Póvoa de Varzim – Utrecht, prijsuitreiking en ons blog van 2012

Voordat wij naar huis konden reizen, werd eerst de boot van buiten en van binnen, kleding, kussens e.d. schoon-gemaakt en goed gelucht.

Ook hebben we nog even de tijd genomen om op de dam naar de deining te gaan kijken, daar kwamen reusachtige golven aanrollen.

We hadden besloten om met Ryan air naar huis te vliegen, echter die vliegen wel erg vrrroeg. De taxi was besteld voor ’s morgens 5.00 uur bij de jachthaven, deze kwam keurig op tijd. Gerrit had al aan Sophia verteld dat Porto Airport een stal van een luchthaven zou zijn (hij is er voor het laatst circa 10 jaar geleden geweest). Wij kwamen daar aan in één van de modernste luchthaven waar wij ooit geweest zijn, alles zeer futuristisch en modern. Wij hebben op het vliegveld nog even snel een bakkie koffie genomen om toch een beetje wakker te worden. Ons vliegtuig vertrok om 06.50 uur (lokale tijd) naar Eindhoven, het was in Porto nog donker. Eenmaal boven de wolken zagen wij de zonsopkomst. Het vliegtuig landde volgens het boekje om 10.25 uur in Eindhoven. Daarvandaan stond de bus al klaar om ons naar het Centraal Station te brengen. Wij joegen de trein net van het perron af en moesten dus op de volgende wachten. Maar als je stil staat op zo’n perron bekruipt de Nederlandse kou je. Eenmaal in de trein warmde wij weer een beetje op. Het voordeel is van zo vroeg vliegen dat je lekker bijtijds thuis bent. Het was wel nodig ook want alle kasten waren leeg. Appie deed deze dag goede zaken.

De telefoon heeft daarna roodgloeiend gestaan om iedereen te bellen en bij te kletsen.

 Zondag zijn wij naar Freek gegaan om zijn prijs uit te reiken.

Wij zijn tot de conclusie gekomen dat met het vliegtuig reizen sneller is als met de boot, het vliegtuig deed er 2 ½ uur over (totale reistijd naar huis was circa 7 uur) waar wij met de boot 4½ maand over hebben gedaan. Ook was het reizen met het vliegtuig goedkoper dan met de boot.

Wij vonden alle reacties op ons blog zeer leuk, dus daar willen wij iedereen voor bedanken ook alle e-mails, sms’en, telefoontjes en Skype gesprekken die wij onderweg hebben ontvangen waren bij ons zeer welkom, daarnaast hebben de beide Carla’s voor ons extra inspanningen gedaan en niet te vergeten Freek, de broer van Sophia.

Wordt vervolgd in het volgend jaar!

Logboek eindstand.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Onderstaand de link naar ons blogverhaal in PDF van 2012:

2012 LLANO Zuidwaarts

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Viana do Castelo – Póvoa de Varzim

Onze drijvende achterbuurt, genomen door Dwarskop bij vertrek uit La Caruña.

Tot aan zondag was het in Viana do Castelo  erg warm. Maar ’s maandags sloeg het weer om in regen en mist, daarom besloten wij om te blijven liggen en aan de boot te klussen, dat is gewoon nodig als je zolang en intensief op de boot woont.

Dinsdag in de ochtend was hetzelfde liedje, maar je kunt niet eeuwig blijven liggen dus zijn wij vertrokken. Nog niet buiten de havenpieren was het potdicht van de mist, Gelukkig heeft de LLANO radar en was het geen probleem om door te varen. Plotseling dook er een houten vissersscheepje achter ons op die wij niet op de radar gezien hadden, zo’n ding heeft wel radar maar geen radarreflector, lekker veilig is dat. Enfin, na een uurtje of twee trok de mist zich terug naar de kust en begon bij ons de zon te schijnen. Bij het passeren van het experimentele windpark van de Portugese kust lag er alleen één drijvende windmolen maar de grote golf elektrische tijdcentrale van 120 meter lang hebben wij niet gezien, weer een alternatieve energie rariteit gemist.

Na de drijvende windmolen kregen wij eerst bezoek van een groep tonijnen, die spartelend boven water zwommen. Daarna zagen wij plotseling twee dolfijnen die rond het schip heen zwommen tot aan de havendammen van Póvoa de Varzim. Ze waren zo snel dat het niet lukte om ze te fotograferen of te filmen. We hebben het wel geprobeerd, maar je zag alleen maar opspattend water op de foto’s.

Póvoa de Varzim, vanaf zee gezien.

Eenmaal tussen de pieren wisten wij dat dit het einde van deel 1 van deze reis is. De ontvangst van de jachthaven was zeer hartelijk, helaas misten wij net een etentje, dat werd georganiseerd door Brian (een Engelse overwinteraar die hier al jaren met zijn catamaran op de wal staat en erin woont).

