Laatste dagen op het eiland Corfu

Op woensdag 27 mei is Gerrit naar de Port Police gegaan en Sophia naar de Vodafone winkel, beide waren rond 11.00 uur weer terug aan boord met een werkende internetaansluiting en met de cruise permit, zodat wij nu legaal in Griekenland verblijven. Wij hebben gelijk los gegooid en zijn verkast naar de baai van Garitsas, dat is aan de zuidkant van Kerkira, hier waren wij tenminste uit de stank van het riool. Wij lagen hier op een diepte van 4,2 mtr. water en met 25 mtr. ankerketting.

Afstand was 2,2 mijl

De volgende ochtend hebben wij in de stad boodschappen gehaald en zijn vanwege de opstekende wind in de middag niet vertrokken. De wind wakkerde in de middag aan tot een heuse storm, waarbij onweersbuien vlak langs ons heen trokken, wij hebben geen druppel regen gehad maar wel wat gedonder gehoord. Plotseling brak het anker uit en gingen wij aan de haal, gauw ankerop en bijna tegen de kademuur opnieuw vooranker. Wij hebben alle ankerketting die wij hadden uitgevierd zodat wij goed vooranker lagen. Zo gingen wij rustig de nacht in.

De volgende morgen scheen de zon weer volop en was het bladstil. Na het ontbijt zijn wij ankerop gegaan en richting Petriti gevaren. Wij zijn eerst voor het piepkleine haventje vooranker gegaan, maar wij hebben toch besloten om bij de kademuur te gaan liggen. Dit gaat met het anker midden in de haven en dan naar achter varend en twee trossen vanaf het achterschip naar de wal. Wij lagen zo op een heel leuk stekkie, waar we gewoon een paar dagen willen blijven liggen.

Het is een klein vissersdorpje waar vissersboten af en aan varen (7 dagen in de week). Maar de Griekse vissers houden wel rekening met de jachten die in de haven liggen (dat is een unicum, want de rest van de landen in Europa, proberen de vissers zoveel mogelijk golven te veroorzaken).

Afstand was 13 mijl

Zaterdag hebben wij de was gebracht bij Taverna Leonidas (nee niet die van de bonbons), hij heeft zich eigenlijk zo’n beetje opgeworpen als jachtclub, waar je gratis kan douchen, de was kan laten doen, Wifi heeft en natuurlijk niet te vergeten waar je heerlijke vis kan eten. Hij liet ons de keuken zien (en er lagen, gekoeld, schalen met verse vis zo uit zee) en die was brandschoon. Hij vertelde dat hij de taverna alleen in de zomermaanden open heeft en hij in de winter gaat vissen. De wintermaanden kunnen hier ook koud zijn, net boven het vriespunt.

De was hebben wij daarna weer aan boord opgehangen en ’s avonds hebben wij uiteraard bij de taverna lekkere vis gegeten, Gerrit zwaardvis en Sophia zeebaars.

In de haven lagen plots 4 Nederlandse schepen en 1 vooranker, terwijl wij de dag ervoor de enige Nederlanders waren.

Zondag (vandaag) hebben we een heerlijke wandeling in de omgeving gemaakt waarmee wij het binnenland van Corfu hebben gezien.

Het ligt in de bedoeling om morgen weer verder te varen, wij hinken op twee gedachtes nml. ankeren tussen de eilanden Nisis Sivota en Nisis Ay Nikólasos of Moúrtos Haven.

Ons eerste contact met Griekse bureaucratie

Ay Stefanos in de avond

De volgende dag in Ay Stefanos was het prachtig weer, we hebben een wandeling in de omgeving gemaakt

waarna wij hevig bezweet terug aan boord, de stoute schoenen hebben aangetrokken en in de plomp gedoken zijn.

Na de eerste schrikpoging, viel de temperatuur van het water ‘reuze’ mee.

De volgende dag zagen wij vanaf de boot een Griekse trouwpartij in het restaurant, vlak naast de boot.

De muziek was snoeihart, beginnend met Griekse muziek en eindigend met disco. Wij werden ook nog getrakteerd op een vuurwerkshow.

De volgende dag lag er bij ons aan boord allemaal kartonsnippers en roet (van het vuurwerk). Wij hebben het eerst zoveel mogelijk droog bij elkaar geveegd en daarna met zeewater afgeboend. Wat een troep was dat.

Op maandag 25 hebben wij ankerop gehaald en naar Agni bay gevaren.

Die afstand was maar 3,2 mijl

We hebben daar een heel leuk ankerplaatsje gevonden, waar ook alleen maar wij in konden liggen. Wij lagen daar precies zoals wij de Mediterraan voorgesteld hebben. Daar hebben wij een wandeling gemaakt naar de ‘taveerne’ die een eindje verderop lag. De wandeling ging door een mooi bosgebied langs het water, er was een soort van ‘voetpad’ aangelegd,

waarbij wij toch een beetje moesten klauteren.

Dinsdags zijn wij naar Corfu stad gevaren, om diverse zaken te regelen, zoals om een cruising permit ‘Dekpa’,te pakken te krijgen, waarbij je eerst naar de Port Police moet, daar krijg je een soort van nummer, met dat briefje ga je naar het belastingkantoor, midden in de stad. Als je dat gebouw binnen gaat geloof je je ogen niet, wat een rotzooi, al die documenten (misschien wel van een eeuw oud) staan opgestapeld in dozen en kasten gewoon in de hal. Enfin, je betaalt je tax van € 29,35 en je krijgt een papier geprint op oud kettingpapier, waarna je naar een ander loket moet om af te rekenen.

Met dat formulier moet je weer terug naar de Port Police, waarna je denkt dat alles in orde is. Maar nee, na een half uur op een kantoor gezeten te hebben, bleek het bevrijdende telefoontje niet te komen. Wij werden vriendelijk verzocht om de volgende morgen terug te komen. Hopen dat het dan afgehandeld kan worden.

Daarna zijn wij naar de internet winkel (Vodafone) gegaan om een abonnement af te sluiten, wij kregen al snel de simkaart. De simkaart hebben wij aan boord in de Mifi gestopt, maar helaas geen verbinding, dus ‘s avonds weer terug naar de winkel, zij hebben ons toen weer doorverwezen naar een andere winkel maar ook die konden ons niet helpen, daar de telefonische servicedesk gesloten was, wij werden gevraagd om ook daar de volgende morgen.

                                                                                 Die afstand was 8,7 mijl.

Wij gaan morgenochtend met het krieken van de dag weer op pad, Gerrit naar de Port Police en Sophia naar de Vodafone winkel.

De haven waar wij n u liggen willen wij zo snel mogelijk verlaten daar het een open riool is en de lucht is er ook naar!

Van Pizza naar Moussaka

Wij hebben Crotone verlaten op woensdag 20 mei om over te steken naar het eiland Othoni.

Bij vertrek uit de haven was het windstil, maar toen wij eenmaal op zee zaten wakkerde de wind aan van zuidwest/zuid 4-5. Dit was een wind waarvan wij hadden kunnen dromen, deze blies ons met een gemiddelde snelheid van 5,7 mijl naar Griekenland. De hele tocht hebben wij zeilend gemaakt. Onderweg kregen wij nog visite van een familie dolfijnen waar wij nog leuke foto’s van hebben gemaakt.

De Griekse groetvlag wordt gehesen..

’s Nachts was het aarde donker, omdat het net nieuwe maan was geweest, maar dat was geen probleem want het scheepvaartverkeer is hier niet zo druk.
Toen het weer daglicht werd zagen wij het eiland Othoni opduiken. 

Om 09.15 uur zijn wij een piepklein haventje ingedoken, genaamd Avlaki harbour, omdat de ankerbaai door de wind niet veilig was. Wij vonden het een leuk stekkie. Maar na het ontbijt stond daar een vent van de Griekse marine, die commandeerde dat wij (samen met een Griekse Catamaran en een Italiaanse kits) moesten oprotten omdat daar een marine schip moest liggen. Deze lag al aan de kaai maar wilde een mooier plaatsje. Het siert de Griekse marine wel ‘geen geld maar toch een grote bek´.

Afstand was 115 mijl

Wij zijn toen maar 20 mijl verderop vertrokken naar het haventje Kassiopi op Korfu. Waar wij ’s middags na 15.00 uur afmeerden. Het anker midden in de haven gesmeten, achteruit gevaren met 30 meter ketting, 2 trossen van het achterschip naar de wal, de rubberboot laten zakken die tevens dienst deed als stootwil, met stootwillen aan de zijkant ter bescherming.

Gemeerd bij Kassiopi met Albanië op de achtergrond

Om de dag is hier maar (drink)water te krijgen, omdat er reparaties zijn aan het leidingnet, de hotels hebben een eigen waterreservoir, die ze maar om de dag kunnen vullen.

En zo lagen wij prinsheerlijk dachten wij! Na een rondje dorp zijn wij na het eten en koffie, vroeg naar onze kooi gegaan, waar wij zeer diep hebben geslapen. Van de disco’s en herrie om ons heen hebben wij niets meegekregen.

Afstand 25 mijl

Nadat wij smorgens van heerlijke grote croissants hebben gesmuld en een rondje dorp hebben gedaan, zijn wij terug naar boord gegaan en hebben de klok een uur vooruit gezet.

’s Middags om 13.30 uur begon het schip plotseling met haar kont tegen de kade aan te bonken en zijn wij als een speer vertrokken en hebben een ankerplaatsje gevonden in de baai van Ay Stefanos. Dit is een klein baaitje met een stenen strand met diverse taveerna’s en een klein supermarktje. Wij liggen kort op het strand, maar wij hebben circa 3 mtr. water onder de kiel. De tocht hiernaartoe hebben wij diverse regenbuien over ons heen gehad waarin veel zand zit en weinig water. Je kunt wel raden hoe het schip er nu uitziet. Aan het eind van de middag kwam ook de zon af en toe kijken. De temperatuur is niet koud, circa 25 graden.

