Prijsuitreiking.
Johan was als eerste met de juiste oplossing op ons blog van
15 juli 2015. We hadden alleen maar goede oplossingen ontvangen, dus voor hem
was de fles Limoncello.
Ondertussen hebben wij thuis niet stilgezeten en hebben
nieuwe vliegenhorren voor de bovenluiken gemaakt ook is afgelopen zomer de hoes
van de Rescue-sling versleten en deze is dus ook gemaakt, maar nu van een oude
postzak (maar hopen dat de postbode hem nu niet aanziet voor zijn postzak of er
misschien bij ons de post in doet). De zon en het zoute water ‘vreet’ alles op.
Van 29 januari tot 8 februari naar Marina di Ragusa.
Wij zijn begin
februari even voor een weekje naar Sicilië gegaan, om daar heerlijk van het weer
te genieten en ook om diverse klusjes te doen. In het vliegtuig zaten ook
Anneke en Ton van SY Lunde. Bij aankomst konden wij nog net de vrijdag happy
hour meemaken en zijn daarna snel naar de boot gegaan, Gerard van SY Umata
stond ons al op te wachten met de vraag borreltje? Zij hadden voor ons wat EHBB
gedaan (EHBB=eerste hulp bij boodschappen), dus dat kwam mooi uit, ook waren
die dag de plastiek kraaien aangekomen, daarmee proberen wij de kwikstaartjes
van de boot te houden. Het hele achterschip met tent was onder gescheten, nu
maar hopen dat het helpt! In het totaal hebben wij 8 kraaien verzonden, allen
op bestelling van Nederlandse en Belgische boten. Bij SY Sparkle hebben wij er
de volgende dag eentje opgehangen, de rest is uitgevent.
Wij vinden dat Zwie nogal
wat lawaai maakt en daarom hadden wij nieuwe (fluisterstille) rotorbladen bij
ons, aangezien je die niet in de cabine van het vliegtuig mag meenemen hadden
wij hiervoor ruimbagage ingeboekt. Bij aankomst op de boot bleken deze niet te
passen en na telefonisch overleg met de leverancier (de Rietpol) is er besloten
deze weer mee terug te nemen naar Nederland, dus in Marina di Ragusa maar weer even
snel ruimbagage voor de terugweg
bijgeboekt voor op 8 februari als wij dan terug naar huis gaan.
Wij hebben een
gezellige week gehad en de tijd vloog voorbij, op 8 februari gingen wij weer
terug naar huis, echter dit wordt een reis om niet snel te vergeten.
De busreis naar het
vliegveld en het inchecken bij het
vliegveld Italië verliep goed, alleen waren er wat fietsers voor ons die de
fiets ook met de bagage mee gaven.
In het vliegtuig werd
medegedeeld dat door de hevige tegenwind de reis tot circa 55 minuten langer
kon duren.
Toen wij goed en wel
zaten, met de fietsers achter ons, maakte een man circa 10 rijen voor ons amok,
hij was hevig bezig de koffertjes boven de zitplaatsen te verplaatsen, voor ons
gevoel wou hij zijn cabinebagage boven zijn zitplaats hebben en na overleg met
de stewardessen werd de piloot erbij gehaald en daarna werd hij kalmer, echter
halverwege werd hij weer agressief en dit werd door de stewardessen
afgehandeld.
Onderweg hadden wij
nog diverse luchtzakken vanwege de harde wind.
De aankomst in
Eindhoven was om circa 22.35 uur dus circa 25 minuten te laat.
Er was vóór ons ook
nog een vliegtuig geland waarvan ze de bagage nog aan het uitladen waren.
Wij dus wachten bij
de band, als eerste kwamen jawel hoor weer die fietsen, daarna wachten en
wachten . . . wel bagage, maar niet de onze, op het eind bleef er één tas
over maar nog steeds niet de onze en alle passagiers waren inmiddels ook al
weg. Dus wij hebben gemeld bij de balie dat onze tas er niet bij zat, maar dat
er wel een vreemde tas nog op de band lag, zij hebben de tas van de band
gehaald en geprobeerd de eigenaar te bereiken, maar doordat er alleen een
‘vast’ telefoonnummer bekend was (en die dus niet op konden nemen, omdat ze
niet thuis waren) konden ze de eigenaar niet bereiken, het bleek een Italiaanse
te zijn die in Duitsland woont.
Wij kregen een
formulier mee dat wij onze bagage niet hadden aangetroffen en tevens zeiden ze
waarschijnlijk hebben zij de tas van jullie en zullen zij zich hier wel weer
melden, maar zij moeten zorgen dat jullie tas thuis wordt bezorgd en niet
eerder geven wij hun tas vrij totdat zij hebben gezorgd dat jullie je tas
hebben.
Helaas voor ons zat
er in onze tas ook onze jassen, dus dat was even blauwbekken, wij waren deze
temperatuur ‘even’ niet gewent.
Inmiddels was het al
wel na twaalven en er reed geen openbaar
vervoer meer naar Utrecht , dus toen hebben wij maar een taxi genomen, één van
de weinige die er nog stond, want het was voor hun ook hoogtij met de carnaval.
De volgende dag om
circa 09.30 uur werd er gebeld door een vrouw die op airport Eindhoven stond
met onze tas, zij vroeg of wij ‘even’ naar Eindhoven wilde komen om de tas op
te halen, dat vonden wij ‘nadat wij alle ellende van de nacht ervoor hebben
gehad` even te ver gaan en na hevig overleg werd er besloten dat er een koerier
onze kant op zou komen met onze tas en ja hoor om circa 14.15 uur werd keurig
onze tas thuis bezorgd!
Alle inhoud zat er
gelukkig nog in.
Daarna weer thuis.
Wij zijn een week
erna met de ‘verkeerde’ rotorbladen van Zwie naar de Rietpol gegaan om ze om te
ruilen. Thuis aangekomen bleken dat dezelfde te zijn die er nu op zitten, dus
niets fluisterstil. Na wat heen en weer gebeld te hebben en informatie van
andere leveranciers opgevraagd te hebben, blijken de fluisterstille bladen die
wij begin februari mee hadden, de juiste te zijn, alleen moet er dan nog wel
een andere rotorhub (= een soort van montageschijf die op de as wordt bevestigd) gemonteerd worden, dus conclusie dezelfde bladen maar nu
met een rotorhub hebben wij weer meegenomen naar Italië.
Tijdens ons verblijf
in Nederland hebben wij weer al onze vrienden en familie ontmoet en Freek heeft
ons getrakteerd op een geweldige rondleiding in Rotterdam, dat werd een
gezellige en leerzame dag. 
Hij weet alle ins en outs omdat hij met de
bouw van het Centraal Station is bezig geweest, dus kunnen wij het niet nalaten
dit even te vermelden en om dan ook een tweetal foto’s te publiceren.
Helaas heeft op het
eind van de Nederlandse periode de griep ons nog even te pakken genomen (echt Nederlands hoor),
zodat wij een paar afspraken hebben moeten laten schieten, volgende keer beter.
Weer terug naar Sicilië.
Vijf dagen voor
vertrek kregen wij van Transavia een sms’je dat de vlucht geannuleerd was,
omdat de luchthaven gesloten was. Het bleek achteraf dat het om een vlucht ging
van Brussel naar München en niet over onze vlucht. Dit gaf ons nog enige stres
vlak voor vertrek.
Op 6 april ’s morgens
om 05:00 uur liepen bij ons tegelijkertijd de wekkers af, goed begin voor de
dag want wij stonden gelijk rechtop in bed. Wij zijn met de eerste bus naar het
station gegaan, daar nog even snel een bak koffie meegenomen voor in de trein
naar Schiphol. Daar aangekomen ging alles van een leien dakje. Wij liepen zo
door de controle, we moesten wel door een bodyscan. Wij stonden een uur
eerder dan nodig was in de vertrekhal. Onderwijl waren wij de bemanning van de
Lunde (Anneke en Ton) al tegengekomen. Na een bakkie koffie en thee zijn wij
naar de vertrekpier gewandeld, na het instappen ging de vlucht voorspoedig.
In
Catania moesten we circa 2 uur wachten op de bus die ons weer in Marina di
Ragusa heeft gedumpt. Wij zijn toen naar de boot gelopen en het begon al een
beetje te waaien. Na diverse ontmoetingen, zijn wij aan boord geklauterd, de
boot zag eruit als een zandbak.
In de nacht begon het
aardig te bulderen, maar wij hebben daar niet zoveel van meegekregen omdat wij
als een dood vogeltje in bed hebben gelegen.
Elly en Gerard hadden voor ons een noodpakket gekocht, het ontbijt
konden wij daarom klaar maken en daarna werd het echt ‘shoppingday’. We hebben
ons een bult gesjouwd om de eerste voorraden weer aan te leggen, want de muizen
lagen dood voor de kast. We zijn de komende tijd voorlopig druk met schoon
maken, installeren van diverse dingen en sociaal contact herstellen.
We hebben voor de
aankomende winter een reservering geboekt op Kreta bij Agios Nikolaos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten