Van Ibiza naar Mallorca

Maandag 26 mei ging het ankerop naar Puerto de San Miguel, er stond een heerlijk windje waarbij wij alleen maar de genua hebben gebruikt. In San Antoni bleef de Sobat Kras achter omdat Hans een kies heeft laten trekken (dus die moest het met een tandje minder doen). Het tochtje was echt met sherry aan dek weer, met de mooiste grillige rotsformaties die wij tot nu toe zijn tegen gekomen. In het baaitje van Puerto de San Miguel zijn wij voor anker gegaan omdat het eruit zag dat het erg beschut was.

De afstand was 12,5 mijl

Het is een ontzettend leuk plekje om daar te liggen, helaas kwam er in de avond een flinke deining naar binnen, gelukkig hadden wij al gegeten en de koffie hoefden wij niet te roeren.

Wij hebben er hier nog een dagje aan vast geknoopt omdat je hier leuke wandelingen kan doen ondanks het stijl is.

Aan het eind van de middag was de Sobat Kras ook weer van de partij en hebben wij met 4 boten gezellig geborreld.

In de nacht hebben wij voor de verandering weer eens lekker liggen rollen en het weerbericht vertelde ons dat het de volgende avond veel erger zou worden, dus besloten wij aan blok om de volgende dag naar Cala de San Vicente te varen.

’s Morgens eerst even naar de Spar geweest om vers (stok)brood te halen, nou en die was mij een partij vers, om niet te zeggen heet !!

Daarna gingen wij als laatste de Cala (=baai) uit richting San Vicente. Wij begonnen met een licht briesje en toen wij onze eindbestemming in zicht hadden stond er een stevige wind. Wij zijn wederom op alleen de genua uitgevaren en zagen voor ons de schepen behoorlijk op één oor liggen, voor ons het teken dat wij snel het middagbroodje moesten eten en dat was precies op tijd, want toen wij dat op hadden gingen wij ook op één oor. Wij gingen voor anker tussen allerlei vreemde boeitjes die door ‘Jan en alleman’ neergegooid waren.

Afstand 15 mijl

De citroenen en sinaasappels hangen hier voor het grijpen!

De volgende ochtend zijn wij aan land gegaan om eens rond te kijken en om natuurlijk brood te kopen. Het plaatsje bestaat uit enkele hotels en restaurantjes maar het ligt knus tussen de bergen.

We dachten een leuk ‘geitenpaadje’ te hebben gevonden, dat liep al na een paar honderd meter dood op daken van vissershuisjes, dat hield in dat wij erg snel met dit dorp klaar waren. Vanwege het mooie weer hebben wij om de boot gezwommen, het water was lekker en de wind was fris.

Wij waren door Elise en Johan gewaarschuwd dat de baai half afgesloten zou zijn met boeien voor zwemmers, bij aankomst was er nog niets. Maar op de laatste avond trok een bootje de hele boeienlijn vanaf de wal dwars door de baai vlak achter ons achterschip langs. Waar wij de volgende morgen, natuurlijk met ons achterschip, inhingen. Afijn, zeer vroeg in de morgen (half acht) gingen wij ankerop, waarbij het touw van ons roer afschoot, maar toen het anker boven kwam, hing daar nog een vreemde ketting aan, die van de meerboeitjes waren, na een simpele kunstgreep van Gerrit waren wij die kwijt en konden wij aan onze overtocht naar Mallorca beginnen.

In het begin hadden wij een fantastisch windje wat ons de goede richting opblies, helaas na ’s middags 12 uur werd het weer dieselwerk, aangezien de wind het liet afweten. Na ongeveer 7 mijl voor Santa Ponsa trok het weer aan, zodat wij nog leuk konden zeilen. Aan het eind van de middag hebben wij het anker gedropt in de baai van Santa Ponsa op Mallorca.

Afstand 49,5 mijl

De paarse lijn is de gevaren koers

Gevlucht naar Cala Bassa

(woensdag) 21 mei begon het ’s morgens vroeg al te waaien. Karel kwam met de rubberboot even langszij om te waarschuwen dat de wind in de middag nog harder zou aantrekken. Wij zijn eerst met het bijbootje boodschappen gaan doen en zijn toen zo snel mogelijk terug naar boord gegaan. Tijdens de lunch begon het nog harder te waaien op een gegeven moment hoorden wij een kreet van het schip dat achter ons lag, dat wij op drift waren. Wij konden nog net op tijd de motor starten en vol gas vooruit varen, gelukkig ging alles goed, bij ankerop draaien lag het anker helemaal vol met waterplanten, dit waren ‘Posidonia oceanica’ het is een beschermde waterplant waar wij erg veel last van hebben, want als het anker er eenmaal in ligt heeft het geen grip op de zeebodem.

Bij het ankeren is het dus de kunst om naar de witte plekken te zoeken (is zand) om daar je anker op te gooien, want als je dat niet doet gaat je boot met wind aan de haal.

Wij zijn toen op de motor naar Cala Bassa gevaren, onderweg wees de windmeter 43 knopen aan (9 Bft). Deze baai is prima beschut bij zuidwestelijke wind. Eenmaal aangekomen in de baai zijn wij voor anker gegaan vlakbij de ‘Sobat Kras’, die voor ons al naar Cala Bassa gevaren was.

Daarna kwam er nog een Nederlands schip bij ‘Pelikaan’ uit Huizen. Wij zijn bij de Sobat Kras gaan borrelen, toen zagen we onze boot wederom met krabbend anker, dus als een speer terug naar boord met de rubberboot en wat bleek weer die groentetuin op het anker, dus nu opnieuw een witte plek zoeken om daar het anker te laten vallen (in 5 mtr. diep water, 40 mtr, ketting gestoken). Wij zijn toen weer terug gegaan naar de Sobat Kras want ons borreltje stond er nog. We hebben ‘s nachts onrustig geslapen.

Achteraf bleek dat wij niet de enige waren die in San Antoni op drift geslagen zijn, op 3 boten na was de hele vloot gaan driften.

De afstand was 3 mijl

In Cala Bassa komen diverse ferry’s en uitgerekend op het moment dat wij de volgende dag aan de wal wilden gaan, kwam er ééntje die zijn hekanker uitgooide, waarschijnlijk over ons anker. Wij durfden nog niet naar de wal te gaan, omdat hij bij vertrek misschien ons anker zou opvissen. Dat werd wachten tot de ferry zou vertrekken, maar ja de heren waren toe aan een siësta en dat duurde tot 16.00 uur, hij haalde zijn anker op en  . . . . het ging goed! Pfff wij konden eindelijk met de dinghy naar de wal. Eerst hebben wij de grotten bezocht en wij zijn daarna naar het strand gevaren. Er is een prachtig zandstrand dat omringd is door naaldbossen waar je een prachtige wandeling kan maken. Deze plaats is ook al ontdekt door de toeristen want het was al knap druk op het strand, maar in de bossen kom je niemand tegen. Wij zijn naar de andere Cala gelopen (Cala Roig) deze had ruige rotswanden en was compleet verlaten. We hebben in een strandbarretje wat gedronken, met uitzicht op de boot en waar natuurlijk ook weer bekenden van ons zaten, die adviseerden ons dringend om geen rondje weg te geven, want men hanteerde hier prijzen die wij in Scheveningen gewend zijn. Ook zij hadden een onrustige nacht gehad.

Wij besloten om de volgende dag terug naar San Antoni te varen en om in de jachthaven te gaan liggen, omdat wij water wilden bunkeren, de boot met zoet water schoonmaken, de boot was compleet bedekt met zout, een handwasje, douchen en suddervlees braden. Dat doen wij in de haven op een elektrische kookplaat, anders verbruikt het teveel gas.

Wederom 3 mijl gevaren

Zaterdag 24 mei was de planning om naar Puerto San Miguel te varen, ’s morgens prachtig weer met veel wind en ’s middags trok de lucht dicht zodat wij vooranker zijn gegaan in de baai. Je moet hier in het weekend geen kleine ankerbaaien opzoeken, omdat deze bezet zijn door dagjestoeristen.

In deze situatie maken wij meer mijlen met de rubberboot dan met de LLANO. Dit zal voorlopig wel zo blijven, want de grootste oversteek in de toekomst is van Ibiza naar Mallorca en die is 40 mijl.

Rondscharrelen op Ibiza

Nadat de wc 14 mei helemaal schoongemaakt was, zijn wij 15 mei begonnen met de bilge uit te soppen. Na flink gebuffel waren wij halverwege de middag klaar en zijn toen in de baai voor anker gegaan. ’s Avonds zijn wij met Karel en Mieke op de wal een hapje gaan eten om ditmaal de verjaardag van Gerrit te vieren.

17 mei zijn wij met de bus naar Ibiza-stad gegaan en hebben de haven en hebben Dalt Villa (de oude stad) bezocht met zijn mooie poort ‘Portal de ses Taules’.

De haven is Unesco werelderfgoed en de oude stad is schilderachtig, staat op de rand van een klif met middeleeuwse stadswallen en een netwerk van smalle straatjes, die zich heuvelopwaarts kronkelen naar de 14-eeuwse kathedraal en het kasteel.

Voor zonsondergang liefhebbers, hier is er weer één

Na een hapje gegeten te hebben in de stad zijn wij weer terug naar boord gegaan.

‘s Avonds werden wij nog getrakteerd op een mooie zonsondergang.

’s Zondags hadden wij het plan om naar Cala Salada te gaan, maar vroeg in de morgen begon het te regenen tot in de middag toe, wij zijn toen maar blijven liggen.

Maar ’s maandags stak er plotseling een hevige wind op die wel wat afgezwakt is maar nog steeds waait, dus wanneer wij hier vertrekken is nog onbekend, het weer is vrij instabiel en onzeker.

Van de ‘Sobat Kras’ die vandaag plotseling op de ankerplaats opdook, hoorden wij dat het van de week in Denia hevig gespookt heeft, waarbij nogal flinke schades zijn gevallen.

Wij denker er nu aan om, als het weer goed is, naar Puerto de San Miguel te varen, dat schijnt een goed beschutte Cala te zijn maar niet erg groot, hopelijk zit daar een restaurant of hotel dat Wi-Fi heeft.

Vrienden helpen je uit de shit

Op 13 mei geen mannetjes gezien die het zou fixen, maar wel Mieke en Karel die plotseling langs kwamen om ons te feliciteren (met een fles wijn, lekkere olijfolie en aparte servetjes) zij hadden over de telefoon al ons probleem vernomen en boden gelijk aan om te helpen en kwamen met allerlei oplossingen, ook zij hadden in het verleden zo’n zelfde geintje gehad. We gaan niet in geuren en kleuren de details bespreken, maar de lucht was bij de ingang van de haven te ruiken (volgens Karel). Met een hoop getob en gesleutel waren wij op 13 mei niet veel verder, maar wij hebben met z’n vieren de verjaardag van Sophia op de wal gevierd bij Rita Cantina met bitterballen en ‘blauwe hap’.

De volgende morgen stond Karel net na het ontbijt bij ons aan boord en na een hoop gesloop, gevloek en geëtter is het door de mannen tegen de avond toch gelukt om de WC weer perfect werkende te krijgen. De oude slang was totaal dicht gekalkt en was net zo buigzaam als een stalen pijp. Een watersportzaak had gelukkig de goede leiding op voorraad en kon het inbouwen weer beginnen. Laat in de middag was alles weer gemonteerd en werkte alles weer perfect.

Toen kon het grote opruimen beginnen, waarmee wij tot in de avond bezig waren.

De playboys

We hadden ons 2-jarig huwelijksfeest een beetje anders voorgesteld, maar ja ‘shit happens’ en wij zijn nu praatje poep meer dan beu.

Je kan je niet voorstellen hoe fijn het is om weer ‘gewoon’ van je eigen toilet gebruik te kunnen maken en wij vinden de hulp een heel mooi cadeau van Mieke en Karel, wij waren er met zijn tweeën niet uitgekomen.

Feestdagen en diep shit!

Na een dagje buffelen, hebben wij hier de was laten ophalen door de wasserij omdat je de was hier niet zelf kan doen. Toen zondagsmorgens de schone was werd afgeleverd bleek de prijs 2x zo hoog en de BTW kwam er ook nog bij, dus eigenlijk een dure was. Maar een ervaring rijker, de volgende keer pakken wij onze (was)tobbe en doen het zelf. Wij hebben onderweg een grote zwarte flexibele ton (tobbe) aangeschaft, daar kan circa 40 liter water in en het is nog samen vouwbaar ook, wij hebben al een Duits schip gezien waarin ze de kinderen in bad deden (dus voor alle toepassingen geschikt).

Na alle werkzaamheden zijn wij weer op ons oude stekkie voor anker gegaan met de bedoeling om de volgende morgen naar Cala Bassa te varen. ‘s avonds wilden wij nog even een happie aan de wal doen, de dinghy te water, de motor eraan en klaar voor vertrek, even snel naar de WC gaan. . .  Maar bij het doorpompen van het toilet zat er in eens geen beweging meer in de pomp, even de pomp demonteren en nakijken en weer monteren en klaar dachten wij!! Maar helaas na deze behandeling nog steeds niets. Snel de pomp weer uitelkaar (we hadden haast, want we hadden lekkere trek) aan de pomp lag het niet, toen zijn wij de slangen die naar buitenboord gaan controleren. Nou dat was een feest alles zat potdicht met kalksteen en geen beweging in te krijgen. Snel een ontstoppingsveer (jawel wij sjouwen een bijna complete werkplaats mee) in gestopt, maar die kwam er met geen mogelijkheid doorheen, intussen viel ons etentje buiten de boot en is er na een snelle hap naar bed gegaan, met de gedachte mañana. Ondertussen is er geen gebruik van toilet meer mogelijk, dus moeten wij braaf op de emmer.

De volgende dag bleek dat de afvoerleidingen met geen mogelijkheid af te koppelen zijn en ons gereedschap is niet voldoende om ze los te krijgen. Wij willen het graag gerepareerd hebben voordat wij verder gaan, dus toen weer terug naar de haven en op zoek naar bedrijf die dit kan fixen. Wij hebben iemand gevonden die ons heeft toegezegd om op 13 mei langs te komen om te bekijken hoe hij het kan fixen, dus afwachten (mañana).

13, 14 en 15 mei, dat zijn de feestdagen hier aan boord.

Er zijn al diverse felicitaties binnen gekomen.

Van vaste wal naar Balearen

Op zaterdag 3 mei zijn wij ’s morgens vroeg uit Altea vertrokken richting Formentera. We vertrokken met windstilte maar na een uurtje stak plotseling de wind op en tegelijkertijd melde Valencia radio een gale warning noordoost 6 tot 7. Die hadden wij gelijk voor onze kiezen, want dat was de richting waar wij heen wilden, na nog een paar minuten ertegenin gehakt te hebben, kwamen wij al snel tot de conclusie dat dit 70 mijl lang niet haalbaar was. We zijn maar snel weer terug gevaren naar Altea en onze ligplaats weer ingekropen. Het typische was dat het in Altea nog windstil was, maar na een uurtje was dat ook over.

De afstand van Altea naar Altea was 11,7 mijl

Zondag was het weerbeeld hetzelfde. In de haven vonden roeiwedstrijden plaats. De hele haven was gevuld met roeiers en supporters, de muziek was knetterhard en er stonden bierpompen en braadworsten die op de gril bereid werden.

Wij namen het besluit om maandagmorgen vroeg te vertrekken omdat de wind een poos zuidoost ging staan. Maandagmorgen vroeg op, ja ja het leven is zwaar de wekker ging om 7.00 uur, even snel een bakkie en wat brood naar binnen en joho het zeegat uit. De eerste twee uren was het windstil, daarna konden wij hoog aan de wind zeilen, maar halverwege draaide de wind iets, waardoor de motor bij moest om wat snelheid te houden. De zon brandde maar de wind was koud, daarom hadden wij vesten aan tegen wind en zonneschijn. Tevergeefs heeft Gerrit de vislijn uitgezet en hij ving dus bot!! Na een wilde tocht lagen wij ’s avonds om 20.15 uur vooranker in Cala Sabina op Formentera.

De afstand was 84 mijl

We hebben nu onder de Spaanse vlag de vlag van de Balearen bijtrokken.

Wij zijn in een natuurgebied voor anker gegaan waar je heerlijk ligt maar niet mag ankeren, maar er waren nog twee schepen die dat aan hun laars lapten. We hebben heerlijk geslapen, ’s morgens lekker ontbeten. De Dwarskop kwam de haven uit en vertelde via de VHF dat Isla Espalmador een mooie ankerplaats is. Zij gingen een rondje eiland doen en wij hebben ons anker gelicht en zijn verkast naar Espalmador. Het is inderdaad een fantastische ankerplaats met een prachtig strand, waar wij een mooie wandeling gemaakt hebben. Hier hebben wij voor het eerst onze wieltjes van de dinghy gebruikt.

Dat trok een spoor alsof er een tank gereden had.

Bij het overboord gooien van etensresten zagen wij dat alles in één grote vissendraaikolk verdween, het leken wel een soort van zoutwater piranha’s.

Formentera ligt op nog geen 6 km van Ibiza. Het is een eiland met vrij weinig project ontwikkeling dat maakt het eiland voor massatoerisme onaantrekkelijk, maar is wild bebost met een gevarieerde wilde kustlijn met talloze duinen. Bob Dylan verbleef er in een windmolen en daardoor kreeg het eiland de reputatie van hipste plek van Europa.

De volgende dag zijn wij weer het strand opgegaan en het zoutmeertje bekeken, daar was niet zoveel aan (veel zout en weinig water). Wij kwamen onderweg talloze ‘kiwi’s’ tegen, het waren bruine harige bolletjes, voelde zacht aan, in het hart midden zaten zaden in van een type plant die wij niet kennen.

Misschien kan iemand ons vertellen wat het is?

Inmiddels zijn wij behoorlijk door ons brood heen zodat wij dit moeten aanvullen met toast, op deze plek zijn geen winkels of bakkers te bekennen, morgen gaan wij verkassen naar Cala Badella.

De volgende morgen gingen wij ankerop en richting Ibiza.

Vlak voor de nauwe doorvaart bij Isolte Vedra viel bijna de motor stil, wij schrokken ons rot. Na een korte inspectie bleek er niets aan de motor te zijn, we hebben daarna volle kracht achteruit en vooruit gedraaid en toen kwamen er stukken plastiek boven drijven. Dus onze kabelsnijder aan de schroef heeft sinds deze reis voor de tweede keer zijn nut bewezen.

Isolta Vedra is één van de meest magnetische punten van de aardbol, maar wij hebben op het kompas geen afwijkingen gezien.

Bij de invaart van de Cala Badella bleek deze kleiner te zijn dan wij gedacht hadden. De hele Cala ligt vol met moorings, wij hebben daar maar een mooring opgepikt en later bleek dat het de bedoeling is dat ook het achterschip aan een mooring ligt. Wij kwamen hier achter doordat er plotseling een duiker naast het schip bovenkwam, hij vertelde ons dat deze mooring zijn eigendom is, maar we mogen hieraan tot de volgende avond blijven liggen.

Het dorpje rond de Cala bestaat hoofdzakelijk uit vakantievilla’s en de voertaal is hier Nederlands, buiten de buurtsuper om (en de duiker) hoor je hoofdzakelijk Nederlands.

Uiteraard is hier gelijk het brood weer aangevuld ook met lang houdbaar brood (Bimbo).

De afstand was 16,9 mijl.

Toen de zon weer op kwam zijn wij na het ontbijt vertrokken naar San Antonio. Het was geen lange tocht en het beetje wind wat er stond was tegen.

San Antonio is een vrij grote stad en wij zijn in de middag voor anker gegaan in de baai. Wij hadden een adresje van de Sobat Kras gekregen om hier ‘Blauwe hap’ te gaan eten, wat wij vanavond gaan doen.

Morgen gaan wij de jachthaven in, dan gaan wij de boot ontzouten, de wasmachines afvullen, koelkast aftoppen, dus dat wordt een echte werkdag. Als er nog tijd over is gaan wij nog even de stad in.

De afstand 12,4 mijl

Pinatar – Alicante – Altea

Zondagmorgen hebben wij de koe weer bij de horens gevat en ons zelf naar buiten gejaagd.

Buitengaats stond er geen zucht wind, schepen ver van ons vandaan zeilden volop, maar na een uurtje stak er een pittig windje op, zo erg dat wij een uur daarna zeil moesten reven (zeil minderen), dit duurde tot aan de kaap van Santa Pola. Daarna konden alle lappen er weer bij en ging het met flinke vaart richting Alicante. Waar ze in de jachthaven voor ons een leuk plekkie hadden (het was de laatste vrije plek).

Alicante is een plaats waar alles aanwezig is, veel oude gebouwen, veel toerisme en veel te zien.

En tot onze grote verrassing de Volvo Ocean Race museum, helaas was deze dicht en ging pas op dinsdag weer open.

Maar de Pirates of The Caribean stond voor de deur, verder liggen er nog 2 VOR racers, maar wij hebben het idee dat die afgedankt zijn.

Daarna zijn wij naar het kasteel op de berg gegaan, om daar te komen moet je met een lift die midden in de berg begint, wij vonden de ingang erg verdekt opgesteld. Om bij de lift te komen moet je door een lange donkere tunnel. Maar als je eindelijk eenmaal boven bent heb je een enorm uitzicht over de stad en omgeving.

Gelukkig is het inmiddels weer beter met de rug van Gerrit en kan hij alles weer bezichtigen zonder krukken.

Afstand was 42,5 mijl

Dinsdag zijn weer op pad gegaan met de bedoeling naar Calpe te varen. De wind van deze dag was pal tegen en het was heiig, we hebben toch nog een foto kunnen maken van Benidorm, speciaal voor iedereen die hier herinneringen aan heeft (en eigenlijk speciaal voor Karla en Jan).

Onderweg besloten wij om niet naar Calpe te gaan maar naar Altea. Beide plaatsjes liggen niet zo gek ver van elkaar en in dezelfde baai. Hiervan hebben wij geen spijt gehad, want het is een gezellig haventje.

Wij gaan ons hier voorbereiden op onze tocht naar de Balearen, zoals hekanker in elkaar zetten en sjorren (het anker is een bouwpakket), ankertros aan dek sjorren en rubberboot op pompen en verder alles klaar maken en boodschappen doen

Je Kan wel zien dat ze hier erg op toeristen ingespeeld zijn, want zelfs het menu staat in het Nederlands alleen pannekoenen komt bij ons niet op het menu voor, wie kan ons via het blog vertellen wat ze hiermee bedoelen ;)

Wij kunnen op de radio Costa Blanca ontvangen in het Nederlands en wij publiceren het blog in cafe 't Haventje met WiFi adres Badmuts en inlogcode uitsmijter.

De afstand was 36,2 mijl

Vergissing van de maand.

Vandaag was de planning om de allerlaatste boodschappen te halen, daarna buiten de haven, bij het strand, voor anker te gaan en morgen in allervroegte naar Formentera te vertrekken, maar waar wij geen rekening mee hebben gehouden, het is 1 mei en dan zitten alle winkels hier potdicht. Alles verschuift nu één dag en wij doen verplicht mee met de 1 mei viering.

Onze volgende blogs zullen zeer ongeregeld gepubliceerd worden, omdat wij hierna slecht internet contact zullen krijgen.

Hiervandaan gaan wij dus op 3 mei naar Formentera en daarna gaan wij Ibiza verkennen.

Yes we going to Ibiza!!