Zwervend tussen Goden en Mythen

Op dinsdag de 21 ste  zijn wij vetrokken richting Trizónia, hierbij moeten wij de brug passeren tussen vaste wal en Peleponesos. Dat is een heel indrukwekkend bouwsel waar je 5 mijl vooraf en daarna 1 mijl na passage je wederom moet melden bij Ríon Traffic. Na de brug zijn wij aangekomen in de Golf van Corinthe. Met een flinke bries op de kop zijn wij naar het eilandje Trizónia gevaren.

Afstand 25 mijl

De haven van Trizónia is een ‘bijna’ afgemaakte jachthaven, waar geen stroom en water is, maar het is een pareltje van een haven. Alleen midden in de haven ligt al zeven jaar een gezonken kits die een groot gedeelte van de haven in beslag neemt (ook te zien op Google Earth). Dit is geen plekkie om in het donker aan te varen. Het eiland zelf is prachtig, zo klein en gezellig dat maak je niet zo gek veel mee. Het brood moet je een dag van te voren bestellen, want dat komt van de vaste wal. Wij hebben gelijk besloten om hier een extra dag aan vast te knopen, maar dat was niet nodig want de dag erna stond er een zeer stevige wind uit de verkeerde richting, dus uitvaren was er toch niet bij.

Een dagje later zijn wij naar de baai van Anemokambi gevaren. We zijn eerst vooranker gegaan in Panormos, daar stak een flinke deining op in de baai, zodat blijven liggen geen optie was, maar waar we wel even onze lunchpauze hebben gehouden. Daarna ankerop en door naar Anamokambi. Dit is een heerlijke rustige baai, waar wij ook nog bezoek kregen van een schildpad. Wij hebben daar heerlijk gezwommen, want de temperatuur is aan de hoge kant.

De afstand was 12 mijl

In plaats dat wij ’s nachts last hadden van luidruchtige taveerna’s werden wij af en toe wakker gehouden door een stelletje blaffende honden.

Na ’s morgens een frisse duik genomen te hebben zijn wij naar Galaxidhi gevaren. Dit is een erg leuk plaatsje, helaas is het al ook ontdekt door sherrypaleizen. Bij het afmeren ging het eventjes fout. Wij raakten met ons achterschip de buurman op zijn zwakste plek en onze sterkste kant. Wij hadden niets en hij heeft een gemene kras in zijn boot. Ofschoon het schip onder Engelse vlag voer, bleken het Nederlanders te zijn en gelukkig hebben wij de schade geregeld met onze verzekeringen.

De kosten van deze haven is voor ons per nacht €  6,55. Voor elektra en water komt er €  5,00 bij, maar met wat onderhandelen en zonder bon de helft.

Afstand was 10 mijl

Zondags zijn wij naar Itea verkast, de afstand was maar 4 mijl. Itea is ook weer zo’n jachthaven die bijna klaar is, maar nooit afgebouwd. Dus hier ook geen stroom en geen water ofschoon de kasten voor aansluitingen hier zitten en doodleuk wegroesten zonder dat er iets mee gebeurd.

Hiervandaan kan je heel goed met de bus naar Delphi gaan. Dat hebben wij gelijk de volgende dag ondernomen. De wekker werd al vroeg gezet, want we wilden de bus van 07.45 uur halen. (Let wel op dan is het in NL 06.45 uur). Wij zijn bewust zo vroeg gegaan daar anders de temperatuur de pan uit reist. De rit duurde circa 45 minuten en de kosten waren € 2,00 per persoon. Je zit dan in een touringcar met airco  en je ziet hoe de chauffeur de haarspeldbochten neemt, want Delphi ligt tegen de bergwand van Parnassos aan.

De navel der aarde

De oppergod Zeus heeft twee adelaars vanuit de uithoeken van de wereld gestuurd en deze adelaars hebben elkaar precies hier boven Delphi weer ontmoet, daarom was volgens Zeus dit de navel der aarde.

Hier woonde de vrouwelijke godheid Gaia die bewaakt werd door de draak Python, Deze werd gedood door de god Appollo die zich veranderd had in een Dolfijn, daarom heet de plaats Delphi op z’n Grieks Dolfijn.

In de Romijnse tijd heeft Nero maar liefst 500

beelden van hier gejat en naar Rome gebracht, zo zie je maar het zit in het bloed van de Italianen om te jatten.

Op de terugweg hebben wij een ticket gekocht voor de bus van 13.15 uur, maar de  bus kwam een half uur later en daardoor moesten wij onderweg nog overstappen.

Wij krijgen van diverse mensen de vraag of wij door het ‘Kanaal van Corinthe’ gaan. Onze eerste bedoeling was om buitenom de Peleponesos te ronden en daarna via het kanaal van Corinthe terug te varen. Maar door de financiële onrust in Griekenland hebben wij besloten om hier op de Ionische zee en zijarmen te blijven, omdat wij hiervandaan zeer snel naar Malta kunnen varen. Maar dat was niet nodig geweest, want tot nu toe is alles rustig hier. Als wij alsnog vanuit deze kant door het kanaal willen, dan komt de wind om rond de Peleponesos te gaan vanuit de verkeerde richting, vandaar de beslissing om vanuit deze kant niet door het kanaal te gaan.

Wij hebben van Elise en Johan een bericht gekregen dat zij begin September een weekje op Zakynthos verblijven en daar willen wij ze graag ontmoeten.

Van Killini met omzwervingen naar Patras

Op maandag 13-07-2015 hebben wij Killini verlaten, waarheen was nog een beetje vaag.

Na bladstil weer en een flinke temperatuur zijn wij neergestreken bij het strand van Akra Vardia, wij zagen op de kaart dat dit verboden gebied was, maar op de kaart was niet aangegeven of het om militair terrein of om natuurgebied ging, maar wij hebben daar mooi ons anker ingesmeten. Wij hebben daar heerlijk gezwommen, zodat wij hebben besloten om daar nog een dag aan vast te plakken. Met niemand om ons heen.

Afstand was 25 mijl

Alleen op woensdagmorgen kwam er ineens een deining op uit het oosten, zo erg dat wij om 08.00 uur besloten om ankerop te gaan en naar Mesolongi te varen. Er stond nog steeds geen wind maar wel een behoorlijke deining.

Bij de invaart van het toegangskanaal naar Mesolongi begon het in één keer hard te waaien. Het toegangskanaal is een plaatje op zich, lijkt een beetje op Loosdrecht. Onderweg kom je allerlei soorten huisjes en alles wat maar een beetje drijft (of zinkende is) tegen.

Eenmaal bij de jachthaven aangekomen, kwam na één oproep via de marifoon, de havenmeester met zijn rubberboot op ons afstormen. Hij zei ons dat het te hard waaide om op af te meren op de vingerpieren en gaf ons een plek langs de werf. Hier lagen wij ingeklemd tussen twee ’sherrypaleizen’ maar wij lagen prima. Voor boodschappen moest je nog een aardig eindje lopen, de ‘bassics’ (brood e.d.) waren in de jachthaven verkrijgbaar, zodat wij de wandeling (in 36 graden) maar niet hebben gedaan. Tot onze stomme verbazing werden wij hier in de shipshop aangesproken in het Nederlands, de verkoper had in Leerdam in een Grieks restaurant gewerkt.  Wij hadden het idee dat hij het toch weer leuk vond om Nederlands te spreken. Het is opvallend dat in deze haven veel Nederlanders, Duitsers en Engelsen liggen.

Wij kregen hier het mailtje dat de post, die door Johan is verzonden, binnen is gekomen in Patras.

De afstand was 11 mijl

De volgende dag zijn wij weer vertrokken, maar toen wij onderweg waren stak er een venijnige oostenwind op. Op de kaart hadden wij gezien dat er een leuk bochtje bij Andírrion voor de brug van Ríon lag. Wij zijn daarheen gevaren om te kijken of dat wel een goede ankerplek zou zijn en dat klopte, want het is nu de mooiste ankerplek waar wij tot nu toe hebben gelegen.

Het woei als de rook en toch lagen wij muisstil, alleen het water was knap fris om te zwemmen maar wij zijn er toch ingedoken.

Afstand was 20 mijl

De volgende dag (vrijdag 17 juni) ontdekte wij na het ankerop gaan een verstekeling, of het nu een krekel of sprinkhaan was, weten wij nog niet, misschien kan iemand ons helpen.

Aangezien hier de bergen kort op elkaar staan krijg je hier een venturi effect, wat ons met een bloedgang naar Patras blies.

Toen wij in Patras aankwamen hadden wij 6 mijl afgelegd. Wij zijn door een vriendelijke havenmeester geholpen en liggen hier goed, De prijs is redelijk, maar gaat per 2 dagen en elke keer als je probeert om te betalen zegt hij kom morgen maar terug. Hier hebben wij de brandstof weer aangevuld, de was afgegeven en de boodschappen bij de ‘Lidl’ gedaan (even over het spoor en dan naar links). De envelop kwamen ze keurig bij de boot brengen en het bewuste onderdeel is gemonteerd. Inmiddels loopt de temperatuur aardig op, gemiddeld tussen de 35 en 42 graden. Dus alle klussen die gedaan moeten worden, doen wij 's morgens.

Brug tussen Andírrion en Ríon

Wij wilden hiervandaan naar de kloof van de rivier Vouraikos, maar wij gaan dit doen vanuit Kiato, omdat het daarvandaan iets gunstiger ligt. Wij gaan nog verder de Golf van Corinthe in en waarschijnlijk wordt de volgende stop Nisís Trizónia.

Killini – Ay Nikolaos – Killini en . . .

Op donderdag 9 juli zijn wij naar Ay Nikolaos (op Zákynthos) gevaren, bij de uitvaart van Killini haven staat een grappig kapelletje.

Naast dit kapelletje ligt dezelfde Griekse marineboot afgemeerd die ons in Avlaki de haven heeft uitgeschopt. Wat zou de marine meer geloven, de kerk of de regering?

De tocht begon met stralend weer maar geen wind alleen de laatste paar mijl voor de haven ging de wind aardig doorstaan en recht op de boeg, dus hier hadden wij niet veel aan.

Nadat wij gemeerd zijn hebben wij eventjes het plaatsje bezocht, daar ben je hier snel klaar mee want het is niet zo groot. Overal wordt je aangehouden door gasten die je een boottocht willen aansmeren naar de ‘Bleu Cave en Wreckbay’. Gerrit kan het dan niet laten om hun dan te vertellen dat wij een veel mooiere boot hebben als die van hun.

Sophia heeft een blaasontsteking opgelopen, waarna zij na overleg met het thuisfront (Tineke) een kuur is begonnen die Gerrit van de huisarts heeft gekregen. Gelukkig hadden wij die meegenomen, een volgende keer moeten wij dus weer voor aanvulling zorgen. Het gaat nu goed, maar de kuur moet wel afgemaakt worden.

Afstand was 27 mijl.

Wij zijn vrijdags blijven liggen omdat de wind stevig aantrok. Bij een wandeling langs de kade, zie je dat de boten overal hun stroom vandaan halen, dit heet in ons jargon ‘Duitse landvasten’.

In de avond viel de wind weg, maar ‘s nachts om 3 uur kwam een enorme deining de haven in lopen, zo erg dat wij uit ons bed geslingerd zijn en aan gezien de discotheek vlakbij het schip zo’n enorme herrie produceerde zijn wij om 03.15 uur maar vertrokken samen met een ander Frans schip (SY Carrice 3) richting Killini waar wij ‘s morgens om 09.15 uur weer keurig gemeerd zijn op ons oude stekkie. Ineens is de windmeter ook weer gaan werken (waarschijnlijk door dat harde geslinger), niemand hoeft nu de mast in.

Op het ogenblik kunnen wij van zon en windenergie koken. Dit hadden wij tot nu toe nog niet meegemaakt.

De "buurtjes"

Helaas lukt het ons niet om de overtollige energie te verkopen.

De ferry’s in de haven draaien hier vlak langs ons bootje, gelukkig zit daar nog een stevige stenen dam tussen.

De terugtocht was raar maar waar 25 mijl

Oplossing prijsvraag

Wij hebben deze keer vele reacties gekregen, uiteraard allemaal de goede “Crotone”. Vorig jaar was het bedroevend weinig zodat wij er al aan hebben zitten denken om dit onderwerp te schrappen, maar gelukkig dit jaar gaf ons weer hoop. Alle oplossingen, op één na, zijn per mail binnen gekomen, de eerste goede reactie kregen wij op 08-07-2015 om 21.37 uur. De volgende keer gaan wij iets verzinnen wat je niet op ‘Google’ kan vinden.

De prijsvraag en meer

Prijsvraag

Hierbij zie je een foto en de vraag voor de prijsvraag is in welke stad hebben wij dit jaar deze foto gemaakt.

De oplossing kan als reactie op het blog of per mail of sms worden ingezonden. Het inzendtermijn is 2 weken vanaf het plaatsen van dit blog. De eerste inzender met het juiste antwoord wordt als winnaar uitgeroepen. De uitreiking mag naar keuze in Nederland plaatsvinden of je mag hem persoonlijk aan boord komen ophalen, gemaakte reiskosten worden niet vergoed.

Tip: wij hebben op deze plaats meerdere dagen gelegen!

Keri - Killini

Ons plan was om naar Killini te gaan, maar halverwege hebben we besloten om naar Ormos Keri in de baai van zuid Zakinthos te gaan. In die baai zijn wij tonijnen en schildpadden tegen gekomen.

Bij Keri lig je fantastisch vooranker (wij zijn hier een paar dagen blijven liggen) bij het Natuurreservaat voor schildpadden en die zijn hier volop aanwezig, zelfs toen wij met het bootje naar de wal voeren wees een visser ons erop dat wij bijna over één heen voeren.

Strand Keri, op achtergrond de boten vooranker

Tijdens de wandeling door het dorp zagen wij een kleine zijarm van de baai, hierin zwommen diverse kleine schildpadjes, alsof het een crèche was.

De afstand was 30 mijl.

Op 7 juli zijn wij naar Killini gegaan, over deze tocht is niet zoveel te vertellen, windstil en het beetje wind dat er stond kwam van de verkeerde kant.

Baai zuidkant Zakinthos

In Killini zijn wij in de vissershaven afgemeerd en wij hebben hier een redelijke supermarkt/slager en bakker gevonden dus de voorraad is weer aangevuld. De haven zelf is niet veel soeps maar je ligt er prima met gratis liggeld en water van een goede kwaliteit. De elektriciteitskast heeft de crisis ook niet doorstaan, de enige die werkt staat 100 meter verderop. Voor ons niet zo erg want “Zwie” en de zonnecellen leveren uitstekend werk.

Het idee is om morgen terug te gaan naar Zakinthos, maar dan aan de noordkant, bij Ay Nikolaos.

De afstand was 27 mijl

Wij hebben bij diverse dealers van Fortess-ankers gevraagd om een onderdeel. Koekman in Nieuwegein kon als enige dit onderdeel leveren, wij hebben aan Johan gevraagd het op te halen en naar ons te verzenden. De jachthaven in Patras is bereid om het voor ons in ontvangst te nemen, dus nu zijn wij hier een beetje tijd aan het rekken en zijn benieuwd hoelang de zending gaat duren (het is maandag 6 juli op de post gegaan).

