Adiós Spain, Buongiorno Italia

Wij hadden de planning om naar Alghero te gaan maar de Tramontana gooide roet in het eten, zo erg dat wij vrijdags niet eens naar de wal konden om een broodje te halen (was niet erg want er was genoeg voorraad).  Het extra dagje is benut met allerlei boordklusjes zoals, motoronderhoud, buiskap en kuip in de was zetten etc. etc.
Zaterdags hebben we de golven nog even laten betijen, zondags zijn wij eindelijk vertrokken niet dat het veel uitmaakte want tot half in de middag hebben wij liggen rollen als een hond met vlooien.  Het was zonnig en warm maar geen wind, dus het werd motorsailing met de nadruk op motor. Wij kregen nog wel bezoek van enkele dolfijnen. 

Vlagwisseling de Italiaanse vlag wordt gehesen.

Die nacht was de wind helemaal zoek. Alles van het tuig wat lawaai kon maken deed zijn uiterste best

De volgende ochtend lag er een 'dood' pijlinktvisje in het gangboord.

Na een foto te hebben genomen, is hij weer overboord gezet, verder zijn er geen opwindende gebeurtenissen voorgevallen

Tegen de avond besloten wij om in Cala del Bollo bij Porto Conte voor anker te gaan omdat het al roetdonker werd. Want hier is het om 20.30 uur al donker en schemeren is er niet bij.
Om 21.30 uur hebben wij het anker erin gegooid op een plek waar wij niets zagen en alles vanaf de computer moesten bekijken.
In de pilot staat dat je daar alleen voor anker mag als het anker van plaatselijke steen is, nou ja dat hebben wij dus aan onze laars gelapt en wij hebben ook geen Guardia Costiera gezien.

De afstand was 187 mijl

Na heerlijk te hebben geslapen, waren wij bij daglicht toch wel nieuwsgierig hoe de omgeving eruit zou zien, onze mond viel open van verbazing dat wij op zo'n mooie plaats vooranker zijn gegaan. De heuvels en bergen zijn echt groen en de bebouwing wordt er door gecamoufleerd. Nadat wij op deze mooie plaats hebben ontbeten zijn wij ankerop gegaan en naar Alghero gevaren. Bij het binnenlopen in Alghero kwam er een havenmeester in zijn rubberboot ons tegemoet of wij bij hem in zijn haven wilden gaan liggen, na de vraag 'wat kost dat'? Kwam het antwoord € 85,- oeps dat was een beetje gortig, wij zijn toen eventjes doorgevaren naar de gemeentekade en daar kost het € 50,- inclusief water, elektra en wifi. 

Wij hebben in het havenkantoor afgerekend dat is een partytent aan de kade en niets geen luxe balie en geen mooie secretaresses.

De afstand is 7 mijl

Alghero is een ontzettend leuk vestingstadje wat een verrassend leuke binnenstad heeft, het is erg toeristisch maar alle gebouwen zijn in authentieke stijl gebleven, niets geen nieuwbouw, daarom hebben wij besloten om er nog een extra dagje aan vast te knopen.
De volgende planning hangt totaal van het weer af, of wij via de Bonifaciostreet naar de oostkant van het eiland gaan of dat wij zuidelijk gaan langs de westkant.

Het eerste en beslist niet het laatste Italiaanse ijsje!

Fornells - Mahon - Fornells en computerproblemen

Wij lagen nog steeds voor anker in Cala de Fornells wachtend op beter weer.
Wij hadden de Tramontana als een flinke windbui afgeschilderd, maar in de morgen begon het als een gek te waaien. Het anker hield prima, maar wat wil je 4 meter diep en 40 meter ankerketting en het Fortress anker lag stand-by om er eventueel ook bij te zetten.
Eén van onze Franse voorburen had een zeer goed idee om een netwerk op te zetten via de VHF op kanaal 8, om elkaars te kunnen waarschuwen als één van de schepen aan de haal zou gaan. Het was toch al een aparte Fransoos want hij liet elke avond een drone om de schepen heen vliegen. Dat is een grappig gezicht, want het lijkt op een helikopter op afstand maar hij vliegt vlakbij. In de avond begon de wind af te zwakken, zodat we toch nog lekker hebben kunnen pitten.
De volgende morgen zijn wij blijven liggen omdat de zee buiten de cala nogal onstuimig was. In de middag kwam een watervliegtuig tussen alle watersporters landen om water te laden,

dit was een oefening want op zee loste hij het water weer.

Op vrijdag hebben wij het anker gelicht en zijn naar Mahon gevaren en natuurlijk geen wind alleen halverwege hebben we nog een uurtje kunnen zeilen. Wij zijn bij Isla del Lazareta in de cala voor anker gegaan. Het was daar erg druk en 20 meter naast ons schip liepen de mensen tot hun knieën in het water. Iedereen roemt deze ankerplaats, je ligt er wel ontzettend beschut, maar je ligt rondom tussen oude fortificaties en dat is niet zo'n vrolijk uitzicht. Al die oude vervallen forten komen ons niet ze gezellig over.

De afstand was 19,5 mijl

De volgende ochtend zijn wij verhaald naar Isla del Rey.

Isla del Rey

Daar ligt een steiger dat geen water en elektra heeft. De service van de marineros is uitstekend, vooral omdat ze elke morgen een vers stokbrood komen brengen.
Zondags hebben wij na veel aandringen kunnen verhalen naar Isla Cristina dat is een groot houten vlonder dat midden in de cala drijft, waar wel elektra en volop water aanwezig is, je ligt daar met meerdere schepen. Doordat daar s'avonds een stroomstoring was wist Sophia een leuke korting te bedingen. In het hoogseizoen betaal je hier normaal de hoofdprijs. Van het water en elektra werd door ons dapper misbruik gemaakt, door de hele was te doen. Heet water (via onze boiler), spoelwater volop op het steiger, lekker zonnetje met wind en het was vlaggetjes dag. Alleen de Wifi was miserabel, ook hier weer de service van het stokbrood. Na 2 nachten daar te hebben gelegen zijn wij weer terug gegaan naar Isla del Rey.

Mahon is nog een echt oud stadje met smalle straatjes en antieke huizen en de supermarkt zit onder een oude moskee/kerk, wat toch heel apart is. Leuk detail van Mahon is dat de jongere broer van Hannibal circa 200 jaar voor Christus hier een sausje introduceerde dat mayonaise heet.

Alles bij elkaar circa 6 mijl

De planning was om op woensdag naar Alghero (Sardinia) te gaan. Met volle moed vertrokken wij omdat de gribfiles noordelijke wind aangaven, maar eenmaal buitengaats, was de wind pal oost, de deining oost en de golven oost. Om zo 200 mijl te varen zagen wij niet zo zitten en hebben wij besloten om terug naar Fornells te gaan. Omdat wij hier beter Wifi hebben kunnen wij de weerberichten beter volgen, wij wachten nu betere wind af om richting Sardinia te kunnen.
We hadden het idee om vanmiddag de specialiteit van het plaatsje te gaan eten, nml. Caldereta de Langosta, maar de prijs was € 65,- per persoon en dat vonden wij toch wat te gortig. Dus Gerrit aan de zeebaars en Sophia aan de zeekat.

De afstand was 19,3 mijl

Problemen met Word starter 2010
Momenteel hebben wij problemen met onze Microsoft Word starter 2010 op Windows 7, Word wil niet meer opstarten, kan iemand ons vertellen wat te doen.
Bij het opstarten van Word wordt telkens om internetverbinding gevraagd en Word kan alleen nog maar afgesloten worden door Ctrl Alt Del en dan via taakbeheer.
De computer terug zetten naar een herstelpunt helpt niet.
Via configuratie Office 2010 herstellen helpt ook niet,
Kan iemand ons vertellen hoe wij dit kunnen oplossen?

Van Alcudia (Mallorca) naar Fornells op Menorca

Na een paar dagjes hier te hebben rond gehangen, zoals naar de kapper en een beetje in het water te hebben gedobberd (het is hier levens gevaarlijk om hier ver van je schip te zwemmen, want speedboten en ander snel gespuis komen roekeloos vlak langs je heen). Patrick van de Sparkle kan er alles over vertellen wat voor een schade dit kan aanrichten.

Op woensdagavond zijn wij samen met z’n zessen aan de wal wezen eten om de verjaardag van Patrick alvast te vieren die de volgende dag jarig was. We hebben lekker tapas gegeten en een ijsje toe van de Mary Y Sol (Frozen Yoghurtijs).

De volgende ochtend hadden wij al vroeg het anker eruit en hebben met ‘happy birthday’ afscheid genomen van de Sparkle. Op de Mary Sol was nog geen teken van leven te zien. 

Na veel gezwaai zijn wij vertrokken, wellicht komen wij elkaar weer eens tegen.

Tijdens de tocht naar Fornells op Menorca hadden wij niet veel wind, max. zuidoost 2, maar de temperatuur was wel 28 graden. Aan het eind van de middag zijn wij voor anker gegaan tegenover het dorpje Fornells. Vroeger leefde men hier van de visserij en nu van toerisme.

De afstand was 57 mijl.

Op zondagmiddag kwam de havendienst met de rubberboot voorbij scheuren dat wij daar niet veilig lagen vanwege de komst van de Tramontane. Na navraag waren er geen moorings vrij en er was ook geen plek in de haven. Wij zijn toen helemaal achter in de cala vooranker gegaan met alle ketting die wij hadden. Die nacht viel de wind reuze mee en we knoopten er nog een dagje aan vast, wij verdoen onze tijd dan met de wal aan te gaan om boodschappen te doen, beetje zwemmen, klein beetje was doen etc.

Wij hadden het idee om de dag erop naar Mahon te gaan, maar midden in de nacht gilde de wind door het want, wij zijn er een paar keer uit geweest om te kijken of de boot nog op z’n plek lag, maar wij liggen hier in extreem rustig water, met enkele Fransozen om ons heen, die er niet zoveel van houden om veel ankerketting in het water te gooien. Kan iemand ons vertellen waarom de Fransozen zich de beste koks ter wereld noemen, maar elke avond de wal aan moeten om in een restaurant te gaan eten.

Wij hebben dinsdag de bus genomen naar Es Mercadal (ligt in het midden van het eiland), het is een aardig plaatsje maar er is niet veel te beleven. 

Wij hebben getracht om de berg El Toro te beklimmen, waar je een uitzicht hebt over het hele eiland, halverwege zijn wij maar weer teruggegaan vanwege de hitte en de weg was hoofdzakelijk bestemd voor auto’s, voor ons niet zo veilig. Wat wij niet op alle eilanden gewent zijn is dat de bus hier strikt op tijd rijdt. Op de boot aangekomen hebben we een heerlijk bad genomen in ons aquarium. Eind van de middag kwam de havendienst wederom voorbij met de waarschuwing dat het de volgende dag windkracht 7 zal gaan waaien en met advies om veel ankerketting te vieren. Fijn dat ze met je meedenken terwijl ze niets aan je verdienen. Dus dan maar weer een dagje in Fornells eraan vast knopen. Donderdag of uiterlijk vrijdag willen wij toch echt richting Mahon, moet kunnen met de wind die voorspelt wordt, maar de voorspellingen hier komen niet altijd uit.

Haven Fornells

De draad weer oppakken

Donkere wolken boven Porto Colom.

In Porto Colom hebben wij een aantal dagen gelegen in afwachting dat de Guardia Civil ons wilden horen. Omdat diverse afspraken steeds werden verschoven zijn wij donderdag ankerop gegaan, en ja hoor tijdens ankerop wederom een telefoontje van de GC (Guardia Civil) dat zij ons in Porto Cristo  wilden spreken. Wij zijn eerst naar het bunkersteiger gevaren om de brandstoftank af te vullen en daarna te vertrekken. Nog een laatste groet naar de Dwarskop en toen de baai uit.

Alle persberichten die over dit drama beschreven zijn, hebben wij er geen één tussen gevonden die klopt met de waarheid. Dat geeft ons het idee dat het journaille zeer onzorgvuldig te werk gaat.

Op zee stond er een lekker windje om naar Porto Cristo te varen, tijdens het afmeren kwam de havenmeester ons al vertellen dat er post lag. Daar waren eindelijk de bankpasjes weer!

’s Avonds werden wij door een team van de GC opgehaald en meegenomen naar het bureau, daar hebben wij onze verklaringen afgelegd en zijn daarna weer terug naar boord gegaan, hiermee sluiten wij dit drama af.

Wij hadden het erg druk die middag; wassen, boodschappen, bankpasje proberen, nieuw stukje voortand in Gerrits snuffel. Het verbaasde ons dat bij het tandartsbezoek van Gerrit, hij  gelijk geholpen werd, niets geen wachttijd of afspraak. ’s Avonds zijn wij met diverse vrienden en familie aan het skypen gegaan.

De volgende dag toen de wind opstak hebben wij de trossen weer losgegooid en zijn wij met een prachtig lopende wind naar Alcudia gevaren. Wij hebben in minder dan 7 uur 38 mijl afgelegd.

Wij zijn voor anker gegaan in de baai van Alcudia, daar werden wij verwelkomd door de Sparkle, waarvan wij in Soller afscheid hadden genomen. Dit was een warm welkom. Zij hebben ons zaterdag meegenomen naar de wal, ’s middags zijn wij bij hun uitgenodigd voor een borrel waarbij zich ook een Duits koppel voegde, daarna zijn wij aan het eind van de middag met z’n zessen in het water gedoken en hebben een soort van waterpolo gehouden (totale bemanning van 3 schepen). Even heerlijk voor ons deze afleiding.

Wij hebben nu Mallorca compleet gerond en gaan hierna naar Menorca.

De uitslag van de prijsvraag.

Freek heeft gewonnen, de animo was deze keer bijzonder laag. Om het bootriool te vervangen hebben wij in het totaal 4 mtr. slang nodig. Freek gefeliciteerd!