Er gebeurd hier nog wel eens wat . . . en de prijsvraag

Na de afspraak met de autoriteiten bleken dat wij de verzekeringspapieren nog aan boord te hebben liggen en deze konden niet overhandigd worden, na veel gebabbel hebben wij plechtig beloofd dat wij ze per mail zullen versturen, dat werd gelukkig geaccepteerd, met een rekening van € 35,65 dat is onze duurste brugopening die wij ooit hebben betaald.

Zij vertelden ons uitgebreid de procedure, waar we moesten wachten en hoe het oproepsysteem werkt. De brug gaat maar één keer per dag open en dat is dan in de nacht als het tij kentert,

In ons vorige blog deelden wij mee dat de brug niet op vrijdag draait, dat staat in de ‘Pilot’ maar op vrijdags gaat de brug ook open, even bij deze de rectificatie.

Keurig rond 23:30 uur werden wij opgeroepen om ons klaar te maken, een kwartier daarna werden wij weer opgeroepen dat wij ‘nu’ door de brug konden komen. Goed geregeld zou je zeggen, maar  . . . diverse schepen gingen al door de opening zonder op hun beurt te wachten, dus toch nog eigenlijk een beetje puinhoop. De opening is maar 39,3 meter breed, dus erg veel ruimte is er niet.

Toen wij door de brug voeren hoorden wij een kreet “LLANO”, wat bleek Koos van CO2 stond bij de slagboom van de brug. Wij hebben aangelegd bij de stadskade, net buiten het lawaai van restaurants en taverna's. Even later kwamen Corry, Koos en Poros (= hond) even langs en dat eindigde tot in de late uurtjes of eigenlijk vroege uurtjes.

Uitzicht vanaf de kuip

De volgende avond bleek er een optreden te zijn van Lampros Gonzales (o.a. te zien op Facebook) net 13 meter naast de boot dat was om 23:30 uur afgelopen.

Op donderdag 19 juli zijn wij vertrokken naar Limni, de tocht was vrij saai en wij hebben 22,5 mijl afgelegd.

Het is een klein haventje, wat erg gezellig is en waar alles te koop is, zelfs de kapper is hier even bezocht. Het heeft een klein kiezelstrand waar je lekker kan zwemmen, daar hebben wij dapper gebruik van gemaakt want het was ook echt heet weer. Wij zijn 4 dagen blijven liggen.

Op 23 juli zijn wij naar Loutra (op Evia) gevaren wij vonden een leuk plekje aan de kade, wat later een rattenval leek.

Afstand was 16 mijl

Een onaangekondigde storm ramde ons met dof geweld tegen de kademuur, waar een stuk van stootlijst aan stukken ging. Gelukkig heeft iemand de ferry gevraagd om ons en een Franse zeilboot een oppertje te geven zodat wij uit deze benarde positie konden komen. Er werd ons verteld jullie hebben maar 15 minuten om weg te komen want daarna moet de ferry weer verder, maar uiteindelijk is de ferry net zo lang blijven drijven totdat wij weg waren. Toppie voor het idee en heel fijn voor de medewerking van de ferry, want wij brachten toch maar mooi hun vaarschema in de war. De Franse zeilboot vertrok als eerste en wij volgden daarna. Na veel geduw en hulp van diverse handjes konden wij vanuit lagerwal wegkomen van de kade, wij zijn daarna een paar mijl verderop vooranker gegaan, daar was geen golfslag o.i.d. Na een goede nacht geslapen te hebben, zijn wij `s morgens eerst gaan puin ruimen, de helft van onze stootwillen zijn naar de knoppen gegaan, meestal horen wij zulk soort verhalen van andere boten, maart dit keer waren wij zelf de klos.

Gelukkig hebben wij 'zelf' geen schade opgelopen op wat blauwe plekken na die vooral Gerrit heeft en dan in de meest erge kleuren blauw tot donker pimpelpaars toe, Sophia heeft er minder, ook hebben wij beide wel erge spierpijnen, maar dat alles wordt vanzelf minder, hopen wij. Wij kunnen gewoon varen en vragen aan de winterwerf in Orei een taxatie van de schade.

Op dinsdag 24 juli zijn wij terug naar Loutra, maar dan in de haven, gevaren daar hoorden wij dat er een vreselijke bosbrand op vaste wal is, terwijl wij 2 weken daarvoor daar prinsheerlijk voor anker hebben gelegen, gelukkig hebben wij dat tafereel niet mee gekregen, bij ons is een hevige onweersbui over getrokken.

Prijsvraag

Ieder jaar nemen wij ‘iets’ mee vanuit Nederland, dat wij geven aan mensen die iets bijzonders hebben gedaan, de Grieken zijn beledigd als je hun met geld wil belonen, dus dat hebben wij op een andere manier opgelost.

Wat nemen wij mee vanuit Nederland?

Degene die het eerst met het juiste antwoord komt heeft gewonnen.
De oplossingen kunnen zoals gewoonlijk door gegeven worden per mail, sms, reactie op dit blog en natuurlijk ook per telefoon.

Over een maand geven wij door wie er heeft gewonnen, deze keer geen tip!

De West Aegean

Op 26 juni zijn wij vanaf Tinos naar het eiland Kythnos gevaren, naar het plaatsje Loutra. Tijdens de tocht kregen wij een enorme onweersbui, waarbij wij geen kans zagen die te ontlopen, dus moesten wij er dwars doorheen. Het haventje van Loutra lag mudvol, want niemand was met dit weer vertrokken en er kwamen alleen maar schepen bij. Bij een oude laadkade was nog precies een plek waar wij tussen pasten. Dat hield wel in dat er vlak bij de kop van ons schip een halve meter water stond. Het ging behoorlijk te keer, zodat wij alle stootwillen tussen wal en schip hebben gehangen. De eerste nacht hebben wij erg onrustig gelegen, maar de tweede nacht nadat wij ‘rekkers/veren’ op de landvasten hebben geplaatst ging het beter.

De afstand 36 mijl.

Het is maar een heel klein plaatsje met een kleine mini-markt, waarbij alleen brood e.d. te krijgen zijn. De hele kade is overdekt met taveernas.

Donderdag 28 juni zijn wij vertrokken naar Kea, Wij hebben eerst geprobeerd in de baai van Orgias voor anker te gaan, maar die lag zo vol en het anker hield zo slecht dat wij weer vertrokken zijn naar Korissia, dit is een gezellige drukke haven, waar ook veel ferry’s komen, waarvan de meeste toeristen de Grieken zelf zijn. Er is van alles verkrijgbaar slager, bakker, supermarkt e.d. is aanwezig. Doordat de stroomvoorziening beperkt is hebben wij deze gedeeld met een Roemeens schip die hier erg dankbaar voor waren.

Afstand 22 mijl.

Doordat er zaterdag een regatta arriveerde, was de laatste nacht gratis! Maar wij moesten zaterdag voor 12:00 uur wel weg wezen.

Wij zijn toen vertrokken naar Lavrion, aan de vaste wal, hier hebben wij de meest slechte ervaring opgedaan sinds wij in Griekenland zijn. De meest onbeschofte mensen in Griekenland troffen wij hier. Op elke kade staan gelijk mensen die je uitfoeteren dat je daar niet mag liggen, terwijl het toch gewoon gemeentelijke kade is, maar buiten de haven was gelukkig een leuk baaitje waar we voor anker zijn gegaan en heerlijk hebben gelegen en gezwommen.

Afstand 18 mijl

Zondag, de volgende dag na eerst een ontbijt met een zacht gekookt eitje, zijn wij naar een baai gevaren aan de zuidkant van het onbewoonde eiland Mégalo, dat ligt tussen Evia en vaste wal.

Afstand 21 mijl

Na daar overnacht te hebben, zijn wij de volgende dag vertrokken naar Panyia/Almiroportamos, op Evia. Omdat er veel wind stond zijn wij eerst vooranker gegaan bij het strand.

Afstand 25 mijl.

