Het seizoen 2018 komt ten einde

Op zondag 7 oktober zijn wij vertrokken naar Trikeri, we hebben daar langszij tegen de kade afgemeerd. De flottielje van Sailing Holidays kwam ook binnen en vulden gelijk de lege gaten in de kade op. Het is een typisch Grieks plaatsje met een mini mini supermarkt en de bakker komt in de morgen toeterend voorbij.

De afstand 9 mijl.

Wij hebben er een wandeling langs de kust gemaakt, waar wij een vrouwtje tegen kwamen die met een eind hout octopussen stond mals te slaan.

Hier wordt een octopus op z'n kop gemept.

Op maandag zijn wij vertrokken naar een hele mooie baai Ormos Pithos op het eiland Palaio Trikeri in de baai van Volos. Hier hebben wij prima gelegen. Wij zijn op 9 mtr vooranker gegaan met 40 mtr. ketting ervoor.

De afstand 6 mijl

De volgende ochtend hing er een rare zure lucht in het water, wat blijkt de boeren lozen ’s nachts mest in het water.

Na het ontbijt zijn wij ankerop gegaan en wij zijn naar Milina gevaren.

De afstand 6 mijl

We hebben inkopen gedaan en tot onze verbazing was het dorp ‘zowat’ uitgestorven, dit in tegenstelling van een paar weken ervoor. Ook hier had Zorba zijn voetprint achtergelaten, de straten lagen vol met zand van het strand en het water was tot aan de huizen gekomen.

Voor de haven lagen oude bekenden vooranker, SY Aeolos van Ingrid en Hans, wij hadden hun al een week ervoor in Orei ontmoet.

Woensdag 10 oktober zijn wij terug naar de baai van Ormos Pithos gevaren en zijn daar vooranker gegaan. Na circa 2 uur kwam ook SY Aeolos de baai binnen.

Afstand 7 mijl

De volgende dag wilden wij naar Pigadhi, maar het weer werd zo dreigend dat wij toch maar naar Orei zijn gevaren. Wij wisten dat dit de laatste tocht van het seizoen 2018 zou zijn.

Het was een afstand van 14 mijl.

In Orei lag SY Aeolos en ook SY Zilver van Marian en Paul en Jan (=hond), die laatste hadden wij eerder ontmoet bij een Middellandse Zeedag van De Toerzeilers.

Vrijdag was nog een heerlijke dag maar zaterdags en zondags kwam de regen met bakken naar beneden, zodat een tussenuit tripje niet meer aangenaam was. Er werd dus happy hour gehouden onder de Nederlanders. Na het weekend vertrok SY Aeolos richting hun winterstalling op Aigina en SY Zilver vertrok dinsdags naar Volos voor hun winterstalling.

Wij kregen van Dimitri bericht dat wij vrijdag (vandaag) de wal op kunnen.

Eerst ging een Zweedse Bavaria aan de wal, dat klusje hadden ze binnen één uur voor elkaar. 

Daarna kwamen wij maar dat viel toch even tegen, want er moesten onderwater meer stutten gezet worden voordat de boot uit het water getrokken kon worden. 

Het verkeer werd even stil gezet, omdat wij over de weg heen gingen naar de winterstek.

Het onderwaterschip ziet eruit als een ongewassen en ongeschoren zwerver.

Wij staan nu hoog en droog en maken de boot winter klaar. Dat betekent schrobben, poetsen en alles opruimen.

Dit seizoen hebben wij 882 mijl gevaren, dit is geen topprestatie voor ons, maar wij hebben het prima naar ons zin gehad. Het weer was erg wisselvallig maar wij hoorden dat het in de Zuid Sporaden erg slecht is geweest.

Llano danst de Sirtaki met Zorba.

Op 21 september hebben wij Skopelos verlaten en zijn vooranker gegaan bij Stafilos strand. Het was daar erg wiebelig en we hadden veel overlast van wespen. 

De afstand was 7,5 mijl.

De volgende dag zijn wij ankerop gegaan naar Ormos Platania op Skiathos, we hebben daar lekker gezwommen. 

De afstand was 17 mijl. 

We hebben daar één nacht gelegen.

Wij zijn daarna doorgevaren naar Orei, die tocht was 21 mijl.

Hier kwamen wij oude bekenden tegen, SY Rocinante en Seaghan, niet dat wij verbaast waren, want wij hadden elkaar op Skopelos gesproken en door het weerbericht hadden wij gezamenlijk Orei op Evia gekozen als schuilplaats.

Zorba heeft ons een nacht uit de slaap gehouden, vanwege lawaai van wind en golven.

Want de orkaan Zorba was in aankomst, de hele club zei die gaat ons voorbij, maar Gerrit was zo eigenwijs en zei dat hij aan de zuidkant van Evia naar het noordoosten zou draaien. Wij hadden al voorzorgen genomen door extra trossen en rekkers te plaatsen, terwijl er nog geen wind stond.

Tegen de avond begon het flink te loeien met een regenval die wij niet gewend zijn, dit hele gebeuren duurde 48 uur, daar de orkaan heel langzaam voorbij trok. Buurtjes moesten in de nacht nog overhaast extra trossen zetten, want Zorba ging te keer als een gek. De Llano heeft gewoon de Sirtaki mee gedanst. Op dag nummer 3 vlakte alles af en na een paar uur leek het of er niets gebeurt was.

                                                                       Gelukkig niet ons bootje

Tijdens de storm hebben de 3 Nederlandse boten zich goed vermaakt, door telkens elkaar opdrachten te geven voor het eten, te weten:

1^e dag Rundvlees met tagliatelle

2^e dag Stamppot Zuurkool en stamppot Andijvie met een lekker toetje (appeltaart met slagroom)

3^e dag Iedereen een pizza maken (dus 3 verschillende pizza’s)

4^e dag Mezes eten in een taverna

5^e dag Barbecue op de kade, met daarna een borrel van Franse buren die hun trouwdag vierden.

Smullen maar

Biefstuk ligt klaar op de gril

Daarna ging ieder zijn eigen weg en lagen wij nog alleen, als Nederlanders, op de kade.

Toen kwam voor ons het moment om de kuiptafel te schuren en een lakje te geven.

Daarna zijn wij op 5 oktober uit Orei vertrokken en liggen nu ten anker in de baai van Aryronisos, 

de afstand was 6 mijl.

Daar lagen wij niet zo best, met 2,80 mtr diep en 30 meter ketting en anker hield de hele zaak niet, wij zijn daarom maar weer terug gevaren naar Orei. 

De afstand wederom 6 mijl