Van Zákynthos naar de roots van de Olympische Spelen

Na een onrustige nacht in de haven van Zákynthos, het schijnt dat iedereen over de boulevard heen moet racen op motors met blèrpijpen en dat gaat zo’n beetje de halve nacht door en smorgens vroeg begint dat weer. We hebben daar de volgende morgen (30 juni) goed inkopen kunnen doen, ook kwam de brandstofauto voorbij, daarna water gebunkerd en vertrokken naar Killini. Onderweg hebben wij het plan omgegooid om naar Katakolon te gaan, dat ligt het dichtst bij Olympia. Wij willen graag het museum en de opgravingen van dichtbij bekijken. Wij zijn eerst ten anker gegaan in de baai met de bedoeling lekker te zwemmen.

Eén van de spelbrekers

Maar helaas duizenden kwallen vonden het daar ook prima zwemwater. In ons boekje staat dat ze niet gevaarlijk zijn maar wij vertrouwen het niet helemaal, dus voor ons geen zwempartij.

De afstand was 25 mijl

Op woensdag 1 juli zijn wij gemeerd in de “jachthaven”. Hij staat keurig getekend in de pilot maar ze hebben alle pontons op de wal gegooid. Vissers en jachten liggen hier door elkaar gegooid, zodat het een aardig rommeltje is en dat bleek ook toen een visser zijn plaats claimde bij onze Poolse buren, maar hij bleef mooi liggen, wat een geweldige herrie gaf. Toen het hele zaakje bekoeld was kreeg de Poolse buurvrouw een bosje kruiden en toen Gerrit ging vragen wat een goed visrestaurant was kreeg de man op zijn bebaarde gezicht een glimlach, eind goed!

Tijdens een handwas werden wij door de buren erop gewezen dat er ook een prima wasmachine staat, helaas de handwas was al bijna gedaan, maar wij hadden nog meer was, zoals lakens e.d. dus die moesten de machine in. Meerdere mensen zijn op de hoogte van deze goede machine dus hier moet je bijna in de rij staan of een nummertje trekken of iets dergelijks, die dag kwam er voor ons niets meer van.

De volgende dag hebben wij om 08.40 uur het treintje genomen naar Olympia, daar waar de wortels van de Olympische spelen liggen. De treintocht duurt circa 45 minuten en kost slechts € 10,00 per persoon voor een retour. Het loket aan het perron gaat alleen open als de trein er staat en daarna wordt het weer gesloten. Als er aan de kade ook cruise schepen liggen rijdt de trein meerdere keren in de morgen.

Bij de eindhalte was het even zoeken waar de ingang van het park was, maar er lopen genoeg mensen dus even vragen en daarna hebben wij een combiticket gekocht waar ook het museum inbegrepen zit.

Bij de tempel van Hera wordt nog steeds de Olympische vlam ontstoken. 

Tempel van Hera

Ongelofelijk dat hier duizenden jaren geleden de spelen al plaats vonden, dit werd alleen in vredestijd gespeeld. In Olympia werden de eerste spelen al georganiseerd in 776 voor Christus en de organisator was de god Zeus.

Hardloopbaan

Op de hardloopbaan wil iedereen op de foto omdat de startstreep er nog steeds ligt. 

Buiten Hera was hier nog een vrouwelijke godin die wij nog steeds kunnen van de sportkleding ‘Nike’, haar beeld staat nog op een sokkel in het prachtige museum.

Nike

Jammer dat er in de duizenden jaren zoveel aardbevingen geweest zijn, anders waren de tempels misschien beter bewaard. Men doet er nog steeds opgravingen en ze zijn nu bezig met het Gymnasium.

Rond 11.00 werd het in het park drukker en drukker, mede omdat er dan veel touringcars hun gasten lossen waaronder ook van de cruise schepen, elke morgen ligt er wel eentje afgemeerd bij ons in het plaatsje, als ze in de avond vertrekken dan is er gelijk weer een doodse stilte in het dorp.

De Philippeion

De afstand was 25 mijl enkele reis.

Morgen willen wij weer (wederom) noordwaarts gaan in de richting van Killini.