Wij hebben 2 dagen bij het strand voor anker gelegen en zijn daarna verhaald naar het haventje. Toen wij aankwamen lagen er al 2 Nederlanders, met ons erbij waren het er 3. ’s Avonds kwam ook SY Orion binnen van Wil en JanPieter, toen hadden wij plotseling een Nederlandse kliek, maar de boot uit Meppel vertrok weer, zo lagen wij toch met 3 Nederlanders en dan moet je voorstellen dat de haven met 8 boten vol is.  Er zijn veel taverna's, een heerlijk strandje vlak naast de haven, een supermarktje en een rijdende groenteman, die hier zoals gewoonlijk met een speaker zijn waar aanprijst.

Dit is een plaatsje waar iedereen van ons het naar zijn zin had.

Er stroomt een zoetwater riviertje in zee, waardoor je ’s avonds veel last van muggen hebt, als je een paar honderd meter stroomopwaarts loopt zitten er ontzettend veel schildpadjes en grote vissen.

Wij hebben met Wil en JanPieter op vrijdag om 07:00 uur de bus genomen naar Khalkis, dit was een mooie busrit langs de kust, een enkele reis duurde circa 2 uur. Zij zijn hier al meerdere keren geweest en hebben ons in grote lijnen Khalkis laten zien.

De stroming door het bruggedeelte van Khalkis is geen kattenpis, het water dondert met een gigantische snelheid er doorheen, alleen ’s nachts kentert het en gaat de brug open en mag je op toerbeurt de brug passeren. 

De brug die alleen 's nachts draait

Je krijgt ook te maken met Griekse bureaucratie, op de ene plek betalen en dan moet je weer naar de Port Police om een afspraak te maken wanneer je door de brug mag. Dit is altijd ’s nachts en je krijgt het tijdstip te horen, via de marifoon wordt je dan opgeroepen. Maar dit gaan wij dus later beleven.

Wij hebben om 13:00 uur de bus terug genomen, zodat wij ’s middags nog een frisse duik in het water konden nemen, tjonge wat was het heet in die stad.

De Orion heeft een soort van (simpele) wasmachine aan boord (spoelen en wringen met de hand), die wij mochten gebruiken, hierdoor zijn onze lakens en handdoeken weer schoon.

Wij hebben met z’n allen geprobeerd onze dinghy weer luchtdicht te krijgen, maar helaas na enkele dagen was de luchtkamer weer slap.

De ferry komt hier op vrijdag, zaterdag en zondag, hij is erg groot en neemt veel plek in. Het is laden, lossen en wegwezen. Op zondag loopt dan het dorp leeg, want dan gaan alle ‘Griekse’ toeristen weer naar huis.

Afscheid van SY Orion

Met enige weemoed hebben wij van dit paradijsje op dinsdag afscheid genomen en zijn vertrokken naar het noorden naar Karavos, SY Orion ging zuidwaarts.

Karavos is niet zo’n interessante haven het bestaat uit twee verlaten centrales en één die nog werkt, vele taverna's en een Lidl.

Het aanmeren is net een Russische roulette het wemelt van de clandestiene boeitjes met de hoop dat je bij het wegvaren er niet aan vast blijf zitten. Wij hadden daar al duidelijke maatregelen voor getroffen om dat te voorkomen. Wij zijn naast de CO2 gekropen, dat is een catamaran uit Ameland die wij het plaatsje hiervoor ook al ontmoet hadden.

Afstand 15 mijl

Na 2 dagen zijn wij vertrokken naar Notios Limin, dat is een ankerbaai bij Khalkis en wachten op maandagnacht, want op vrijdag draait de (2e) brug niet en in het weekend is het tarief met 75% verhoogd.

Dit is de eerste brug die wij gepasseerd hebben, daar kunnen wij makkelijk onderdoor.

Wij liggen er prima, want het windje wat er blaast gaat door de boot heen en er is hier een hittewaarschuwing, zodat wij nog eventjes niet met de dinghy naar de wal gaan, want in de stad is het nog heter en tenslotte hebben wij een paar dagen eerder uitgebreid de Lidl bezocht, dus boodschappen genoeg aan boord.

Afstand 25 mijl