Eindelijk vertrek

S’ochtends bij het koffie zetten kwamen wij er achter dat er geen stroom meer was. Gelukkig kwam de havenmeester voorbij en heeft de zaak gereset. Maar toen de Llano weer stroom kreeg, vloog de hele zaak er weer uit. Wij voelden ons schuldig en zijn op zoek gegaan, na eventjes zoeken kwamen wij een oud euvel, die ons al eerder (in Porto) geplaagd heeft tegen. Er was een flinke kortsluiting in de bedrading ontstaan, wat verholpen moest worden. Gelukkig heeft onze Franse buurman (Patrice) al het materiaal aan boord om deze dikkere kabels weer efficiënt aan elkaar te knopen. Daarna was het euvel verholpen en iedereen op het steiger had weer elektriciteit. Dat was weer een probleem minder.

De volgende dag werd de RVS strip door Dimitros en zijn hulp geleverd en gemonteerd.

Dezelfde dag waren er duikers actief om de haven schoon te maken, nee niet met chloor en andere middelen, maar zij hebben alle autobanden verwijderd en ook nog 2 vuilcontainers. Hierbij sloeg de plaatselijke politiek een slaatje uit, door met de hele gemeenteraad bij de vrachtwagen vol met afval te gaan staan met een spandoek: Houd Evia schoon! Uiteraard werd dit door de media gefotografeerd.

Op maandag 20 mei hebben wij ‘eindelijk’ de lijntjes met Orei verbroken en zijn naar Vathikelou gevaren. De havenmeester was helemaal niet blij dat wij vertrokken. Omdat hij ons zo geweldig heeft geholpen met het invullen van de Griekse vaarbelasting, heeft hij van ons de beroemde klompjes gekregen, ze staan nu bovenop zijn computer.

Na afscheid van iedereen te hebben genomen, want het is een hele community hebben wij Orei verlaten.

In Vathikelou zijn wij vooranker gegaan met de eerste 10 mijl onder de kiel.
Omdat de dag erna mooi weer was zijn wij er blijven liggen en hebben de dinghy getest, vuilwatertank met epoxy aangesmeerd en de plastiek geleide koker, die Patrick zo keurig voor ons gemonteerd had, verwijderd omdat hij scheuren kreeg waarop de ankerketting vastliep.

De dag erna zijn wij voor ons doen vroeg ankerop gegaan (08:00 uur) omdat wij bijtijds in Limni wilden zijn. Deze dag hebben wij geen zuchtje wind gehad, wel regen, alles op de motor.

De afstand 35 mijl

Hier zijn wij een paar dagen blijven liggen, omdat ook de Rocinante (Venera en Lode) een dag achter ons zat. In het haventje hebben wij vorig jaar ook gelegen, de ingang van de haven is vrij smal. Het plaatsje is gezellig en alles is verkrijgbaar. Wij zijn samen met de Rocinante een hapje wezen eten.

Op zondag 26 mei hebben wij de trossen losgegooid om naar de baai van Skorponeri te varen, wij zijn daar voor anker gegaan.

Afstand 22 mijl en wederom geen zuchtje wind, die kwam pas toen wij vooranker lagen.

Op maandag zijn wij naar Chalkis gevaren en zijn tegen de stadskade afgemeerd.

Afstand 18 mijl

Eerst zijn wij wezen betalen voor de brugopening (van € 35,-) daarna hebben wij ons gemeld bij de port police, die uiteraard eerst de papieren controleerde (met 2 vrouwelijke beambten die zelf het nieuwe belastingsysteem totaal niet begrepen) de 2 mannelijke beambten gaven ons aanwijzingen wat wel en niet te doen tijdens de passage van de brug. Alles zeer ingewikkeld maar wel lachwekkend.

Gerrit bromde dat € 35,- voor één brugopening wel erg veel is, maar Sophia zei voor dat geld heb je aardig wat spektakel, wij krijgen waar voor ons geld.
Om 21:30 uur moesten wij klaar staan, na oproep konden wij om 22:00 uur door de brug. De brug draait bij kentering van het tij, maar alleen ’s avonds. Meestal is dit om en nabij middernacht.
Zie ook: https://olne.gr/en/evripos-bridge/transit-information

Bij doorvaart van de brugopening stonden net zoveel mensen als er bij FC Utrecht naar het stadion komen.
Aan de andere kant van de brug zijn wij vooranker gegaan en gaan de volgende dag weer verder.

Momenteel is het hier heel wisselvallig weer en eigenlijk heel niet Grieks.