Het opruimwerk in Ragusa

Nadat wij iedereen weer hebben begroet, begint het grote opruimen en schoonmaken.

Wij zijn eigenlijk gelijk begonnen met zeilen wassen, drogen en afslaan.  Wij hebben ook een begin gemaakt met het oliën van het houtwerk binnen.

Afspraak gemaakt met de zeilmaker om de sprayhood te herstellen, deze was vorig jaar zeer slecht gerepareerd en was nu ook een beetje gekrompen.

Al het touwwerk is uitgewassen en is nu weer soepel en droog.

Toen wij de kasten uitpakten en de stormlantaarns tevoorschijn kwamen, leken de kaarsen op bananen, kunnen jullie wel nagaan hoe warm het geweest is.

Dinghy heeft een grote sopbeurt gehad en zit nu weer in zijn hoes.

Afspraak gemaakt met de motormuis voor een servicebeurt voor onze motor.

Patrick (van de SY Sparkle) is bij ons in de ankerkluis gekropen heeft daar een grote plastiek pijp gemonteerd, zodat de ketting niet meer de ankermotor kan raken en deze ook niet meer zo nat wordt.

resultaat

Wij hebben onze elektrische wok (die hebben wij weer van onze Utrechtse buren Karla en Jan gekregen) aan Elly en Gerard (SY Umata) uitgeleend en deze nodigde ons gelijk uit voor een kaasfondue samen met Annemie en Patrick (SY Sprarkle) om bij hun aan boord te fonduen. Maar helaas één dag ervoor ging Gerard met zijn knie door hun bank, zodat het hele feest naar de LLANO is verschoven. 

Onze kombuis werd dus voor één avond overgenomen door Elly en Gerard en zij maakten een lekker “prakkie” klaar. Het liep al in de kleine uurtjes toen het feestje afgelopen was.

Tussendoor heeft Jessica van SY Tetamanu ons nog eens flink geknipt, na afloop lag er een behoorlijke berg haar op het steiger, want de laatste knipbeurt was in Patras.

Zondags zijn wij samen met Annemie en Patrick op de fiets gesprongen en naar Punta Secca gefietst. 

Hierbij hebben wij ons laten fotograferen voor het huis van Casa Montalbano, dat is een populaire Italiaanse misdaadserie, wat zich hier op Sicilië afspeelt.

Uiteraard is er onderweg nog een cappuccino en een biertje gedronken en wij hebben hier in Marina di Ragusa bij Stella Marina nog een snelle hap gepakt. Daarna hebben wij ons nog even snel omgekleed om in de Mediterrane te duiken en met een balletje in het water te ravotten. Het was weer goed om alle spieren weer eens in beweging te hebben.

Wij doen nog een blog als wij weer thuis zijn (de vlucht naar huis is op 28 oktober) en wij proberen van de winter nog een blog te maken met alleen niet gepubliceerde foto’s.

De laatste zeemijlen van dit jaar

Zondagmorgen 27 september ging de wekker af om 05.00 uur  en zijn wij richting Crotone gevaren. Hierbij moet de baai van Taranto worden overgestoken, dat is een pittig stuk van 70 mijl. Maar met noordelijke wind tussen de 4 en 5 Bft. vlogen wij als een meeuw over het water, snelheden van 7 knopen werden normaal, maar het was erg ruig. Om 18.25 uur hadden wij de landvasten in Crotone vast.

Afstand 73 mijl.

Wij zijn ’s maandags niet vertrokken omdat er veel wind, regen en onweer voorspelt was. Die dag stond er alleen veel wind en het onweer en regen kwam ’s nachts.

Wij ontdekten dat er een splitpen van de as van de lummel (dat is de verbinding tussen de giek en de mast) gebroken was en dat de as eruit liep, dit moest zo snel mogelijk gerepareerd worden. Na een vreemde constructie hebben wij de giek eraf kunnen nemen, de as verwijderd, de lagers schoongemaakt en toen kwam het probleem, er moest een nieuwe splitpen komen, die was even niet voorhanden. Dus alles weer opgebouwd met een schroevendraaier als tijdelijke borg. Het grote zoeken begon van winkel in en winkel uit, het formaat (dun en lang) was moeilijk verkrijgbaar. Na de derde dag kwamen wij bij een shipchandler, (van hem ‘kregen’ wij trouwens, als service, wel een splitpen maar te dik) op het idee dat er een tuiger op een ander terrein zat en die zou ons misschien kunnen helpen. Daar heen gegaan en ja hoor gelukkig de juiste maat, gelijk maar een reserve erbij gekocht, alles is nu weer zoals het hoort te zitten. Qua scheepsonderdelen is Italië een zesde wereldland.

Wij kregen in Crotone de ene na de andere onweerswaarschuwing over ons heen. Met een hevige regenbui hebben wij weer als vanouds de halve haven zonder stroom gezet. De havenmeester zei aqua en elektra is boem! 

Maar boos waren ze niet op ons, want wij kregen 2 zeebaarzen (die nog leefden) van hun, verser kan je geen vis krijgen. Ze zijn op de planche gegaan en wij hebben daar lekker van gesmikkeld.

De volgende morgen zat de hele stad zonder stroom, niet door ons hoor! Het onweer heeft ‘ergens’ een kortsluiting veroorzaakt.

Op zaterdag zijn wij ‘s morgens om 06.40 uur vertrokken met bestemming die wij zelf nog niet wisten, het zou Rocelle Ionica of Siracusa worden. Als het Rocella Ionica zou worden, moesten wij voordat het donker wordt bij de haven zijn, omdat er voor de haven een grote zandbank ligt (op de heenweg hebben wij hem al geraakt). Bestemming Siracusa zou een nacht doorvaren betekenen.

Onderweg kwamen wij nog een paar flinke regenbuien tegen, waaruit regenbogen voortkwamen.

We hebben in de middag toch besloten om door te varen naar Siracusa. Dat werd toen om de beurt een slaapje doen. Het was een heerlijke nacht met heel veel sterren, we hebben alle twee die nacht goed geslapen en toen het ‘s morgens licht werd hebben wij nog een paar mooie foto’s kunnen maken.

De Etna kwam in zicht en blies een rookwolk uit die zich wel 20 km ver strekte, zo hadden wij hem nog nooit gezien. Om 13.40 uur liepen wij Grand Harbour in Siracusa aan en zijn daar vooranker gegaan, het was op de ankerplaats niet druk en wij hadden ook geen zin om de stad in te gaan. We hebben samen die nacht heerlijk liggen knorren.

De afstand was 161 mijl.

De volgende morgen, na een lekker ontbijtje, ging het richting Portopalo. Dit is een baai die helemaal ten zuidoosten van Sicilië ligt, m.a.w. het zuidelijkste puntje van Italië op het eilandje Lampedusa na.  Het begon allemaal windstil maar rond 14.00 uur woei het al west 5, voor ons dus hoog aan de wind.

Om 17.00 uur kwamen wij de baai in en zijn vooranker gegaan. Wij zijn niet naar de wal gegaan, omdat wij de volgende morgen weer vroeg wilden vertrekken.

Afstand was 35 mijl.

Dinsdagmorgen om 05.00 uur,  op deze manier lijkt het wel een slavenbestaan, was het nog windstil toen wij ankerop gingen. Toen wij rond de kaap waren begon het nog te waaien uit het noordwesten, dat was precies de richting waar wij heen moesten, er stond een ruwe zee daarom moest het dieseltje zijn best doen. Maar later op de dag deed het zonnetje zijn uiterste best en was het laatste stukje toch nog erg prettig. 2 mijl voor de invaart, hoorden wij ineens een schreeuw naast het schip, wij schrokken ons rot de eerste reactie was wij overvaren een klein visbootje.

Tot onze grote vreugde waren het Annemie en Patrick van SY Sparkle, die wij op Mallorca hebben leren kennen, die met hun nieuwe RIB ons verwelkomden. zij hadden ons via de AIS gevolgd.

De laatste zeemijltjes.

Eenmaal in de haven, na eerst diesel te hebben getankt, zijn wij naar onze winterplaats gevaren en daar stond een kompleet ontvangstcomité ons op te wachten, dit hadden wij niet verwacht.

De afstand was 35 mijl

Na het afmeren hebben wij met zijn allen eerst een aankomstborrel in de kuip gedronken en zijn daarna begonnen met het schip ontzouten. En natuurlijk ’s avonds happy hour in de Stella Marina, waar wij weer diverse mensen, nieuwe en oude bekenden de handen hebben geschud en gekust en Gerard en Jacqueline van SY Buona Vista heeft aan ons de groeten overgebracht van SY La Dolce Vita.

De tocht van 2015 heeft voor ons een gouden randje, wij hebben het erg fijn gehad en veel dingen beleefd en gezien.

Dit jaar de laatste keer afmeren.

Voor de statistieken:

Wij zijn vertrokken op 2 mei en zijn weer terug gekomen in Marina di Ragusa op 6 oktober.

Wij zijn 157 dagen op stap geweest.

Wij hebben 39 ankerplaatsen bezocht en 31 havens.

782 motoruren en totale afstand was 1889 mijl.