Ontvangen van de Sparkle en blog van 2014

Annemie en Patrick (van de Sparkle) heel erg bedankt voor de presentatie die jullie voor ons hebben gemaakt.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Onderstaand de link naar ons blogverhaal in PDF van 2014:

2014 LLANO Reis door het blauw

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Laatste dagen in 2014 op Sicilië en de thuisreis

Op 7 november stak er een zuidoostelijke wind op, die steeds sterker werd, die noemen ze hier Sirocco. Plotseling ging de wind draaien en werden wij van alle kanten gewaarschuwd. We kregen van het havenkantoor, via de mail en marifoon, een weeralarm dat er een Twister in aantocht was. Iedereen werd geadviseerd om extra trossen te zetten en niet aan de wal te gaan of over het steiger te lopen.  In het havenkantoor hadden ze uit voorzorg een tiental mensen klaar staan om in te grijpen als het mis zou gaan, ook de reddingsbrigade stond paraat. Toen de bui losbrak viel het allemaal wel mee, hij boog af richting Malta en rond 19.00 uur was alles weer rustig.
De regen die wij over ons heen kregen bestond uit 50% water en 50% zand, je kan wel nagaan hoe het schip er na afloop uitzag.

Op 14 november zijn wij met Elly en Gerard van de Umata met een gehuurde auto naar de Etna gereden. We zijn vroeg vertrokken omdat wij gewaarschuwd waren dat de Etna na 10.00 uur zijn kop in de wolken steekt, wij waren er op tijd en hebben leuke foto's gemaakt. Het was zeer indrukwekkend wat vulkanische uitbarstingen kunnen aanrichten.  Het is onvoorstelbaar dat er zoveel energie zit in lava die dorpen en totale wouden vernietigd. We hadden er niet op gerekend maar de bomen die er tussendoor staan waren in herfstkleur.

Op 17 november was het voor ons weer tijd om naar huis te gaan. Wij hebben van iedereen afscheid genomen, met de belofte aan degene die Sinterklaas vieren rookworsten op te sturen.
Bij aankomst van het hek kwamen wij toevallig Engelsen tegen die ons naar het busstation in Marina di Ragusa brachten, dat scheelde ons weer sjouwen. De bus bracht ons naar Ragusa vanwaar wij weer de bus naar Catania Airport hebben genomen. In die bus zit je ongeveer 2 uur, maar het is een mooie rit in een soort van touringcar.  De bus rijdt door landschappen heen die je alleen in toeristenfolders ziet. Bij aankomst op het vliegveld moesten wij nog even wachten voordat wij aan boord konden. Het vliegtuig vertrok op tijd (19.25 uur) en landde ook keurig op tijd in Eindhoven Airport. Daar kwam als eerste ons tas van de bagageband afrollen. Deze gelijk mee genomen om nog te proberen de bus te halen naar CS. bij de uitgang stond plotseling Tineke en Freek ons op te wachten,

daardoor waren wij totaal overrompeld. Dus niets bussen en treinen maar lekker in de auto voor de deur afgezet worden. Om 23.30 uur waren wij thuis en daarmee kwam aan deze reis een einde, maar geen nood, wij broeden alweer op de volgende!

Een tocht door de jungle midden in Ragusa

We hebben de bus genomen naar Ragusa stad en zijn vandaar naar Ragusa Ibla gelopen, dat is de oude stad die in een diep ravijn ligt. Het is een klein stadje met zo'n  20 kerken en kathedralen. De tocht vanaf de bushalte ging met zeer veel trappen naar beneden. De stad heeft in 1693 een aardbeving gehad wat de gehele stad heeft plat gegooid.



Daarna heeft men ijverig de oude ruïnes hersteld en is het oude stadje dat vroeger aan zee lag, ineens 25 km naar het binnenland verhuisd. Wij hebben op het plein een ijsje, gemaakt van wijn, gegeten wat zelfs in de Michelin gids genoemd wordt. Daarna hebben wij de bus terug genomen en kwamen uitgeput weer aan boord.

