De laatste mijlen van zeilseizoen 2017

Wij waren op woensdag 20 september terug in Porto Koufo om daar het slechte weer af te wachten. Dat viel allemaal reuze mee, soms een beetje wind maar geen regen.

Omdat de avonden nu toch frisser worden hebben wij het zomerdekbed in het hoeslaken gestoken, zodat we weer lekker kunnen slapen, in de ochtend is het fris en dat is nu verholpen.

De tandenborstel is in de container beland en heeft daar lekker uit kunnen trillen, dus vanaf nu met het handje poetsen.

Muurschildering naast de boot

Op zondag 24 september zijn wij vertrokken naar Nea Skioni, wij zijn daar de haven in gevaren, niet vermoedend dat het op de bodem krioelt van vreemde kettingen en ankers en hebben ons anker voor uitgegooid en met de kont tegen de wal (Middellandse zee stijl).

Afstand 21 mijl

Toen onze Nederlandse buurman wilde vertrekken, zat hij gruwelijk in de knoop met één of ander groot vreemd anker, die helermaal begroeid was met onderzee gespuis.

Hij sprak nog Nederlands nog Engels (een Bulgaar). Gerrit kon zijn getob niet aanzien en is er met de rubberboot naar toe gevaren en heeft getracht hem te helpen. Doordat de communicatie ’nul’ was werd het een puinhoop, waarbij Gerrit zijn vingers aan de scherpe randen van het vreemde anker door het zeegespuis heeft open gehaald. Hij had het anker nog niet los of hij pikte heel leuk weer een ander anker op. Toen zakte de moed van Gerrit in de schoenen en hij gaf het na een uur op.

Uiteindelijk is de Bulgaar op eigen kracht los gekomen.

Op woensdag 27 september zijn wij vertrokken naar Platamonas. Bij vertrek hadden wij gelukkig geen probleem met ons anker, wat een hele opluchting was. We nemen afscheid van een leuk dorpje, waar wij gratis hebben gelegen en water en elektra aanwezig was. Alleen zijn wij niet zo blij met alle rommel die daar over de bodem ligt.

In Platamonas kwamen wij om 16:00 uur aan, waar wij door een marinero opgevangen werden en die ons keurig de mooringlines aangaf en onze trossen aan de wal aanpakte. Dit was een uitstekend plekje. Voor deze haven hebben wij € 23,00 per dag betaald.

De afstand was 24 mijl.

Uitzicht vanaf de haven op Olympus

Hier zijn we voorlopig even blijven liggen vanwege het slechte weer, onweer, regen en wind. In de winkel zagen wij elektrische tandenborstel liggen en nog wel een aanbieding, dus hebbes!

We liggen tegen de Mount Olympus, dit is de hoogste berg van Griekenland, maar hij liet zich niet zien door alle bewolking. Wij hebben tussen de regenbuien door aardig wat boodschappen kunnen doen.

De bedoeling was om een auto te huren en richting Dion en omgeving van de berg Olympus te rijden, maar door het weer hebben wij dit afgeblazen.

Uitzicht bij vertrek

Toen wij op zondag 1 oktober op stonden stond de Olympus met volle glorie volop in de zon en de top was besneeuwd. Gerrit dacht eerst ontbijten en dan mooie foto’s maken, dus niet want na het ontbijt zat hij weer met z’n kop in de wolken, dat was dus een gemiste kans. Volgende keer als zo een situatie voordoet, zijn wij dan net een cowboy uit het wilde westen, gelijk de camera en knippen.

Om 9:15 uur zijn wij aan onze laatste tocht van dit jaar begonnen, met heel weinig wind en veel deining. Om circa 16:00 uur kwamen wij aan in Sani marina waar wij eerst naar het bunkersteiger gevaren zijn om de bunker af te toppen, daarna werden wij door een marinero naar onze winterstek begeleid.

Deze afstand was 35 mijl

Wij hebben dit seizoen 22 eilanden bezocht, 3x de vaste wal en 2 schiereilanden met een afstand van 1394 mijl.

Wij zijn nu bezig met het schip winter klaar te maken.

De lijntjes van de clubvlag van De Toerzeilers was al na 3 maanden verteerd, waardoor de vlaggenlijn klem zat in het blokje onder de zaling. Sophia is de mast in gehesen door Gerrit en een marinero. Zij heeft het zaakje geklaard de vlaggenlijn weer in geschoren en nog een paar leuke foto’s gemaakt.

Sani marina is een klein zeer exclusief haventje, met allemaal dikke boten en met 5 sterrenhotels, de service is perfect en voor de kop hebben wij een restaurant met 2 Michelin sterren, we zouden daar graag een vorkje mee willen prikken, maar daarna zijn wij blut. Het vervoer over het terrein gebeurd met elektrische golfkarretjes, auto’s moeten op de parkeerplaats blijven. De boodschappen die je hier doet zijn erg duur, gelukkig hadden wij in Platamonas al behoorlijk ingekocht.

Overzicht haven

Wij hebben vanaf dinsdag een auto gehuurd tot aan de tijd dat wij vanuit Thessaloniki vertrekken. We willen vanuit hier richting Mount Olympus en omgeving en het binnenland van Chalkidiki verkennen.

Dit was voorlopig het laatste zeilblog en er komen nog verslagen van de autotour.