Toeren door Chalkidiki

Onze eerste tocht met de auto was richting Sithonia, waar wij al met de boot geweest waren en wat wij nu vanaf het land rond gereden hebben. Dat was een vieze tegenvaller want alles was al uitgestorven, terwijl de maand ervoor het nog borrelde van gezelligheid.

De tweede tocht zijn wij Kassandra rond gereden, dat is het schiereiland waar wij nu liggen, ook daar waren wij al met de boot geweest, hier was het een stuk gezelliger. In het plaatsje Nea Skioni waren jongens aan het vissen en hadden een octopusje aan de haak.

Het is een erg mooi schiereiland met veel bossen en mooie stranden en ook met een natuurreservaat voor vogels. Die vogels vinden masten van boten het einde, ze zitten er braaf elke morgen en kakken het hele dek onder. Wij houden ons hart vast hoe de boot eruit ziet als wij in het voorjaar weer terugkomen, misschien heeft het dek dan wel een andere kleur gekregen.

De derde tocht zijn wij op verkenning gegaan richting Vergina.

Daarvoor moesten wij eerst door het gekkenhuis verkeer van Thessaloniki en dit was pas de rondweg. Aangekomen in Vergina, dat is een dorpje in rustte, zijn wij naar de grafheuvel van Philippus II (dat was de vader van Alexander de Grote) gegaan.

Ingang van de grafheuvel, wat nu het museum is.

De grafheuvel bestaat uit vier graftombes, waarvan de grootste van Philippus II is. Deze werd pas in 1977 ontdekt door archeoloog Andrónikos en was niet geplunderd, zodat de gouden sarcofaag te zien is in dit museum. Helaas mochten we geen foto’s nemen, maar Sophia heeft stiekem geprobeerd een foto van de graftombe te nemen maar door het gefriemel aan de camera werd zij ontdekt door een oppasser en er werd haarfijn vertelt dat dit streng verboden was. De hele tijd dat wij door het museum liepen, liep dat mens ons achterna. We hadden daardoor wel  pech want om ons heen werd er druk gefotografeerd met de telefoons.

Vroeger werden de overblijfselen van de overledenen verbrand, dan werden de overgebleven beenderen gewassen met wijn en daarna in een gouden kistje gelegd.

Na het bezoek van het museum zijn wij naar Pella gereden. 

Hierbij reden wij langs enorme katoenplantages. Er werd op dat moment geoogst zodat de hele weg vol met witte vlokken lag.

In Pella waren alleen de kroegen open en de taveernes waren dicht. 

Wij zijn naar de archeologische site gereden. Dit was vroeger de hoofdstad van Macedonië en is de 5^de eeuw voor Chr. gesticht. 

Dit is de geboorteplaats van Alexander de Grote, er zijn meerdere mozaïeken opgegraven die nog van zeer goede kwaliteit zijn, maar doordat ze bestrooid met zand zijn, zijn ze moeilijk te zien. De waterleiding van terracotta pijpen is nog goed te zien. 

Huis van Dionysos

In het huis van Dionysos vond Gerrit nog een klein stukje vloertegel, daar kon hij niet vanaf blijven, dus dat is in zijn zak verdwenen.

Bij de uitgang stond tot onze grote vreugde een Kantina (zoals bij ons vroeger de frietkar rond reed) hier hebben we tenminste nog een hotdog met uiteraard een versnapering kunnen scoren. Hierna zijn wij weer terug naar boord gereden. De bedoeling was om ook nog naar Dion te rijden, maar dat was te veel van het goede.

Het vreemde was dat wij op de heenweg langs een tolhokje reden en daar € 1,20 hebben gedoneerd maar op de terugweg hebben wij niets gezien.

Bij het winterklaar maken van Zwie zag Gerrit een visdraad zitten die om de as van de rotor was gedraaid, het was niet zomaar een klein stukje. Maar gelukkig is het op tijd ontdekt voordat het in de lagers draait. 

Het was wel een heel getob om het er weer uit te krijgen. Wij denken dat het is gebeurd in Porto Koufos, waar vele mensen langs de kade zitten te vissen, het visdraad wordt dan met een grote zwier in het water gegooid.

Wij kregen een berichtje van Belgische vrienden, die hun Dekpa (cruising permit) moesten verlengen. De coastguard vroeg hierbij om een vaarbewijs. Zij probeerden met handen en voeten uit te leggen dat het in België niet nodig is. Hier had de coastguard geen boodschap aan, geen vaarbewijs geen Dekpa! Aan boord kwamen zij op het idee om het oude tram abonnement (wat allang verlopen is) maar wat er officieel uitziet (foto, stempel ed) te gebruiken als vaarbewijs. Dit werd door de coastguard geaccepteerd als officieel vaarbewijs 😁. Dus een beetje bluf kan geen kwaad in Griekenland.

De vierde tocht met de auto ging naar Thessaloniki. Om in de stad te komen moet je dwars door het centrum, dat hebben wij geweten (Parijs is hier niks bij). Aan twee kanten van de straat wordt dubbel geparkeerd en daar moet je je tussendoor zien te wurmen.

Aan het havenfront vonden wij nog een parkeerplaats waar wij nog met hangen en wurgen een plekkie zagen voor de auto. Ze hebben daar een hele mooie boulevard, wij zijn naar de ‘Witte Toren’ gelopen om daar een “Hop on Hop off” bus te nemen en om weer terug te duiken in het Griekse verkeer, gekkenhuis. Ook de bus had dus last van het verkeer en kwam regelmatig stil te staan, waarna met veel getoeter de eigenaar van een auto tevoorschijn kwam om deze ‘dubbel geparkeerde’ weer weg te halen.

Boulevard Thessaloniki

Tot onze stomme verbazing bleek er een stokoud slagschip in de haven te liggen, nooit geweten dat de Grieken zo’n ding hadden.

De stad is erg mooi, maar erg druk!

Sani resort, waar onze boot nu in de haven ligt, heeft diverse stranden, bossen en hele mooie tuinen. Eén van die tuinen bestaat uit kruiden, waar de koks van het hotel vrolijk in staan te plukken. 

Bij de kruiden staan naamboordjes en waarvoor het gebruikt wordt.

Het verbaast ons dat er volop Duitsers, Engelsen en Bulgaren zijn maar nauwelijks Nederlanders.

Op 26 oktober brengt Transavia ons naar Amsterdam.

Dit is ons laatste blog voor 2017.

De laatste mijlen van zeilseizoen 2017

Wij waren op woensdag 20 september terug in Porto Koufo om daar het slechte weer af te wachten. Dat viel allemaal reuze mee, soms een beetje wind maar geen regen.

Omdat de avonden nu toch frisser worden hebben wij het zomerdekbed in het hoeslaken gestoken, zodat we weer lekker kunnen slapen, in de ochtend is het fris en dat is nu verholpen.

De tandenborstel is in de container beland en heeft daar lekker uit kunnen trillen, dus vanaf nu met het handje poetsen.

Muurschildering naast de boot

Op zondag 24 september zijn wij vertrokken naar Nea Skioni, wij zijn daar de haven in gevaren, niet vermoedend dat het op de bodem krioelt van vreemde kettingen en ankers en hebben ons anker voor uitgegooid en met de kont tegen de wal (Middellandse zee stijl).

Afstand 21 mijl

Toen onze Nederlandse buurman wilde vertrekken, zat hij gruwelijk in de knoop met één of ander groot vreemd anker, die helermaal begroeid was met onderzee gespuis.

Hij sprak nog Nederlands nog Engels (een Bulgaar). Gerrit kon zijn getob niet aanzien en is er met de rubberboot naar toe gevaren en heeft getracht hem te helpen. Doordat de communicatie ’nul’ was werd het een puinhoop, waarbij Gerrit zijn vingers aan de scherpe randen van het vreemde anker door het zeegespuis heeft open gehaald. Hij had het anker nog niet los of hij pikte heel leuk weer een ander anker op. Toen zakte de moed van Gerrit in de schoenen en hij gaf het na een uur op.

Uiteindelijk is de Bulgaar op eigen kracht los gekomen.

Op woensdag 27 september zijn wij vertrokken naar Platamonas. Bij vertrek hadden wij gelukkig geen probleem met ons anker, wat een hele opluchting was. We nemen afscheid van een leuk dorpje, waar wij gratis hebben gelegen en water en elektra aanwezig was. Alleen zijn wij niet zo blij met alle rommel die daar over de bodem ligt.

In Platamonas kwamen wij om 16:00 uur aan, waar wij door een marinero opgevangen werden en die ons keurig de mooringlines aangaf en onze trossen aan de wal aanpakte. Dit was een uitstekend plekje. Voor deze haven hebben wij € 23,00 per dag betaald.

De afstand was 24 mijl.

Uitzicht vanaf de haven op Olympus

Hier zijn we voorlopig even blijven liggen vanwege het slechte weer, onweer, regen en wind. In de winkel zagen wij elektrische tandenborstel liggen en nog wel een aanbieding, dus hebbes!

We liggen tegen de Mount Olympus, dit is de hoogste berg van Griekenland, maar hij liet zich niet zien door alle bewolking. Wij hebben tussen de regenbuien door aardig wat boodschappen kunnen doen.

De bedoeling was om een auto te huren en richting Dion en omgeving van de berg Olympus te rijden, maar door het weer hebben wij dit afgeblazen.

Uitzicht bij vertrek

Toen wij op zondag 1 oktober op stonden stond de Olympus met volle glorie volop in de zon en de top was besneeuwd. Gerrit dacht eerst ontbijten en dan mooie foto’s maken, dus niet want na het ontbijt zat hij weer met z’n kop in de wolken, dat was dus een gemiste kans. Volgende keer als zo een situatie voordoet, zijn wij dan net een cowboy uit het wilde westen, gelijk de camera en knippen.

Om 9:15 uur zijn wij aan onze laatste tocht van dit jaar begonnen, met heel weinig wind en veel deining. Om circa 16:00 uur kwamen wij aan in Sani marina waar wij eerst naar het bunkersteiger gevaren zijn om de bunker af te toppen, daarna werden wij door een marinero naar onze winterstek begeleid.

Deze afstand was 35 mijl

Wij hebben dit seizoen 22 eilanden bezocht, 3x de vaste wal en 2 schiereilanden met een afstand van 1394 mijl.

Wij zijn nu bezig met het schip winter klaar te maken.

De lijntjes van de clubvlag van De Toerzeilers was al na 3 maanden verteerd, waardoor de vlaggenlijn klem zat in het blokje onder de zaling. Sophia is de mast in gehesen door Gerrit en een marinero. Zij heeft het zaakje geklaard de vlaggenlijn weer in geschoren en nog een paar leuke foto’s gemaakt.

Sani marina is een klein zeer exclusief haventje, met allemaal dikke boten en met 5 sterrenhotels, de service is perfect en voor de kop hebben wij een restaurant met 2 Michelin sterren, we zouden daar graag een vorkje mee willen prikken, maar daarna zijn wij blut. Het vervoer over het terrein gebeurd met elektrische golfkarretjes, auto’s moeten op de parkeerplaats blijven. De boodschappen die je hier doet zijn erg duur, gelukkig hadden wij in Platamonas al behoorlijk ingekocht.

Overzicht haven

Wij hebben vanaf dinsdag een auto gehuurd tot aan de tijd dat wij vanuit Thessaloniki vertrekken. We willen vanuit hier richting Mount Olympus en omgeving en het binnenland van Chalkidiki verkennen.

Dit was voorlopig het laatste zeilblog en er komen nog verslagen van de autotour.