Twee dagen daarna werd er een wandeling georganiseerd, waar wij met 13 Nederlanders aan mee deden. Wij zijn door een kloof (Cava Santa Domenica), die de oude stad met de nieuwe stad scheidt, gelopen en dan kan je je eigen niet voorstellen, dat je dwars door een soort van jungle heen loopt met watervallen en zeer uitbundige vegetatie en kelders waar vroeger de stenen uitgehouden werden voor opbouw van de stad.

Na afloop moesten wij weer diverse trappen op om weer bij het beginpunt te komen.
Op die dag waren diverse tochten door Italië georganiseerd, onze tocht was onder begeleiding van een Italiaanse en Engelse gids, allen waren vrijwilligers.

Ook het onderhoud aan boord gaat door en elke dag doen wij wat aan onderhoud. De motor heeft nu zijn beurt gehad.

En natuurlijk een mooie zonsondergang in Marina di Ragusa.

Marina di Ragusa

Wij beginnen ons hier aardig thuis te voelen. Er is elke dag wel wat te beleven of te doen.
Wij zijn o.a. met een gehuurde bus (met circa 20 mensen) naar de stad Ragusa geweest, eerst naar de markt gegaan, daarna naar de Liddl en toen naar een groot winkelcentrum, daar was ook een doe-het-zelf zaak, waar wij ons ontbrekende spulletjes konden inslaan. Halverwege de middag zijn wij gepakt en gezakt naar boord gereden.
In Ragusa valt het allemaal wel mee, we hadden negatieve verhalen gehoord dat het in de winter dicht zou zitten, maar het tegendeel is waar. Er zijn wel enkele winkeltjes en restaurantjes gesloten, maar er zijn mogelijkheden genoeg om in te kopen en de supermarkts zijn gewoon open.

Als het in de middag op z'n heetst is lopen wij even naar het strand en nemen een frisse duik en dat koelt lekker af! Want als het hier 30 graden is en geen wind is dat best wel pittig.

Wij hebben hier in de haven een leuk fenomeen, er zitten drie zoetwaterbronnen in de haven, zodat het water hier brak is dat komt omdat het hier erg vulkanisch is, er zijn hier termen en niet te gek ver weg twee actieve vulkanen (de Etna en de Stromboli).
Aan sociale activiteiten is hier geen gebrek, er is twee keer per week een bijeenkomst in een bar en daarnaast wordt er van alles georganiseerd van boatjumble tot films.

Je moet gewoon oppassen dat je geen slaaf wordt van de activiteiten, maar beter zo dan dat je uit je neus zit te peuteren.

Even een link naar de webcam gericht op het strand enzo  http://www.webtvlive.it/index.php/web-cam-marina.html

Wij zijn nu bezig de boot winterklaar aan het maken, zoals stiksels nalopen die door de zon opgevreten zijn en het afslaan van de zeilen, het is vreemd dat je dat doet in zwemkleding, wij zijn in Nederland gewend dat het tussen de regenbuien door gedaan moet worden, maar hier moet je oppassen dat de zweetdruppels niet op het zeil terecht komen.
Gelukkig kunnen wij alle maaltijden nog in de kuip eten. Het is om 18.30 uur al (roet)donker dat gaat nog vroeger worden als de wintertijd in gaat. Onze solar dek-lampjes hebben het er moeilijk mee.
Wij zijn nog van plan om aan city di Ragusa Ibla een bezoek te brengen, dat schijnt erg mooi te zijn met veel bezienswaardigheden.

Wij hebben onze terugvlucht geboekt op 17 november vanuit Catania naar Eindhoven (met Ryanair).

Laatste etappe

Op woensdag 2 oktober zijn wij de stad Marsala gaan verkennen met prachtige oude gebouwen en leuke pleintjes. We hebben een ijsje gegeten in een smal straatje en dat ijs is me toch een partij lekker hier.

We zijn de volgende dag vertrokken naar Sciacca, er was er geen wind en geen zon. Rond 12.00 uur in de middag werd de bewolking dikker en begon het te onweren, daaruit kwamen windstoten van 25 knopen, ook de regen kwam met bakken uit de lucht. Na zo'n 1½ uur was alles weer bij het oude en kon de zonnebril weer op. Om 16.00 uur maakten wij vast op het steiger van de jachtclub, waar de Puff ons al stond op te wachten.

Afstand was 39 mijl.

De jachthaven leed aan ietwat achterstallig onderhoud, maar er was water en stroom op het steiger. Na het schip schoon gemaakt te hebben zijn wij de binnenstad in gegaan. Dat klinkt makkelijk maar je  moet diverse trappen omhoog voordat je er ben. Wij beginnen er nu een beetje aan te wennen, dat als je hier een stad bezoekt de afstand niet ver is, maar wel een eind omhoog. Eenmaal in de binnenstad aangekomen kwamen wij op een groot plein terecht waar drie oude mannetje op een bankje muziek maakten.

Af en toe wel een toontje ernaast, maar het was erg leuk. De stad bestaat uit ontzettend oude gebouwen en het was leuk om hier rond te snuffelen.

De volgende ochtend zijn wij weer vertrokken van Siacca naar San Leone, die reis hebben wij helemaal op de motor moeten doen, er was geen wind en erg warm. Omdat wij vlak langs de kust voeren zagen wij prachtige landschappen. Wij hadden samen met de Puff besloten een extra dag in San Leone te blijven liggen om de Tempels van Agrigento te gaan bezoeken. Sophia heeft bij het afmeren van de boot een rib gekneusd.

De afstand was 29 mijl.

's Nachts regende en onweerde het, zo erg dat wij bang waren dat ons uitstapje in het water zou vallen. Maar om 9.00 uur hield de regen keurig op en heel mager zonnetje liet zich zien, zodat wij besloten om met Yvonne en Dico (van SY Puff) om de bus naar de tempels te pakken. Eerst stopte er een open 'touringcar' maar omdat dit een open bus was en het weer onbetrouwbaar was reed hij niet zijn rondje maar zette ons wel bij de (lijnbus) halte af, dat was service. 

Bij de ruïnes van de tempels zijn wij uitgestapt, maar je moet natuurlijk een kaartje kopen om naar binnen te mogen. Het was een indrukwekkend gezicht om al die oude tempels te zien.

Maar Hannibal en zijn vandalen hebben hier duidelijk zichtbare sporen achter gelaten.

Op het moment toen wij weer bij de bushalte waren, begon het een partij te hozen, waardoor de straat in een soort waterval veranderde. Wij zijn zo spoedig mogelijk de bus in gedoken en deze ging naar Agrigento. Dit is een grote stad die als het ware tegen een rotswand geplakt zit. Vanuit zee is het ook een indrukwekkend gezicht om die stad te zien. De bus heeft ons bij een supermarkt afgezet, om de nodige boodschappen te doen en daarna zijn wij  verder naar de boot gelopen.

's Avonds hebben Yvonne en Dico bij ons aan boord gegeten en na een gezellig avondje is dat een goede afsluiter van zo'n dag.

De volgende dag zijn wij rond 10.00 vertrokken richting Licata, daar de weersvoorspelling was dat het rond 14.00 uur slechter zou worden en wij voor die tijd in de haven wilden liggen. Het laatste half uur kwamen er donkere wolken op ons af, maar nog geen honderd meter van het steiger barstte het geweld los, met windstoten van 34 knopen. Het schip tegen de kademuur afmeren ging goed, maar één van de mensen die hielp bij het afmeren kwam in het water terecht en moest zwemmend naar het steiger. Gelukkig mankeerde hij niets en bleef lachen en heeft ons zelfs nog verder geholpen. Sophia heeft hem 'voor de schrik' nog een flesje wijn in zijn handen geduwd. Zij heeft zelf door het afhouden van de boot tegen de kade de pijn van de gekneusde rib weer verergerd.

De afstand was 32 mijl

De volgende morgen, gelijk na openingstijd stonden wij bij de supermarkt, want die is in Licata naast de jachthaven, was het voor ons hamsteren. Men had ons verteld dat in Ragusa de supermarkt nogal veer weg is. Rond 10.00 uur zijn wij vertrokken voor onze laatste reis van dit jaar. Het begon allemaal op de motor, maar na het middaguur stak er een leuk zuidwestenwindje op zodat wij tot aan de havendammen hebben kunnen zeilen. Ook de vislijn is nog over boord geweest, bij de eerste beet viel de vis, circa 10 meter van de boot, eraf, snel alles weer overboord gezet want als je één keer beet heb gehad moeten er meer zitten. Na een uurtje zei Sophia: 'wat staat die lijn slap.' Bij het binnendraaien bleek hij gebroken te zijn, dus geen vis en geen visspullen meer! Zo eindigt ons visseizoen dramatisch, hopelijk volgend jaar beter.

Hierbij de laatste mijltjes, met de vlag halfstok ten behoeve van de uitvaart van Karel

Eenmaal in de haven hebben wij eerst de dieseltank weer vol gegooid. 

Daarna hebben wij afgemeerd op onze winterstek.

Wij werden hartelijk ontvangen door de Tristan II en natuurlijk gelijk uitgenodigd voor een borrel met een etentje. Wij zijn daar tot laat in de avond geweest en hebben lekker bijgekletst.

De afstand was 36,5 mijl

Ook hier is een netwerk, elke dag om 09.00 uur wordt er via de marifoon informatie gegeven en kan je je vragen kwijt. Het is hier een enorm nest van Nederlandstalige.

Morgen gaan wij het plaatsje bekennen.

Nog even voor de statistieken:

Dit jaar totaal afstand 1814 mijl gevaren.

Waarvan op de motor 397 uur.

Aangedane havens: 26 stuks, ankerplaatsen: 28 stuks.

Van Sardinië naar Sicilië

Steegje in Cagliari 

De bedoeling was om op vrijdag te vertrekken, maar het woei als de rook en wij besloten om toch maar een dagje te blijven liggen. Wij hadden weer contact met de Puff, the Magic Dragon, die gelijkertijd uit Arbatax zou vertrekken, bij hun was het weer minder heftig en zij zijn wel gegaan maar wij zijn een dag later vertrokken.

Bij vertrek was het windstil, maar er kwam na het middaguur nogal wat verandering in. Midden op zee werd onze aandacht getrokken door een fluitje. Wij lagen op aanvaringskoers met een rubberbootje, die wij door de zon niet hadden gezien. Na een uitwijkmanoeuvre voeren wij er vlak langs, in plaats dat de mensen boos waren werd er naar ons vriendelijk gezwaaid.
De wind wakkerde aan tot 4-5 Bft, zo denderde wij de nacht in, het bed leek wel een trampoline. De vislijn is uitgevierd, maar helaas wij worden er droevig van, zo'n slecht visjaar hebben wij nog nooit gehad. Bij zonsondergang heeft Gerrit de groene flits gezien, dit is een natuurfenomeen dat je alleen met extreem helder weer kan zien, als de zon ondergaat. Maar Sophia heeft 's nachts dolfijnen in het boegwater gezien dat zag er spectaculair uit, want ze lieten een fosforescerend spoor na, het leken net kleine fonteintjes.
Toen de zon op kwam, zagen wij Isola Marettimo aan de horizon opduiken, dat is het eerste eiland van de Egadische eilandengroep, maar het was nog bijna een hele dag varen voordat wij bij het tweede eiland Isola Fafignana bij Pta Lunga voor anker konden gaan, toen was het inmiddels alweer 18.00 uur voordat het anker er in ging. De Puff lag, er al een dag eerder, op ons te wachten.

De afstand was 161 mijl

Na gezellig te hebben geborreld en bijgekletst, kwam de man met de hamer en wij vielen als blokken beton in slaap. Na een koppige deining zijn wij de volgende dag verkast naar Isola Grande bij de zoutpannen, dat is 6 mijl verderop.
Hier hebben wij de rest van de dag voor anker gelegen om allerlei klusjes te doen, die wij al een tijdje uitgesteld hadden. Hier hebben wij heerlijk rustig geslapen. Na het ontbijt zijn wij ankerop gegaan en samen met de Puff naar Marsala (op Sicilië) gevaren.

Die afstand was niet zo ver, nog geen 10 mijl

In Marsala zijn wij gasolie gaan bunkeren, dat was even slikken, de pomp heet niet voor niets “ERG”, de prijs was het ook, want gasolie is hier bijna net zo duur als benzine.

Marsala staat bekend om zijn wijn en wij hebben 's middags met z'n vieren het Florio wijnhuis bezocht, met uiteraard 'proeverij'.

We kwamen nog een vat tegen waar de wijn net zo oud als Gerrit is. De wijn hier heeft in tegenstelling tot andere wijnen juist veel zuurstof nodig, dus de stoppen op  de vaten zijn hier niet van kurk maar van een prop hout. Bij de proeverij leek het ook meer op Port dan op echte wijn.

Wij zijn van plan om in 3 etappes naar onze winterbestemming te varen.


Onze camera (Canon EOS 1000D) heeft kuren dus wij kunnen momenteel geen scherpe en mooie foto's maken en dus ook niet plaatsen.

Oostkust Sardinië van Olbia naar Cagliari

Vanuit Olbia zijn wij naar La Caletta gevaren, alles pal tegen. Wij zijn tussen een stel eilanden door gevaren, tegen 18.00 uur kwamen wij aan in Caletta.

Afstand was 29 mijl

De volgende dag zijn wij met Tineke en Freek naar Posada gereden met de auto die zij gehuurd hebben. Met een enorm stijl pad naar boven zijn wij eindelijk bij het kasteel aangekomen, zo erg dat je op moest passen om niet op je tong te trappen.

De dames hebben nog de steile trap naar de top van de toren genomen, de heren bleven beneden omdat het ging waaien en (jaja) regenen. Na een geslaagde terugtocht zijn wij in een restaurantje wezen eten in La Caletta en daarna hebben wij van Tineke en Freek afscheid genomen omdat zij noordwaarts gaan en wij zuidwaarts.
Wij hebben op donderdag de was gedaan en hebben toen tevens een nieuwe kabel getrokken van de wifi omdat wij met de oude steeds problemen hadden. De kabel is door Freek en Tineke meegenomen en deze functioneert nu prima, maar het trekken daarvan is even een ander verhaaltje. Na enig geknutsel lag aan het eind van de middag de nieuwe kabel erin, Wij denken dat de oude kabel enkele beschadigingen had en daarom af en toe geen goed contact geeft.

Wij zijn op zaterdag 20 september vertrokken naar Arbatax, waar wij vlak voor het donker aankwamen, alles was weer pal tegen en tegen de kust lagen dikke mistbanken. Gelukkig zijn wij vlak voor het donker aangekomen.

De afstand was 48 mijl

Op zondag hebben wij het plaatsje bekeken en de rode rosten beklommen (die hier bekend staan) maar het was ook een tegenvallertje want de weg liep dood door grote cactusplanten. Wij zijn daarna terug gegaan naar de boot omdat er de vorige nacht een klein regenbuitje was gevallen van 50% sahara zand en 50% regen, dat moest er eerst even afgeschrobd worden.
Op het eiland hebben ze een ontzettend scherpe bewaking over het afvalscheidingssysteem. Heb niet het lef om bijvoorbeeld karton bij plastiek te gooien, er staat continue een mannetje over je schouders mee te kijken of je het wel goed doet! Dit is trouwens niet de eerste haven in Sardinië waar wij dit mee maken.

's Maandags zijn wij nadat de boodschappen binnen waren, naar Porto Corallo gevaren, de hele reis totaal geen wind, erg warm en benauwd weer. Hier liggen wij in een moderne nette haven waar totaal niets is! Supermarkt (bij camping) is al gesloten, Wifi afgekoppeld, de bus rijdt sinds een week niet meer naar het plaatsje 7 km verderop, de prijs was pittig, maar wij hebben gegrild op de elektriciteitskast dat is heerlijk op werkhoogte (paalgrillen vlgs LDV).

De afstand was 29 mijl

De volgende morgen wisten wij niet hoe snel wij weg moesten komen, van zo'n verlaten haven, richting Cagliari. Onderweg kwamen nog een paar leuke haventjes tegen, welke na het hoogseizoen ook achter het behang geplakt worden. Cagliari is daarom een verademing want in zo'n grote stad is alles verkrijgbaar. Wij zijn motorzeilend in Cagliari aangekomen, met een knetterend onweersbui die vlak langs ons heen trok.

Bij het proberen om een blikseminslag te fotograferen, bleek op één van de foto's een beginnende windhoos te staan. Toen wij aankwamen in Cagliari werden wij aan alle kanten geholpen met het afmeren.
Hoelang wij hier blijven hangen weten wij nog niet, want wij gaan ons voorbereiden op de laatste etappe naar Sicilië.

