Gezeik tussen het Engelse en het Spaanse rijk

Wij liggen in La Linea, dat is op het schiereiland van Gibraltar aan de Spaanse kant. De grens naar UK loopt langs het vliegveld af zo’n honderd meter van de jachthaven. Wij zien enkele vliegtuigen daar per dag landen/starten, wat natuurlijk een oponthoud geeft met het grensverkeer.

De volgende morgen gingen eindelijk eens de vouwfietsen uit de bakskist. Daar hadden ze al enkele jaren keurig opgesloten gezeten. Ze kwamen eruit als nieuw met toch hier en daar een roestvlekje. Na het in elkaar zetten en oppompen zijn wij met Karel en Mieke richting Apenrots gereden, want zij lagen hier al enkele dagen en wisten de weg.

Richting grens stond er kilometers lange file van auto’s. Maar bij de grenspost stonden ook honderden voetgangers en fietsers. Wat bleek slechts één douanier stond op zijn gemak alle paspoorten na te kijken. Je kan je wel voor stellen wat voor janboel dat gaf.

Op de start/landings baan

Als je over de grens ben ga je eerst over de start/landingbaan die het schiereiland in tweeën splitst. Toen wij over de grens waren zijn wij eerst een bakkie koffie gaan drinken en hebben daarna boodschappen gedaan, dat waren onderdelen en gereedschap voor de boot want die zijn hier (aan de Engelse kant) overvloedig te verkrijgen en dan ook nog zonder BTW. Na even rond te hebben gekeken zijn wij terug naar boord gegaan en weer moesten wij over de grens naar de Spaanse kant. Bij aankomst van de landingsbaan was het wachten op een vliegtuig dat ging starten. Eenmaal over de baan heen kwamen wij weer in de file van de douane. Na al deze ongein kwamen wij bezweet en wel aan boord.

Wij waren voor de avond uitgenodigd door Mieke en Karel voor een BBQ en deze smaakte prima.



Mainstreet

De volgende dag zijn wij wederom maar dan met z’n tweeën de stad (Gibraltar) gegaan en zijn daar de hoofdstraat ingegaan, wat een drukte van belang was.

Het muntgeld is hier hetzelfde als in Engeland, de papieren ponden zijn van Gibraltar, met dit wc-papier kan je alleen maar op dit eiland kwijt (net zo als op Kanaaleilanden), daarom hebben wij maar zo veel mogelijk gepind en in euro’s betaald (echter het wisselgeld krijg je terug in ponden). Trouwens men rijdt hier Rechts (bij de oversteekplaatsen staat: Look left ) volgens ons is dit de enige Engelse kolonie waar dit is. De tijd is gewoon Midden-Europese tijd.

Als je door de straatjes wandelt, weet je zeker ‘Ik ben in Engeland’. De taal is hier half Spaans en half Engels, maar eigenlijk is de moedertaal Engels, dus iedereen kan je hier goed verstaan.

Op de terugweg stonden weer voor gesloten slagbomen bij de startbaan, wachtend dat het vliegtuig eindelijk weer eens opsteeg.

Eenmaal bij de grenspost stond er een kilometer lange file van fietsers, brommers en motoren, het oude liedje weer één man van Guardia Civil stond op z’n gemakje paspoorten en bagage te controleren. Wij zijn benieuwd wanneer dit puberale haantjes gedrag door een stel volbloedidioten eens een keer ophoud, want wij leven in Europa en niet in het voormalig IJzeren gordijn.

Aan het eind van de middag begon hier de lucht te betrekken en men zegt dat het gaat onweren, wij denken dat dan de grassprietjes een ronde dans gaan maken want alles is geel, behalve de bomen. Wij gaan eerst maar lekker slapen en zien morgen wel wat wij gaan doen.