Van Santa Ponsa naar Porto Petro
Na een onrustige nacht van zondag op maandag, zijn wij
ankerop gegaan om naar Porto Petro te varen. Het eerste stuk was een koppige
golfslag met geen wind en later trok hij aan naar Noordwest 5 waardoor wij als
een vogel over het water vlogen, de laatste 5 mijl sloeg plotseling de wind om
en moesten wij er recht tegenin, dat laatste stuk hebben wij dus op de motor
moeten doen. In Porto Petro is geen ankerplaats meer, alleen nog maar moorings.
Na één van die moorings opgepakt te hebben kwam de havenmeester om € 25,00 te
innen. Dat ging niet lukken omdat Sophia in de onderhandelingsmode stond, dus
dat werd voor één nacht € 20,00 en een koud biertje voor de havenmeester.
De afstand was 48
mijl
Als je denkt een goede nachtrust te hebben achter een
boei, heb je het mis. Want het was windstil en door het beetje deining wat er
stond lagen wij tegen de boei aan te bonken.
Van Porto Petro naar Porto Colom.
De volgende dag een rondgang door het dorp en daarna tros
los op naar Porto Colom.
Met windstil weer hebben wij de afstand van 5,4 mijl
afgelegd op het dieseltje en vonden een leuke ankerplek bij de invaart van
Porto Colom.
De eerste nacht lagen wij fantastisch rustig, na een dag
daar rond gekeken te hebben kwam er ’s avonds een vervelende deining de haven
in. Dat was een partij slingeren wat wij weinig meegemaakt hebben.
Dus weer een
verstoorde nachtrust.
De volgende dag bij het boodschappen doen liepen wij
langs een restaurantje, waar wij de dag ervoor een ijsje gegeten hebben, daar was
de luifel naar beneden gedonderd en lag over het terras heen, een beetje geluk
moet je maar hebben, want voor het zelfde geld hadden wij onder die luifel
kunnen zitten.
Van Porto Colom naar Porto Cristo
Terug aan boord zijn wij ankerop gegaan om met een
bonkige zee en geen wind naar Porto Cristo te varen. Onderweg kwamen wij de ‘Dwarskop’
nog tegen die in tegenover gestelde richting voer, maar dicht bij elkaar konden
wij niet komen door de koppige deining. Eenmaal in Porto Cristo lag de
ankerplaats vol maar alle schepen daar lagen behoorlijk te slingeren, alsof het
acrobaten waren. Wij zijn toen de haven ingedoken waar al een havenmeester
stond te wenken dat hij een ligplaats had aan de kade pal voor het
havenkantoor. Dat kwam ons eigenlijk wel goed uit, want wij zochten een adresje
waar wij ons bankpassen naartoe kunnen laten sturen.
De afstand was 10
mijl
In de haven hier liggen wij behoorlijk te rukken aan de
landvasten en ook onze Spaanse buurman vindt het de laatste tijd onrustig. Wij
hebben van hem een stuk worst gekregen, wat een plaatselijke lekkernij is.
Inmiddels heeft Johan onze bankpassen bij de buurvrouw
opgehaald en heeft deze doorgezonden naar de haven. Wij gaan morgen een stukje
terug om een stelletje cala’s te bezoeken, want nu hebben wij de tijd totdat de
bankpassen gearriveerd zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten