Maandag 26 mei ging het ankerop naar Puerto de San
Miguel, er stond een heerlijk windje waarbij wij alleen maar de genua hebben
gebruikt. In San Antoni bleef de Sobat Kras achter omdat Hans een kies heeft
laten trekken (dus die moest het met een tandje minder doen). Het tochtje
was echt met sherry aan dek weer, met de mooiste grillige rotsformaties die wij
tot nu toe zijn tegen gekomen. In het baaitje van Puerto de San Miguel zijn wij
voor anker gegaan omdat het eruit zag dat het erg beschut was.
De afstand was 12,5
mijl
Het is een ontzettend leuk plekje om daar te liggen,
helaas kwam er in de avond een flinke deining naar binnen, gelukkig hadden wij
al gegeten en de koffie hoefden wij niet te roeren.
Wij hebben er hier nog een dagje aan vast geknoopt omdat
je hier leuke wandelingen kan doen ondanks het stijl is.
Aan het eind van de middag was de Sobat Kras ook weer van
de partij en hebben wij met 4 boten gezellig geborreld.
In de nacht hebben wij voor de verandering weer eens
lekker liggen rollen en het weerbericht vertelde ons dat het de volgende avond
veel erger zou worden, dus besloten wij aan blok om de volgende dag naar Cala
de San Vicente te varen.
’s Morgens eerst even naar de Spar geweest om vers
(stok)brood te halen, nou en die was mij een partij vers, om niet te zeggen
heet !!
Daarna gingen wij als laatste de Cala (=baai) uit
richting San Vicente. Wij begonnen met een licht briesje en toen wij onze
eindbestemming in zicht hadden stond er een stevige wind. Wij zijn wederom op
alleen de genua uitgevaren en zagen voor ons de schepen behoorlijk op één oor liggen,
voor ons het teken dat wij snel het middagbroodje moesten eten en dat was
precies op tijd, want toen wij dat op hadden gingen wij ook op één oor. Wij
gingen voor anker tussen allerlei vreemde boeitjes die door ‘Jan en alleman’
neergegooid waren.
Afstand 15 mijl
 |
| De citroenen en sinaasappels hangen hier voor het grijpen! |
De volgende ochtend zijn wij aan land gegaan om eens rond
te kijken en om natuurlijk brood te kopen. Het plaatsje bestaat uit enkele
hotels en restaurantjes maar het ligt knus tussen de bergen.
We dachten een leuk ‘geitenpaadje’ te hebben gevonden, dat liep al na een paar honderd meter dood op daken van vissershuisjes, dat
hield in dat wij erg snel met dit dorp klaar waren. Vanwege het mooie weer
hebben wij om de boot gezwommen, het water was lekker en de wind was fris.
Wij waren door Elise en Johan gewaarschuwd dat de baai
half afgesloten zou zijn met boeien voor zwemmers, bij aankomst was er nog
niets. Maar op de laatste avond trok een bootje de hele boeienlijn vanaf de wal
dwars door de baai vlak achter ons achterschip langs. Waar wij de volgende
morgen, natuurlijk met ons achterschip, inhingen. Afijn, zeer vroeg in de
morgen (half acht) gingen wij ankerop, waarbij het touw van ons roer afschoot,
maar toen het anker boven kwam, hing daar nog een vreemde ketting aan, die van
de meerboeitjes waren, na een simpele kunstgreep van Gerrit waren wij die kwijt
en konden wij aan onze overtocht naar Mallorca beginnen.
In het begin hadden wij een fantastisch windje wat ons de
goede richting opblies, helaas na ’s middags 12 uur werd het weer dieselwerk,
aangezien de wind het liet afweten. Na ongeveer 7 mijl voor Santa Ponsa trok
het weer aan, zodat wij nog leuk konden zeilen. Aan het eind van de middag
hebben wij het anker gedropt in de baai van Santa Ponsa op Mallorca.
Afstand 49,5 mijl
 |
| De paarse lijn is de gevaren koers |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten