Voorbereidingen en visite uit Holland

Na de eerste dagen hadden wij weer alles aardig op de rails.

Zelfs de wieken van “Zwie” hebben we gemonteerd in een Sirocco, alles liep goed af, geen geamputeerde vingers.

In een ‘happy hour’ werd de Music Night gehouden, iedereen die kon zingen of een muziekinstrument kon spelen kreeg een kans om zijn talent te tonen. De decibellen vlogen om je oren.

Er is onder de zeilersgemeenschap een barbecue georganiseerd, zelf vlees en drank meenemen, helaas stond er geen wind en was het bloedje heet en er waren geen parasols aanwezig, niet alleen het vlees op het rooster werd bruin ook de neuzen kleurden mee.

De volgende dag wederom een barbecue maar dan op de Sparkle (bij Annemie en Patrick) met (op z’n Nederlands gezegd) een proeverij van diverse likeuren.

De proeverij

Gelukkig hoeven wij dan niet met de auto terug naar boord en de steigers zijn hier breed genoeg.

Hongerige mensen

Daarna zijn wij ons een beetje gaan voorbereiden op het bliksembezoek van Mieke en Cor.

Die kwamen op vrijdag bij ons aan, na eerst even lekker bijgepraat te hebben, zijn wij met hun Marina di Ragusa in gewandeld en hebben een planning gemaakt voor de volgende dag.

Dat werd een druk programma. Eerst zijn wij met hun ’s avonds nog naar het happy hour gegaan om hun kennis te laten maken met andere zeilers.

Daar komt de visite

Scicli

De volgende dag zijn wij eerst naar Scicli gegaan, bijna midden in de stad werd de auto omsingeld door een grote kudde geiten die hun weg zochten naar hun weide.

Wij moesten er erg om lachen want er was geen plantenbak veilig. Na dit spektakel zijn wij naar Noto gegaan, daar hebben wij ons een beetje klem gereden in de smalle straten van het centrum van de stad. Maar door de goede manoeuvreerkunsten van Cor kreeg hij de auto er heelhuids uit en gelukkig vonden wij een goede parkeerplaats en hebben lopend het plaatsje bekeken.

Eén van de straatjes in Noto

Wij hebben daar een klein hapje genomen (de dames een Arrancina) de mannen bluswater.

Bloemetjes onderweg

De volgende stop is Modica die bekend staat om zijn chocolade. Terug in Marina di Ragusa hebben wij uiteraard een lekkere pizza gegeten.

Op zondag hebben wij in ‘onze’ kuip een bakkie gedaan met de Umata en Mieke en Cor. Na een broodje aan boord en een Italiaans ijsje bij de ijssalon hebben wij van hun afscheid genomen en zij zijn richting vliegveld gegaan.

Op dinsdag werd de nieuwe bijboot van Tetamanu gedoopt tot ‘Red October’. Zulk soort feesten worden hier altijd graag met veel animo gevierd. Rode wijn was aanwezig.

Wij hebben van hun een uitnodiging ontvangen voor een etentje aan boord.

Prijsuitreiking en wat er verder voorafging

Prijsuitreiking.

Johan was als eerste met de juiste oplossing op ons blog van 15 juli 2015. We hadden alleen maar goede oplossingen ontvangen, dus voor hem was de fles Limoncello.

Ondertussen hebben wij thuis niet stilgezeten en hebben nieuwe vliegenhorren voor de bovenluiken gemaakt ook is afgelopen zomer de hoes van de Rescue-sling versleten en deze is dus ook gemaakt, maar nu van een oude postzak (maar hopen dat de postbode hem nu niet aanziet voor zijn postzak of er misschien bij ons de post in doet).
De zon en het zoute water ‘vreet’ alles op.

Van 29 januari tot 8 februari naar Marina di Ragusa.

Wij zijn begin februari even voor een weekje naar Sicilië gegaan, om daar heerlijk van het weer te genieten en ook om diverse klusjes te doen. In het vliegtuig zaten ook Anneke en Ton van SY Lunde. Bij aankomst konden wij nog net de vrijdag happy hour meemaken en zijn daarna snel naar de boot gegaan, Gerard van SY Umata stond ons al op te wachten met de vraag borreltje? Zij hadden voor ons wat EHBB gedaan (EHBB=eerste hulp bij boodschappen), dus dat kwam mooi uit, ook waren die dag de plastiek kraaien aangekomen, daarmee proberen wij de kwikstaartjes van de boot te houden. Het hele achterschip met tent was onder gescheten, nu maar hopen dat het helpt! In het totaal hebben wij 8 kraaien verzonden, allen op bestelling van Nederlandse en Belgische boten. Bij SY Sparkle hebben wij er de volgende dag eentje opgehangen, de rest is uitgevent.

Wij vinden dat Zwie nogal wat lawaai maakt en daarom hadden wij nieuwe (fluisterstille) rotorbladen bij ons, aangezien je die niet in de cabine van het vliegtuig mag meenemen hadden wij hiervoor ruimbagage ingeboekt. Bij aankomst op de boot bleken deze niet te passen en na telefonisch overleg met de leverancier (de Rietpol) is er besloten deze weer mee terug te nemen naar Nederland, dus in Marina di Ragusa maar weer even snel  ruimbagage voor de terugweg bijgeboekt voor op 8 februari als wij dan terug naar huis gaan.

Wij hebben een gezellige week gehad en de tijd vloog voorbij, op 8 februari gingen wij weer terug naar huis, echter dit wordt een reis om niet snel te vergeten.

De busreis naar het vliegveld  en het inchecken bij het vliegveld Italië verliep goed, alleen waren er wat fietsers voor ons die de fiets ook met de bagage mee gaven.

In het vliegtuig werd medegedeeld dat door de hevige tegenwind de reis tot circa 55 minuten langer kon duren.

Toen wij goed en wel zaten, met de fietsers achter ons, maakte een man circa 10 rijen voor ons amok, hij was hevig bezig de koffertjes boven de zitplaatsen te verplaatsen, voor ons gevoel wou hij zijn cabinebagage boven zijn zitplaats hebben en na overleg met de stewardessen werd de piloot erbij gehaald en daarna werd hij kalmer, echter halverwege werd hij weer agressief en dit werd door de stewardessen afgehandeld.

Onderweg hadden wij nog diverse luchtzakken vanwege de harde wind.

De aankomst in Eindhoven was om circa 22.35 uur dus circa 25 minuten te laat.

Er was vóór ons ook nog een vliegtuig geland waarvan ze de bagage nog aan het uitladen waren.

Wij dus wachten bij de band, als eerste kwamen jawel hoor weer die fietsen, daarna wachten en wachten  . . . wel bagage, maar niet de onze, op het eind bleef er één tas over maar nog steeds niet de onze en alle passagiers waren inmiddels ook al weg. Dus wij hebben gemeld bij de balie dat onze tas er niet bij zat, maar dat er wel een vreemde tas nog op de band lag, zij hebben de tas van de band gehaald en geprobeerd de eigenaar te bereiken, maar doordat er alleen een ‘vast’ telefoonnummer bekend was (en die dus niet op konden nemen, omdat ze niet thuis waren) konden ze de eigenaar niet bereiken, het bleek een Italiaanse te zijn die in Duitsland woont.

Wij kregen een formulier mee dat wij onze bagage niet hadden aangetroffen en tevens zeiden ze waarschijnlijk hebben zij de tas van jullie en zullen zij zich hier wel weer melden, maar zij moeten zorgen dat jullie tas thuis wordt bezorgd en niet eerder geven wij hun tas vrij totdat zij hebben gezorgd dat jullie je tas hebben.

Helaas voor ons zat er in onze tas ook onze jassen, dus dat was even blauwbekken, wij waren deze temperatuur ‘even’ niet gewent.

Inmiddels was het al wel  na twaalven en er reed geen openbaar vervoer meer naar Utrecht , dus toen hebben wij maar een taxi genomen, één van de weinige die er nog stond, want het was voor hun ook hoogtij met de carnaval.

De volgende dag om circa 09.30 uur werd er gebeld door een vrouw die op airport Eindhoven stond met onze tas, zij vroeg of wij ‘even’ naar Eindhoven wilde komen om de tas op te halen, dat vonden wij ‘nadat wij alle ellende van de nacht ervoor hebben gehad` even te ver gaan en na hevig overleg werd er besloten dat er een koerier onze kant op zou komen met onze tas en ja hoor om circa 14.15 uur werd keurig onze tas thuis bezorgd!

Alle inhoud zat er gelukkig nog in.

Daarna weer thuis.

Wij zijn een week erna met de ‘verkeerde’ rotorbladen van Zwie naar de Rietpol gegaan om ze om te ruilen. Thuis aangekomen bleken dat dezelfde te zijn die er nu op zitten, dus niets fluisterstil. Na wat heen en weer gebeld te hebben en informatie van andere leveranciers opgevraagd te hebben, blijken de fluisterstille bladen die wij begin februari mee hadden, de juiste te zijn, alleen moet er dan nog wel een andere rotorhub (= een soort van montageschijf die op de as wordt bevestigd) gemonteerd worden, dus conclusie dezelfde bladen maar nu met een rotorhub hebben wij weer meegenomen naar Italië.

Tijdens ons verblijf in Nederland hebben wij weer al onze vrienden en familie ontmoet en Freek heeft ons getrakteerd op een geweldige rondleiding in Rotterdam, dat werd een gezellige en leerzame dag. 

Hij weet alle ins en outs omdat hij met de bouw van het Centraal Station is bezig geweest, dus kunnen wij het niet nalaten dit even te vermelden en om dan ook een tweetal foto’s te publiceren.

Helaas heeft op het eind van de Nederlandse periode de griep ons nog even te pakken genomen (echt Nederlands hoor), zodat wij een paar afspraken hebben moeten laten schieten, volgende keer beter.

Weer terug naar Sicilië.

Vijf dagen voor vertrek kregen wij van Transavia een sms’je dat de vlucht geannuleerd was, omdat de luchthaven gesloten was. Het bleek achteraf dat het om een vlucht ging van Brussel naar München en niet over onze vlucht. Dit gaf ons nog enige stres vlak voor vertrek.

Op 6 april ’s morgens om 05:00 uur liepen bij ons tegelijkertijd de wekkers af, goed begin voor de dag want wij stonden gelijk rechtop in bed. Wij zijn met de eerste bus naar het station gegaan, daar nog even snel een bak koffie meegenomen voor in de trein naar Schiphol. Daar aangekomen ging alles van een leien dakje. Wij liepen zo door de controle, we moesten wel door een bodyscan. Wij stonden een uur eerder dan nodig was in de vertrekhal. Onderwijl waren wij de bemanning van de Lunde (Anneke en Ton) al tegengekomen. Na een bakkie koffie en thee zijn wij naar de vertrekpier gewandeld, na het instappen ging de vlucht voorspoedig.

In Catania moesten we circa 2 uur wachten op de bus die ons weer in Marina di Ragusa heeft gedumpt. Wij zijn toen naar de boot gelopen en het begon al een beetje te waaien. Na diverse ontmoetingen, zijn wij aan boord geklauterd, de boot zag eruit als een zandbak.

In de nacht begon het aardig te bulderen, maar wij hebben daar niet zoveel van meegekregen omdat wij als een dood vogeltje in bed hebben gelegen.  Elly en Gerard hadden voor ons een noodpakket gekocht, het ontbijt konden wij daarom klaar maken en daarna werd het echt ‘shoppingday’. We hebben ons een bult gesjouwd om de eerste voorraden weer aan te leggen, want de muizen lagen dood voor de kast. We zijn de komende tijd voorlopig druk met schoon maken, installeren van diverse dingen en sociaal contact herstellen.

We hebben voor de aankomende winter een reservering geboekt op Kreta bij Agios Nikolaos.