Chalkidiki

Limenaria

Vanuit Kallirakhis zijn wij de volgende dag naar Limenaria gevaren, ook op Thassos. Hierbij zijn wij afgemeerd op een nieuw stuk kade wat nog lang niet afgebouwd is. Als je naar het dorp loopt moet je over aangewalste grond omdat de rest nog lang niet af is. Het vreemde van deze haven is dat de nieuwe strekdammen niet gemaakt zijn van beton maar van wit marmer.

Dit marmer wordt gedolven in het zuiden van het eiland, daardoor wordt er overal op het eiland veel gebruik gemaakt van marmer in plaats van steen of beton, zelfs de stoepranden zijn van marmer.

In een restaurant kregen wij bij het eten, in een kommetje, gemalen koffiebonen wat aangestoken was, dit gaf een behoorlijke rook zodat de wespen op afstand bleven. De ober vertelde dat het alleen met ‘Griekse’ koffie werkt of dat zo is weten wij niet.

Een verwilderde kat vond snachts onze boot erg mooi en sprong op de boot, wij werden hiervan wakker en met de zaklamp en een emmer water is hij van dek verjaagd.

De afstand was 9 mijl.

Zaterdags zijn wij nog blijven liggen, maar  op de zondag zijn wij in alle vroegte vertrokken naar Ormos Sikias, dit lig op het schiereiland Sithonia het was een flinke tocht van 51 mijl en zijn daar vooranker gegaan. Het is daar erg toeristisch maar wel leuk.

Bij deze tocht zijn wij Mount Athos (heilige berg, waar geen vrouwen mogen komen) gepasseerd. Hierop zijn circa 20 kloosters. Buitenlanders (alleen mannen) die het willen bezoeken, moeten zich dagen voorafgaand melden. Per dag worden slechts 100 bezoekers toegelaten die een uitnodiging hebben.

De volgende dag zijn wij naar het haventje van Akladhi gevaren, dit ligt naast Sarti, maar bij binnenkomst lag de hele haven propvol met vissersschepen, dus ter plekke omgedraaid en weer naar buiten richting Vouvourou. Hier lagen wij in een baai wat afgeschermd werd door het eiland Dhiaporos.

De afstand was 19 mijl.

Wij zijn een extra dag blijven liggen omdat er een flinke onweersbui met regen en veel wind voorbij trok.

De volgende ochtend leek het of er niets aan de hand was en zijn wij met veel gemanoeuvreer tussen de rotsen door naar Pirgadhikia gevaren.

Toen wij daar aankwamen bleek van het keurige steiger wat in de pilot staat vermeld, een steiger te liggen wat een puinhoop is, 

de steiger-delen liggen met touwen hier en daar met elkaar verbonden en lagen dus schots en scheef en niet keurig op één lijn.

Afstand was 10 mijl.

Langs deze bouwval dorsten we niet te lang blijven liggen en zijn de volgende dag vertrokken naar Ammouliani op het gelijknamige eiland.

Afstand was 11 mijl.

In de haven was het vol, maar er was nog wel een plekkie voor ons. Het is een hele drukke ferryhaven met komen en gaan van ferry’s. We hebben hier onze voorraden weer aangevuld en zijn de volgende dag vertrokken naar een heel leuk naamloos baaitje op hetzelfde eiland.

Afstand was 2 mijl.

Hier lag ook een Frans schip die wij al een paar keer gepasseerd waren.

Zij waren al op het strand toen wij aankwamen en nadat wij vooranker lagen zijn wij er ook heen gegaan. Wij hebben met elkaar kennis gemaakt en wij werden uitgenodigd voor een Ouzo en om zee-egels te eten. Zij hadden de zee-egels net vers van de rotsen geschraapt, zij hadden een speciaal mes om de zee-egels open te snijden en presenteerde ons, voor de eerste keer van ons leven op zee-egel.

Wij stonden er met gemengde gevoelens tegenover, maar het smaakte heerlijk, je moet met een lepeltje de oranje gedeeltes eruit schrapen en zo rauw opeten. Alleen de donker paarse zee-egels kan je eten, de zwarte zijn helemaal leeg. Wij moeten bekennen dat dit lekkerder is dan oesters.

Er gebeurde nog een ongeluk, de mensen hadden een SUP (standing-up-paddle) bij zich die Gerrit even wou uitproberen. Hij stapte aan de ene kant op de plank en lag aan de andere kant weer in het water. Hij heeft daarna nog zittend wat gepeddeld. Maar toen hij aan land kwam bleek hij een wond aan zijn pols te hebben die hevig bloede. 

Wij zijn daarna naar onze rubberboot gelopen en aan boord liet hij een bloedspoor na van zijn voet. Na inspectie bleek dat bij de linkervoet aan de onderkant 2 lelijke sneden zitten. Na dit gestelpt te hebben is er flink wat verband omheen gegaan, hierdoor kan hij ‘even’ niet zwemmen en loopt zeer moeilijk. Dat was even het SUP avontuurtje.

Wij zijn bij deze baai nog een extra dagje blijven liggen.

O ja, wij hebben voor de aankomende winter in Sani geboekt, dat ligt circa 80 km ten zuiden van Thessaloniki. (http://www.sani-resort.com/en_GB/sani-marina/port-and-mooring-facilities)