In de middag zijn wij gaan zwemmen op het kiezelstrand, de golven
stonden zich al aardig op te bouwen. Bij het terug lopen naar de boot kwamen wij de
uitbaatster Margaret tegen, die ons een partij sinaasappels en een komkommer
gaf met toegift een ijsje. Wij hadden duidelijk het idee om daar de volgende
dag te gaan eten maar . . . . de wind trok zo hard aan dat wij het niet
verantwoord vonden om het schip alleen te laten. We hadden al rekkers op de
landvasten gezet, maar toch lagen wij behoorlijk te dansen.
We vernamen van de Orion (Wil en Jan-Pieter) dat zij op Monemvasia
lagen.
Op vrijdag 12 juli zijn wij ook naar Monemvasia gevaren. Daar
hebben wij bij hun langszij kunnen afmeren, daar zij weer langszij de kade lagen. Monemvasia staat bekend om zijn
slechte ankergrond, dus wij waren blij dat wij bij hun langszij konden en de
verwachting was dat er veel wind kwam. Extra dikke trossen naar de wal was geen
overbodige luxe.
Wil had een lekkere maaltijd voor ons bereid .
Afstand 40 mijl
Gelukkig gaat het beter met zijn rug, maar toen wij klaar stonden
om buitenshuis te gaan eten, ging het weer eens een keer mis met zijn darmen,
dat werd gewoon droge rijst met een klein beetje stoofvlees eten. De dag erna
ging het beter en zijn wij alsnog met Wil en Jan-Pieter uit eten gegaan.
Wij hebben het slechte weer tot donderdag afgewacht, wij zijn
vertrokken naar Palaio Kastro en zijn
daar vooranker gegaan. Het begon met een vrij saaie tocht maar bij de kaap werd
het echt Wildwest. De automatische pilot kon het niet bijhouden, dus moesten
wij op de hand gaan sturen.
Afstand 28 mijl.
Hier kwamen wij erachter dat het ankerlicht het niet meer doet. Wij zoeken nu een vrijwilliger die voor ons het lampje bovenin de mast wil vervangen! Wij gaan een ankerlicht kopen die je op het voordek kan monteren, zodat wij tijdelijk geholpen zijn.
Ondanks alle geweld lagen wij prima vooranker, maar smorgens
vroeg kwam er een gigantische deining naar binnen, dat hield ons niet zo lang in
bed. Wij zijn om 08:30 uur ankerop gegaan en er als een haas vandoor.
Bij Porto Kayio zijn wij weer voor anker gegaan, daar lag de Orion
ook al, zij kwamen bij ons een borreltje doen. Hier hebben wij de nacht
vooranker gelegen wat vrij onrustig was.
Afstand 29 mijl.
De volgende dag zijn wij naar Karavostasi gevaren en zijn daar in
de baai voor anker gegaan.
De avond begon door de deining vrij onrustig maar om 23:00 uur werd het lekker rustig.
De avond begon door de deining vrij onrustig maar om 23:00 uur werd het lekker rustig.
Afstand 27 mijl.
Wij zijn smorgens weer bijtijds vertrokken en onderweg kwamen wij
een opblaas kano tegen, bij het oppikken van de kano, bleek de boegschroef niet
meer te werken. Na enig onderzoek kwamen wij er achter dat de kabel zich los
gewerkt had van de accu.
Dit is niet goed! |
Sophia wilde niet dat Gerrit aan die kabel gaat
werken, dus hebben wij in Kalamata de haven opgezocht en hopen hier op een monteur.
Bij het schoonmaken van de kano, bleek hij langzaam leeg te lopen,
dus die gaat naar het afval.
Afstand 29 mijl.
In de ochtend om 09:30 uur stond de monteur bij de boot, deze
heeft de kabel voorzien van een solide kabelschoen. Toen hij hem weer op de
accu probeerde aan te sluiten, vlogen de vonken in het rond, dat was dus niet goed.
Nog 2 monteurs erbij en het kwam nog
steeds niet in orde. Eén van de monteurs had wel interesse in de kano, dus die werd gelijk
meegenomen. Zij maakten een afspraak voor ons met een elektricien om 19:00
uur, Deze man kwam pas om 20:30 uur opdraven, hij is een poos aan het werk
geweest, maar wist precies wat hij doen moest, ergens bij de boegschroef zat
een kortsluiting. Nu werkt alles weer naar behoren. In de tussentijd hebben wij
hier ook een wasje gedraaid. Morgen 23 juli gaan wij eerst in de ochtend naar
de Lidl, daarna bij het havenkantoor afrekenen en dan weg wezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten