 juni zijn wij vertrokken om in het noorden van Alonissos in Firaki te gaan liggen. Toen wij daar aankwamen bleek het een troosteloze bende te zijn en de hele haven was daar vervuilt van wilde ankerboeitjes, dus voor ons niet gezellig en zijn wij doorgegaan naar Ormos Panayia, een geweldig mooie ankerplek, waar de Ilja ook al lag.

Afstand 14 mijl

De volgende dag zijn wij richting zuiden naar Pefkos op het eiland Skyros gegaan, de Ilja is naar het noorden gegaan. 

Hier gingen wij vlakbij het strand voor anker, maar bij de eerste windbui, dreven wij bijna de baai weer uit. Wat bleek bij het ophalen van het anker zat er een grote autoband aan.

Baai van Pefkos

Wij zijn naar één van de moorings van de vissersbootjes gevaren en hebben daar 2 nachten heerlijk gelegen.

Afstand 28 mijl

Op zondag zijn wij verhaald naar Linaria, we moesten door een nauwe passage, waar wij vooraf de discussie hadden, omvaren of door die nauwe geul, wij hebben voor het laatste gekozen. We kwamen met een optater wind de haven in, maar de havenmeester assisteerde uitstekend met zijn rubberboot. De jachthaven is niet groot en je moet hem delen met een grote ferry, die ’s morgens wegvaart en ’s avonds terugkomt, bij binnenkomst laat dan de cocktailbar muziek horen.

Afstand 3 mijl

In de tijd dat de ferry afwezig is kan je het bunkerstation gebruiken, want de ferry ligt er pal voor.

Water, elektra, mooringlijnen en WiFi is bij het havengeld inbegrepen ook staat er een webcam op het haventerrein gericht, waar wij ook gebruik van hebben gemaakt.

Het havengeld is € 20,-  de havenmeester komt elke ochtend langs met de vraag of alles naar wens is, dat is wat anders dan op de Waddeneilanden, daar wordt je per megafoon gesommeerd om op bepaalde tijden je havengeld te voldoen (totaal onpersoonlijk), hier kwam de goede man zijn geld incasseren en gaf advies. Hij reed op een soort van elektrische driewiel step, ook werd daarmee het huisvuil opgeruimd dan hing er een karretje achter.

Het beviel ons zo goed dat wij tot donderdag zijn blijven plakken.

Op dinsdag wilden wij met de bus naar Chora (hoofdstad) echter de bustijden van 07:00 en 19:00 uur kwamen ons niet zo goed uit en ook weer terug naar de haven reed deze maar 2 keer. Dus hebben wij een auto gehuurd en hebben wij het eiland rond gereden. Het noorden van het eiland is bebost met prachtige uitzichten en het zuiden bestaat alleen maar uit steen en geiten.

Onderweg hebben wij onze voorraden weer aangevuld bij een supermarkt met slagerij. Helaas de slager verstond geen woord Engels, de caissière heeft als tolk opgetreden en wij kregen wat wij wilden. Bij het afrekenen gaf zij ons een fles wijn cadeau.

Skyros stad

Bij het opruimen van de proviand verdraaide Sophia haar knie, resultaat een flinke bult en pijn. Het gaat nu gelukkig elke dag beter. Gerrit is naar een restaurant gegaan en heeft daar een berg ijs gekregen, ook hadden wij daar een mengsel gekregen van St.Janskruid en olie voor medicinale doeleinden. Elke dag wordt de knie ingevet. Het werkt nog ook!

De dag voor vertrek kregen wij van de uitbaatster een homp (geit/schaap) kaas mee en zij wilde er geen geld voor.

Op donderdag zijn wij van Linari vertrokken naar Renes baai.

Dit is een vrij desolate baai, die wij deelden met duizenden geiten, het gemekker was dus niet van de lucht. Het vreemde was dat er diverse geiten naar het strandje kwamen om zeewater te drinken, wij weten niet beter dat die dieren daar dood aan kunnen gaan. Hier hadden wij geen telefoon en ook geen internetverbinding.

Afstand 11 mijl.

Vrijdag 15 juni zijn wij ’s morgens ankerop gegaan naar Petries op Evia. Dit was een tocht waarbij volop gezeild kon worden, met oosten wind kracht 5 was dat goed te doen.

Daar aangekomen was er nog een piepklein gaatje waar onze boot precies inpaste (schoenlepel werk).

De afstand 31,5 mijl.

Na weer wat verse spulletjes ingeslagen te hebben en ’s avonds in een barretje aan het strand naar het voetbal te hebben gekeken, zijn wij gaan pitten. Maar werden in de nacht gestoord door een pittige regen/onweersbui, dus snel alle luiken dicht en weer verder snurken. Tijdens ons ontbijt stond er een mannetje op de kade die ons ‘iets’ in het Grieks duidelijk maakte, dat wij plek moesten maken voor een vissersschip wat onderweg naar de haven was. Nadat Sophia nog even snel naar de slager was geweest, zijn wij vertrokken naar het strand en zijn daar vooranker gegaan.

Van hieruit willen wij morgen vroeg naar Andros vertrekken, weerberichten zijn gunstig dus dat zal wel gaan lukken.

Wij weten niet of dat hek de geiten buiten of binnen moet houden?

Relaxed door de Sporaden.

Daphne heeft ons wasgoed opgehaald en deze op 30 mei schoon en droog aan boord afgeleverd, ze kwam samen met haar 2 zoons, we hebben gezellig gebabbeld en de kinderen de boot laten zien.

Daphne en haar stoere knapen!

Ze wou er niets voor hebben en we hebben dus iets voor de spaarpot van de kids gegeven en tevens nog 2 pakken Knorr Wereldgerechten, waarvan wij de ingrediënten toch niet kunnen vinden, zij was er erg blij mee, kan ze oa kip Tandoori maken, daar houdt haar man van.

Op donderdag 31 mei zijn wij met fraai weer vertrokken naar Patitiri op het eiland Alonnisos. In de haven zijn wij op Med. stijl afgemeerd, met de kont tegen de wal en de kop achter ons anker, naast een catamaran.

Afstand 7 mijl

Het is een leuk plaatsje, maar toen wij de volgende dag van de supermarkt kwamen, had de vertrekkende catamaran (de buurman) ons anker te pakken. Voordat wij terug aan boord waren, had hij het alweer naar de bodem gezonden, dus voor ons het anker even doordraaien en klaar!

Om met de bus het eiland rond te gaan, hadden wij pech: de bus reed niet want er waren te weinig passagiers.

Op zondag zijn wij naar het bijna onbewoonde eiland Ormos Peristera gevaren, hier zijn wij voor anker gegaan, eerst lagen wij in ons uppie. Aan het eind van de middag was het al aardig vol gestroomd. Wij hebben een duik genomen en het onderwaterschip zoveel ontdaan van spul wat wij vinden dat daar niet hoort.

Afstand 6 mijl.

De volgende dag zijn wij blijven liggen en ‘s morgens vertrokken de schepen weer. Er kwam vlakbij ons een grote Franse catamaran liggen. Het echtpaar bleek rasechte Groningers (Pia en Janwillem) te zijn. Zij hadden een mossel opgedoken, zo groot hadden wij nog nooit gezien.

Die hebben wij met z’n vieren opgepeuzeld. Alles wat je nodig heb is citroen en olijfolie.

Zij hebben bij lokale vissers 4 vissen gehaald en wij werden uitgenodigd voor het ‘vis’diner. Het was (te) veel maar wel heerlijk.

’s Nachts is het in die ankerbaai roet donker, je ziet geen hand voor ogen maar een prachtige sterrenhemel.

Het diner!

Na de volgende morgen lekker uitgeslapen te hebben zijn wij naar het plaatsje Steni Vala gevaren op Alonnisos.

Afstand 3 mijl

Een chartervloot vertrok net zodat er voor ons plaats genoeg was. Tegen de avond liep het weer aardig vol. De plaatselijke kroeg heeft een kleine supermarkt, waar wij ‘kleine inkopen’ zoals brood en eieren kunnen doen, helaas geen sinaasappels dan maar een appeltje.

Vanmorgen kwam hier de Ilja van Peter en Yvonne ineens de haven in, die kennen wij uit onze tijd van Kreta. Ook kwam kort daarna de Funny Girl uit Harlingen binnen, zo hebben wij weer een Nederlandse kliek liggen. Voor vanavond zijn wij de Ilja uitgenodigd voor een ‘hap’ nasi.