Chios avonturen

Na het inslaan van brood en fruit ging de tocht naar Chios city.

Daar hebben wij het anker erin gedaan en met de kont tegen de wal, zoals gewoon op Med stijl.

Toen wij gemeerd lagen kwam de havenmeester eraan, met de mededeling dat wij waarschijnlijk bij het vertrek grote problemen zouden krijgen omdat de bodem zwaar vervuild is van ankers en kettingen en daarvoor hebben ze mooringlijnen, maar ons anker lag er al in dus informatie te laat.

Afstand 10 mijl.

We lagen daar echt tegen de boulevard waarbij in de avond het flaneren begon en overdag keken de mensen bij je naar binnen.

Wij hebben daar besloten om voor 2 dagen een auto te huren.

Dag 1 voor het zuidelijk gedeelte en dag 2 voor het noordelijk gedeelte.

In het zuidelijk gedeelte was het meeste interessante omdat hier de meeste mastiekbomen staan en daar is een ontzettend mooi museum over gemaakt. 

Tot grote vreugde mogen 65+ er gratis in, dat is weer mooi meegenomen.

Mastiek is een zoete substantie wat uit de hars van de bomen komt het wordt gebruikt voor alle doeleinden van  kauwgum tot medicijnen.

Van eind juni tot eind september vertroetelen ze de bomen. De grond onder de bomen wordt  iedere dag schoongemaakt en geëgaliseerd en ook de stammen worden schoon geschraapt. Om de boom wordt een laag ‘witte’ aarde gelegd. De laatste handeling is het inkerven van de stammen. Uit deze voorzichtig aangebrachte sneden begint rond 15 augustus hars te stromen. Na 15 dagen is de hars gestold en kan het verzameld worden. De oogst moet ’s ochtends vroeg gebeuren, anders smelt de hars. 

De bewerking is een tijdrovend karweitje.
De korrels  worden met de hand  gezeefd, gewassen en gedroogd, waarna korrel voor korrel wordt gecontroleerd op onrechtmatigheden.

Helaas heeft er vorig jaar juli een enorme bosbrand gewoed waardoor een groot deel van de plantage verloren is gegaan.

Ook hebben vele dorpen in zuiden decoratieve motieven op de huizen, xista genoemd.

Het is een soort van krastechniek. Op de muur wordt een mengsel van  zeezand, kalk en cement gesmeerd, waarna  het oppervlak met witte kalk wordt bedekt. 

Dan worden de motieven ingekrast en ten slotte wordt de kalklaag weggekrast, zodat de donkere onderlaag tevoorschijn komt

Het noordelijk gedeelte is vrij kaal maar met weidse uitzichten. De wegen zijn er vrij breed, maar door de dorpjes moet je de spiegels van je auto inklappen.

We hadden het idee om ’s zondags te vertrekken, maar de wind ging aardig te keer, daarom zijn wij maandagochtend vertrokken, na het aftoppen van drinkwater en de laatste boodschappen.

Bij het vertrek stond de havenmeester klaar, want hij had ons gewaarschuwd dat er aardig wat troep op de bodem zou liggen. 

Dit was helemaal juist, want bij het anker ophalen, zaten er 2 vreemde ankers en een ankerketting op ons anker. Na wat geknutsel heeft Gerrit de zaak uit de war gekregen en de havenmeester applaudisseerde hoe wij de troep uit elkaar kregen. Aan boord ging alles heel relaxed, maar waarschijnlijk zag het vanaf de wal er als een puinhoop uit!

Nadat alles opgeruimd was zijn wij vertrokken naar het Griekse eiland Inousses net tegen de Turkse grens aan. Deze grens hebben wij al flink overschreden (oei) om bij onze bestemming te komen.

 Rechtstreeks was het 5 mijl maar wij hebben 17 mijl afgelegd.

Wij liggen nu prinsheerlijk helemaal alleen in een baaitje, de bedoeling was om hier heerlijk te gaan zwemmen, maar de valwinden zijn hier erg hard. Misschien is er morgenochtend een kansje?