Wij kwamen tot de
ontdekking dat de dinghy nog steeds lek was. Wij zijn de volgende morgen vroeg
het strand opgevaren met reparatiespullen en zeepsop om dat euvel te verhelpen.
Zulk soort zaken moet je hier 's morgens vroeg doen, want 's middags wordt het te
warm.
De dag erna hebben wij
hier het enorme fort bezocht. Het is gebouwd door de Venetianen. Die er door de
Turken weer uitgeschopt zijn, daarna kwamen de Fransozen die hebben de Turken
er weer uitgeschopt. Toen Griekenland onafhankelijk werd, werd het eindelijk
Grieks.
Op donderdag 14 juli hebben
wij Methoni verlaten en zijn naar Finakounda gevaren. Wij zijn daar voor het
strand vooranker gegaan, maar wij zijn niet de wal op gegaan omdat het een erg
toeristische plaats is.
De afstand was 6,5 mijl .
Hier hebben wij een
paar dagen gelegen omdat er veel wind voorspelt werd en de beschutting hier
goed is. De dinghy begon weer tergend langzaam leeg te lopen.
’s Maandags was de
wind behoorlijk afgenomen en zijn wij naar Kalamata gevaren. Tussen de kaap
Akritas en het eiland Venetiko kregen wij een paar hevige valwinden, daarna was
de wind op. Halverwege de middag zijn wij aangekomen in de jachthaven. Electra
en water is hier volop aanwezig.
De afstand was 28 mijl .
In Kalamata vonden wij
het 5de lekje, het was een piep klein gaatje op de naad, wij hebben
het op de kade gerepareerd. De buitenboordmotor liep nog steeds niet helemaal
goed, bij hoog toerental sloeg hij op hol maar leverde geen voortstuwing. Gelukkig
zit hier een Yamaha dealer, die aan gaf dat de schroef vervangen moest worden.
Het euvel zat in een bronzen bus op de
schroefas waar de aluminium propeller op zit, bij vol vermogen gaat de
propeller slippen. De motor is inmiddels getest en loopt weer als een zonnetje,
hij loopt zelfs iets sneller.
In Kalamata heb je
diverse supermarkten, dus dat was een aardige sjouw om alles weer aan te
vullen.
Donderdag 21 juli zijn
wij vertrokken naar Petalidi aan de andere kant van de baai, daar zijn wij bij
het strand vooranker gegaan.
De afstand was 9 mijl .
De dag daarop zijn wij
vertrokken naar Karavostasi (dat ligt in de baai bij Lemini), dat was een hele
rustige tocht met weinig wind. Karavostasi heeft een piep klein kademuurtje,
met 2 schepen ligt dat al vol. We liggen hier in de streek Mani. Met een heel
berucht verleden met mooie huizen rond de baai. We besloten om hier nog een
dagje te blijven liggen en hebben brood bij de taveerne besteld.
Het water is hier zo
helder dat je de bodem op 10
meter diepte kan zien. Met het aankomen varen is dat
soms een beetje schrikken, want je denkt dat je elk moment vast loopt, maar
diepte zat.
De afstand was 28 mijl .
