Alvor bereikt!

Dinsdag 16 juli zijn wij terug gevaren naar Lagos, gelukkig geen wind, dat was een goede smoes om alles op de motor te varen en deze goed schoon te blazen. Maar helaas was de jachthaven van Lagos niet zo gezellig als de vorige keer, wel spraken wij Duitsers bij het aanmelden in de jachthaven en zij hadden wel in Alvor gelegen, dat bleef bij Gerrit wel kriebelen, zij gaven vluchtig tips over de zandbank die voor de invaart ligt. De vorige keer was de haven van

Lagos beter bezet met alle nationaliteiten en nu waren er meerdere vrije plaatsen beschikbaar.

We kregen de volgende dag een sms'je binnen van Mieke en Karel (van de Dwarskop, waarvan wij vorig jaar in La Coruña afscheid hadden genomen) dat zij in Lagos buiten voor het strand voor anker lagen. Wij zijn na de boodschappen ‘s morgens ook gelijk naar buiten gegaan en zijn naast hun bij het strand voor anker gegaan. ’s Avonds zijn wij uitgenodigd voor een BBQ op de Dwarskop, zij hadden van alles en teveel ingekocht. Na een gezellige avond zijn wij de volgende dag met onze rubberboot een tour langs de befaamde grotten gemaakt wat erg mooi was,

maar het wemelde van de toeristenboten en ’s middags hebben wij om de boot gezwommen.

Wij besloten om een paar dagen daarna  weer te vertrekken naar Portimão, maar wij hebben eerst een nieuwe gasfles gekocht, omdat wij aan de laatste Nederlandse gasfles zijn begonnen en deze in Portugal nergens zijn te hervullen. Daar kreeg Gerrit van een Nederlandse boot weer aanwijzingen over de invaart van Alvor, zij hadden inmiddels al 20 maal Alvor in gevaren en daarvan 18 keer de grond geraakt, dus voor ons geen schaamte dat wij de eerste keer al gelijk aan de grond zaten, maar het verhaal bleef Gerrit wel boeien.

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, dus weer dat gat ingevaren. Het was hoog water en fouten werden dit keer niet geaccepteerd (eyeball navigation). Opletten naar de lichte vlekken in het water en met 2 computers aan zijn wij naar binnen gevaren, waar het helemaal vol ligt van catamarans, trimarans en schepen met ophaalbare kielen. Wij moesten er ankeren op een ruimte van een postzegel, want het is hier allemaal erg krap. Maar het geeft niets, wij zijn er en het is ons gelukt.

Met laagwater liggen wij totaal ingesloten door zandbanken, dat is weer eens wat anders dan ankeren in de open oceaan. Hoelang wij hier blijven liggen weten wij nog niet, maar het is hier erg gezellig.