Afstand 45 mijl

Rondhangen in Noordoost Sardinië

Maandag zijn wij vertrokken naar Porto Pozzo, maar eerst een rondje gevaren om Isola Stefano, helaas stond er geen wind en dan moet hier alles op het motortje. Na een oproep op VHF kanaal 16 was de Puff ook van zinnens om daarheen te komen. Wij lagen daar als eerste voor anker. Na een dik uur kwam de Puff ook. We hadden elkaar al geen maand meer gezien en wij hadden dus genoeg gespreksstof bij de borrel.

Dagafstand 11 mijl

De volgende dag zijn wij met de dinghy naar de kant geprutteld om het dorpje te verkennen. Bij de plaatselijke VVV werden wij overladen met folders, het vrouwtje was erg blij dat er een klant was voor folders van de omgeving. Na een beetje te hebben rondgehangen zijn wij terug naar boord gegaan. Na de lunch zijn wij met de dinghy eens gaan kijken naar al die kleine strandjes daar. Bij het eerste hadden wij gelijk contact met een paard, maar die werd zo opdringerig dat wij via het water terug naar de dinghy gelopen zijn. Daarna zijn wij verder gegaan met de rondrit door de cala zijn wij terug naar boord gegaan. 's Avonds hebben wij aan boord van de Puff gegeten. Na een heerlijke maaltijd en een goede nachtrust hebben wij weer afscheid genomen van Yvonne en Dico (van SY Puff). Zij gingen naar La Maddalena om daar een permit te kopen om een week in de archipel voor anker of op een mooring te mogen liggen.
Omdat er voor de komende dagen weer verslechtering voorspeld werd, hebben wij besloten om verder naar het zuiden te trekken. Wij zijn toen aangeland in Cannigione, een klein plaatsje met dito jachthaventje maar met een forse prijs. Omdat het weer verslechterde en wij af en toe een onweersklap hoorde hebben wij dit toch maar geaccepteerd.

Afstand was 15 mijl

De volgende ochtend woei het knap stevig maar de wind kwam uit het noorden, zodat wij toch maar vertrokken zijn richting Olbia. Bij Capo Ferro en Isola Delle Bisce op precies het nauwste gedeelte van de doorgang kwamen de Rolex club racers ons kruisend tegemoet. Wij hebben ons, tussen een wolk van overmaatse schepen, door gefriemeld. Deze gasten hadden een bloedgang en als ze overstag gingen dan kraakte al die boten in hun voegen. Nu begrijpen wij dat zulk soort schepen in één of twee jaar afgeschreven zijn. Maar door het hele spektakel hebben wij geen kans gezien om foto's te nemen. We hadden eerst het plan om in Cala di Volpe voor anker te gaan, maar doordat wij zulke goede wind hadden zijn wij doorgevaren naar Olbia.

Afgelegd 26 mijl

In het uiterste hoekje van de stadskade was nog een plekje voor ons vrij, tot groot ongenoegen van een stel hengelaars. Maar hier lagen wij tenminste voor nop. 's Nachts is het daar erg onrustig van komend en gaand verkeer en hangjongeren. Wij verwachten hier Freek en Tineke te zien en hebben besloten om met hun een paar dagen op te trekken en daarom zijn wij verkast naar de jachthaven. Dit is een hele mooi rustige jachthaven en toch bijna in de stad. Omdat wij 4 dagen boekten kregen wij zomaar een leuke korting (we betaalden voor een maatje kleiner).

We hebben zaterdagmiddag (13 sept.) Tineke en Freek van het vliegveld afgehaald en hun naar het hotel begeleid. Wij zijn toen terug gelopen naar boord met de belofte als ze naar boord kwamen om een hapje te eten, zou er een Utrechts 'vlaggetje' (van 2x3 meter) in de mast hangen. Ze konden inderdaad het schip vinden, met die circustent.  Omdat zij het goede antwoord op de prijs hadden, hebben wij die hier ter plekke overhandigd.

De dag erna zijn wij een stukje in de baai gaan varen en wij zijn toen voor anker gegaan bij Isola Porri, daar hebben wij met z'n allen heerlijk gesnorkeld en gezwommen. Wat voor ons de gewoonste zaak van de wereld was geworden, maar voor de visite een verrassing was, wat er allemaal om en onder de boot zwom. Aan het eind van de middag zijn wij weer terug gevaren naar de jachthaven en hebben 's avonds een Pizza in de stad gegeten.

Afstand 10 mijl

Op de maandag zijn wij met Tineke en Freek naar de andere kant van de baai gevaren naar Punta di Tronfino en wij zijn daar voor anker gegaan. Maar met een pittige van 4 Bft. wind wilden alleen de dames zwemmen. Daarna zijn wij weer terug naar de haven gevaren, waar wij ons eigen prakkie samengesteld hebben, bestaande uit meloen/ham als voorgerecht en kipsaté (uiteraard gebakken op de planche) met salade als hoofdgerecht. Daarna hebben wij afscheid genomen van Tineke en Freek met de bedoeling om elkaar over 2 dagen weer te zien.

Afstand 9 mijl

Castelsardo - La Maddalena

Op woensdag zijn wij vertrokken, maar er stond geen wind en het was rustig weer en warm. Na een uurtje of twee op de motor te hebben gevaren zagen wij overal onrustige meeuwen om ons heen, dat is voor ons altijd het signaal dat er iets aan de hand is.

En jawel wij dachten dolfijnen te zien, maar deze keer waren het tonijnen, ze bleven wel op een afstand. Tot onze stomme verbazing zagen wij dat ze niet alleen op de vissen joegen maar ook op de meeuwen, zoiets hadden wij nog niet mee gemaakt. Zo snel het spektakel begon hield het ook weer op.
Daarna kwam er een licht briesje die ons naar Cabo Testa (La Colba) bracht. Daar zijn wij voor anker gegaan.

De afstand 28,5 mijl

Na een rustige nacht achter het anker zijn wij de volgende dag naar Lavezzi gevaren, die eilandengroep valt onder Corsica.

En natuurlijk de Franse groetvlag hijsen.

Toen wij daar aankwamen lag het mudvol met  allerlei soorten schepen, wij konden nog een klein gaatje vinden in het midden van de baai.

Het is een mooie baai met zeer veel enorme stenen verspreid over de hele baai. Het is daar een komen en gaan van speedboten die rakelings langs je heen varen zodat zwemmen 10 meter buiten de boot linke soep is. Een speedboot heeft hier minimaal 2x 300 PK, dus over de golfslag zullen wij het maar niet hebben.

In de avond keerde de rust terug maar toen wakkerde de wind aan, wij hebben dus niet zo rustig geslapen tussen al die rotsen.

Afstand 12 mijl

Na het ontbijt zijn wij ankerop gegaan om naar de La Maddalena Archipel te varen. Met een lekker windje zijn wij naar Cala Gavetta gegaan.
Het is hier een komen en gaan van ferries en de omgeving is erg mooi.

En nu weer de Italiaanse groetvlag.

Je moet hier dik betalen ook als je voor anker ligt in één van de cala's, want alles is hier uitgeroepen tot natuurgebied. Dat komt door de Posidonia Oceanica, oftewel zeegras. Dit spul waarvan complete prairies bestaan is hier nog heiliger verklaard dan het gras van Wimbledon, maar enfin we leren ermee leven.

Afstand was wederom 12 mijl

Wij hebben zondag met een open bus een rondtoer over het eiland gemaakt. Dat was zeker de moeite waard, want we hebben de mooiste plekjes tot nu toe in de Middellandse Zee gezien. Maar Isola Maddalena is niet zo groot want na een dik uur ben je weer terug van waar je begonnen was. Dit leverde hele leuke plaatjes op. We hebben het idee om morgen in de buurt van Palau (Corsica) de kust op te zoeken en daar voor anker te gaan. We moeten wel oppassen want voor dinsdag en woensdag geven ze harde zuidelijke wind af.

Alghero – Stintino – Castelsardo

Wij zijn nog wat blijven plakken in Alghero voor wat boodschappen, rondhangen en eerste pizza eten enz. Na vertrek hebben wij eerst even brandstof gebunkerd. Oeps, de prijs viel even tegen, ze hanteren hier Nederlandse prijzen. Daarna richting Cabo del Bollo en daar hebben we met een kreet van Fred Flintstone het anker erin gegooid Yabbadabbadoo!!  Er lagen al verschillende boten voor anker en we geloven niet dat daar één tussen zit met een 'lokaal' stenen anker.

Afstand 7 mijl

In de vroege morgen, op een onmenselijke  tijd (8 uur), ankerop en verder gevaren. Het was erg warm en bijna geen wind. In de middag naderden wij de 'Passage di Fornelli'. Dat is sensatie alom, niets dan puntige rotsen en diepgang van 4 meter en aan het eind van de passage extreem helder blauw water.

Zonder moderne apparatuur zou dit een zeer lastig klusje zijn, dus Gerrit achter de pc en Sophia achter het roer. Gelukkig zonder iets te beschadigen zijn wij door de passage heen gekomen. Ondertussen nog even snel wat foto's genomen, maar deze kwamen niet zo goed uit de verf.
Wij zijn toen naar Stintino gevaren waar wij in de haven voor anker wilden, maar toen wij daar aankwamen, stond er een groot bord aan de wal dat daar niet meer geankerd mag worden. Wij zijn toen buiten de haven bij een eilandje voor anker gegaan waar veel snorkelaars bezig waren.

Afstand was 38 mijl

De volgende dag zijn wij 's morgens met de rubberboot naar de wal gegaan om het plaatsje te bekijken en om brood te halen. Wij dachten dat het brood erg duur was, want er stond € 3,50 op het bordje, maar toen wij bestelden, werd het afgewogen en was dat de kilo prijs, dus kwam het schappelijk uit. Eenmaal terug aan boord had Sophia een 'open' internetverbinding gevonden en daarmee hebben wij gelijk de weerberichten binnengehaald. Wat bleek de volgende dag zou de 'mistral' gaan waaien. Ons plan was om te gaan snorkelen bij het eiland, maar dat ging niet door want wij zijn als een speer naar Castelsardo gevaren om daar beschutting te vinden. Gelukkig hebben wij nog een stukje kunnen zeilen en de aanloop van het plaatsje is ontzettend leuk.
Bij aankomst hebben wij gelijk de walstroom aangesloten en jawel na enkele minuten de hele haven zonder stroom (wij voelden ons gelijk schuldig)!
Na een uurtje was dat weer hersteld, maar de wifi die wij van het havenkantoor hadden gekregen was blijkbaar ook uitgevallen en dus het hele weekend geen wifi.

De afstand was 23 mijl

Zondags hebben wij gelijk 's morgens vroeg de was gedraaid en opgehangen en het was rond het middag uur alweer droog. De havenmeester kwam naar ons toe om te zeggen dat de wind ging aantrekken en dat het niet verstandig zou zijn om daar te blijven liggen, hij had nog een mooi plaatsje voor ons wat veel meer beschutting gaf. Nou dat hebben wij geweten, want in de nacht barstte de bui los. Doordat de spanbanden van de bimini afbraken, moesten wij halsoverkop de kooi uit om dat ding te redden. Gelukkig ging het allemaal goed. Daarna kwam er van slapen niet veel meer, want met 30 knopen wind en klaar wakker kom je echt niet meer in slaap. Na een paar uurtjes te hebben liggen steigeren werd het tegen de middag 'iets' rustiger. Wij hebben hier het geluk dat wij met de kop bijna in de supermarkt liggen, lekker handig voor de boo't'schappen!

Dinsdagochtend hebben wij de bus genomen naar het stadje zelf, voor de sympathieke prijs van € 1,- per persoon werden wij tot bovenaan het stadje gebracht. Horizontaal was de afstand niet zo groot maar verticaal leek de bus wel een berggeit.

Bovenaan hadden wij een fantastisch uitzicht op de omgeving. Nadat wij het oude vestingstadje hebben bekeken zijn wij lopend terug naar beneden gegaan.

Een leuke wandeling door het oude gedeelte met al zijn smalle piepkleine straatjes totdat wij weer op de boulevard kwamen en terug konden lopen naar de haven. In de haven heeft Gerrit nog even een nieuwe vismolen gekocht, want de vorige was versleten (dit al de derde vismolen tijdens de reis en vis, ho maar).
Morgen denken wij te vertrekken richting Lavezzi (deze eilandengroep behoren bij Corsica).
Het idee daarna is om naar Isola La Maddalena te gaan aan de Costa Smeralda.