De afstand was 28 mijl.

In deze haven begin je al echt te merken dat je hier geen weekendzeilers hebt maar yachties (dat zijn mensen die wonen en leven op de boot, zee zwervers).

Na geregel voor een plek op de wal en andere dingen die nog moeten gebeuren is de medewerking overweldigend.

Wij hebben onze terugreis geboekt en vliegen maandag naar huis.

Zoals onze nautische TomTom zei: Destino!
 

Islas Cies – Viana do Castelo

We hebben ’s nachts flink liggen slingeren, want de wind was uit het oosten gekomen, dan lig je daar precies aan lager wal met een pittige golfslag.

Dit keer heeft het anker ons niet in de steek gelaten, maar wat wil je 6 meter diep en met 40 meter ketting ervoor.

Ankerplaats Islas Cies

Dit is een conger aal.

De ochtend begon met een geweldig mooie zonsopkomst maar wel fris, alles aan dek was nat van de dauw. Na het ontbijt hebben wij anker op gehaald en zijn naar het zuiden gevaren.  Eventjes hadden wij een leuk windje waarbij alle zeilen bij konden, maar na een uur was die pret over en ging het weer  op de diesel.

Gelukkig scheen de zon en werd de temperatuur ook weer lekker (ong. 24 C). Ineens waren de dolfijnen weer aanwezig, deze hebben ons een hele tijd geplaagd, omdat ze rondom de boot aan het spelen waren maar ze waren zo snel dat wij ze niet konden fotograferen of filmen, volgens onze gegevens waren het wit flank dolfijnen. Nu wij de Ria’s uit zijn wordt de kust minder grillig maar het stikt hier wel van de visnetten. Wij zijn continue alert om de visboeitjes te ontwijken, ongelofelijk dat hier nog een visje rond zwemt.

Om 14.15 uur passeerden wij de Spaans-Portugese grens met het bijbehorende vlaggenritueel, tevens kwam een dolfijn ons Spanje uitzwaaien. Wij hebben de klok een uur terug gezet en zijn doorgevaren naar Viana do Castelo. Daar aangekomen kwam de havenmeester met zijn bootje ons tegemoet varen om ons een leuk plekje te geven. We hebben nu een privé steiger wat vroeger het tankstation was, dus niemand die ons komt storen. Eindelijk een havenmeester die perfect Engels sprak, dat hebben wij geweten want hij ratelde aan één stuk door tot onze oren begonnen te tuten, maar daardoor hebben wij een hoop informatie van de stad, de omgeving en van Portugal gekregen. We hebben ook besloten om maar gelijk een paar dagen te blijven liggen (de prijs van de jachthaven is ons zeer sympathiek).

De afstand was 42 mijl.

Aanloop Viana do Castelo.

Vanaf de boot kijken wij tegen een brug aan die meneer Eiffel ontworpen heeft het is op 30 juni 1878 in gebruik genomen. De brug is 563 meter lang, 6 meter breed en er is 2000 ton aan ijzer verwerkt voor de constructie, heeft 9 granieten pijlers met elk een 22 meter overspanning. Het plaatsje heeft veel oude gebouwen.

Wij hebben moeite om naar de Portugese taal over te schakelen, daar wij al een beetje aan de Spaanse taal gewend begonnen te raken, dat hebben wij circa 2 maanden gehoord en geprobeerd te spreken.



Mini Pr. Clausburg.

Fort/Kasteel van Sao Tiago de Barra.

Combarro – Baiona – Islas Cies

’s Morgens toen wij uit de veren kwamen was het bewolkt, waarvan wij aardige foto’s hebben kunnen maken van de wolken tussen de bergen.

Nog even snel wat boodschappen gedaan, waarbij Sophia de grootste vis ving die wij deze reis hebben gevangen. Namelijk wij bestelden 2 moten zalm, die van een enorme vis werden afgesneden, toen de visjuffrouw daarmee klaar was, probeerde zij hem op het ijs terug te leggen, maar de vis die gleed door, in een reflex ving Sophia de vis op, dat was tenminste een vangst, de visjuffrouw schrok zich rot en wij lagen in een deuk. Sophia zat onder de schubben met duizend verontschuldigingen kreeg ze een meter schoonmaakpapier aangeboden. Na gierend van de lach terug gelopen te hebben, hebben wij de trossen los gegooid en zijn in de richting van Baiona gevaren. Helaas stond er geen wind en moest het hele stuk op de motor. Bij het passeren van Isla de Cies zagen wij een mooi strand, maar wij zijn eerst doorgevaren naar Baiona. Daar aangekomen vernamen we dat wij 10% korting kregen omdat onze vorige haven Combarro was (klein meevallertje).

De afstand was 32 mijl.

Aanloop Baiona.

Baiona is een erg mooie stad waar Colombus met de Pinta op 1 maart 1493 uit Amerika terug kwam. Wij hebben een erg mooie wandeling om de vesting heen gemaakt, met warm weer en beneden ons een flinke branding.

 

 

Zeeasters groeien daar welig.

’s Avonds zijn wij aan de wal een bak koffie wezen drinken en daar in de kroeg hingen gigantische Tv-schermen waar de voetbalwedstrijd Ajax-Real Madrid werd gespeeld, wat een afgang was dat.



Uitzicht op Cies.

De laatste tijd werden wij door één mug geplaagd, deze sneuvelde door de elektrische mepper, zodat wij nu een heerlijke nachtrust hebben. Wij hadden ons al met Deet  ingesmeerd.

Rond de middag hebben wij afscheid genomen van Baiona en zijn weer terug gegaan naar het (eiland) Isla Cies. 

Afstand was 8 mijl.

 Wij zijn voor anker gegaan voor het prachtige strand en hebben na de lunch (zeker te weten dat het anker het hield) met de rubberboot naar het strand gevaren. Gelukkig zaten al onze spullen in een waterdichte rugzak, want al ziet het water er nog zo vlak uit, op het strand staat er een behoorlijke branding. Wij zijn er nog goed afgekomen met één brekertje in de rubberboot. Zo snel we konden hebben we de boot beet gepakt en hoger op het strand gedragen. Daarna zijn wij het eiland opgeklommen. Het is hier een paradijsje op aarde zo mooi. Eigenlijk bestaat het eiland uit twee delen, Islas de Cies en Isla de Faro. Officieel is het natuurgebied waar je alleen met een permit in mag, maar dit hebben wij aan ons laars gelapt, samen met een Frans schip die hetzelfde dacht als ons.

 

Caramiñal - Porto Novo – Combarro

Zondagochtend vroeg bulderde de wind nog vrolijk door de haven, maar tegen het middaguur stortte hij als een kaartenhuis in. Dus vlug naar de havenmeester om te betalen en wegwezen. Dit was trouwens heel leuk, want op de 29^ste ging het laag seizoen tarief in. De dagen daarvoor werden daar ook op berekend.

Eenmaal buiten de haven zijn wij op de genua verder gevaren, daar kwamen wij 2 vriendelijke Flippers tegen, maar die hadden geen belangstelling in ons en waren zo weer vertrokken. Het zonnetje werd steeds warmer, dus lange broeken en vesten gingen uit en zwembroeken en t-shirts kwamen weer voor de dag. Het visgerei werd ook weer uitgezet en al snel hadden wij er een makreel aan zitten, de eerste sinds lange tijd! Bij het van de haak halen maakte hij nog een laatste stuiptrekking waardoor hij zijn vrijheid weer terug had. Als je alle vloeken weg laat is er niets gezegd en natuurlijk beet er daarna geen één meer.

De afstand was 24,3 mijl.

Aan-gekomen in Porto Novo, dat ligt in de Ria de Pontevedra, hebben wij een wandeling gemaakt langs het strand naar Sanxenxo, dit is een soort Scheveningen op z’n Spaans daarna zijn we weer, nadat wij een ijsje hebben gegeten, terug gelopen.

We hebben eerst wat geborreld in de kuip, waar plotseling op de reling, naast Sophia, een ijsvogeltje kwam zitten. Het beestje schrok waarschijnlijk van ons en ging er snel vandoor, helaas heeft alleen Gerrit dit dus gezien. 

Na een goede nachtrust zijn wij naar Combarro vertrokken wat aan het einde van de Ria ligt, zoals gewoonlijk is hier ook de omgeving geweldig. We werden door een vriendelijke havenmeester opgewacht, hij sprak geen woord Engels, maar alles ging in gebarentaal en dat werkte deze keer prima.

Jachtclub van Combarro.

Nadat wij de dieseltank hebben vol gegooid mochten wij zelf een ligplaats uitzoeken. Bij het afrekenen kregen wij vaantje van de haven mee. De jachtclub heeft hier een hele aparte naam.

Jachthaven Combarro.

De afstand  was 9 mijl.

’s Middags zijn wij het dorpje in gegaan en natuurlijk is het hier ook allemaal lekker stijl, waardoor wij leuke foto’s konden maken.

Ria de Pontevedra.

Wij kunnen merken dat het hier ook herfst gaat worden, want ‘s morgens is het om 8.00 nog donker en alles is erg vochtig en ’s avonds na 19.00 uur zit je ook weer met een lange broek aan.

De planning is om morgen naar Baiona te varen, dat zal voorlopig onze laatste Spaanse haven zijn, daarna is het nog circa 50 mijl naar onze winterbestemming.