Afstand 4,5 mijl

Haven Kassiopi

Terug in het water en nieuwe plannen smeden

De AIS reparatie loopt hier op niets uit. Raymarine (leverancier) heeft ons een dealer in Lefkas aanbevolen, dus voorlopig zijn wij niet te volgen.

Op 17 mei was er hier in Crotone een processie van de Madonna van Crotone, met als afsluiting een gigantisch vuurwerk. De afbeelding van Madonna werd per boot aangevoerd vanaf Capo Colonna en dan ging de mars naar de kerk in Crotone, samen met de fanfare en samen met een stelletje ‘janjokers’ in deftige uniformen.

Vandaag op 19 mei zijn wij door de werf weer te water gelaten, dit ging allemaal prima, daarna zijn wij naar de haven gevaren om op ons oude stekkie af te meren (onderweg wel even de vuilwatertank geleegd, dat geeft hier niet want de stad loost hier zelf regelrecht op de zee).

Ons plan was om hier nog een dagje aan vast te plakken, want er ligt nog een wasje en boo(t)schappen moeten ook gedaan worden, maar de weersvoorspellingen geven een window af voor woensdag en donderdag. Dat is precies de tijd om Corfu te halen, want vrijdag geven de voorspellingen pal oostelijke wind. De hoogste tijd om hier dan te vertrekken.

Wij doen nu alles om het schip zeeklaar te krijgen en wij liggen aardig op schema.

Voor Griekenland hebben wij nog geen internet sim-kaart, dus het contact zal even een paar dagen uitblijven. Wel hebben wij op aanraden 'extra' cash geld opgenomen, daar je nooit weet wat er gaat gebeuren.

De bedoeling is om eerst naar het eilandje Othonoi (Nisos) te varen, de tocht is naar verwachting circa 115 mijl (na deze werfbeurt dus zonder beestjes onder de kiel) doen wij er circa 24 uur over.

Glimmen dat zij doet, zelfs de werfbaas heeft foto's genomen,
dus niet alleen wij zijn trots.

Wij hebben nu hier een Puff'prijs (want zij zijn goed in onderhandelen van de haventarieven) en nu zijn er ook poetsbeurten á la Llano.

Feesten en werken

13 mei hebben wij met 6 boten de verjaardag van Sophia gevierd, dit groeide uit tot een gezellig feest.

De volgende dag, 14 mei, zijn wij uitgenodigd bij de Tristan II, die voor ons een lekker etentje hadden verzorgd, voorafgaand van het diner, was er het één en ander gepasseerd nml.:

De werf die door Elio Bolzano wordt gerund, was met een politie boot bezig, die maar niet wilde starten, waardoor er vele uren verloren ging, zodat wij pas om circa 18.00 uur uit het water gelift werden, daardoor kwamen wij laat op het diner bij de Tristan II.

Wij kregen een plaatsje op de wal tussen de vele andere boten, waaronder veel Nederlandse schepen, maar er waren niet genoeg sleutels voor de poort, die moesten bijgemaakt worden.

Gevaren circa 3 mijl

Omdat wij nog geen sleutels hadden, hebben wij Elly van de Umata een smsje gezonden dat wij voor een gesloten poort stonden, zij maakte voor ons ‘op een laat tijdstip’ de poort open en zij zei ik zit toch te lezen. Op een zeer laat tijdstip zijn wij ons kooitje ingedoken, maar de volgende ochtend zijn wij ons ‘nest’ uitgerammeld omdat de boot met een flinke hoge drukstraal schoon gespoten werd. Wij zijn er maar uitgegaan, ontbeten en ook aan het werk gegaan.

Wij hadden er nog een flinke klus aan om schroef en cablecutter schoon te maken, daar er diverse biotopen zich prima thuis voelden.

Omdat het inmiddels 15 mei was, hebben wij op die avond de laatste fuif gegeven midden tussen de jachten, wij hadden onze grote wastobbe gevuld met ijs, en hebben daar de drank ingekoeld. Het was de bedoeling voor een klein feestje maar het werd iets groter dan de bedoeling maar erg gezellig. We hadden nog een paar rookworsten uit Nederland en die gingen erin als zoete koek.

Sophia heeft als verjaardagscadeau voor Gerrit, een professionele poetsbeurt voor de romp van de Llano door de werf, gegeven. Dat sloeg in als een bom want iedereen is komen kijken, wij zijn er zeer tevreden over en de werf biedt nu poetsbeurten aan à la LLANO, maar dan hangt er een prijskaartje aan.

Op 16 mei kwam Dico van de SY Puff de nieuwe (schuif) strippen van het schuifluik monteren wat wij als verjaardagscadeau hadden gekregen.

13 (14) en 15 mei

Op deze dagen in mei vieren wij hier aan boord feest, zoals bekend is zijn 13 en 15 mei de verjaardagen en 14 mei onze trouwdag.

Wij zullen hierop een borreltje toosten en wij zeggen dan ook ‘PROOST’.

Als de weersvoorspelling uitkomt gaan wij hier in Crotone op 14 mei de werf op voor onze jaarlijkse servicebeurt. Bij veel wind wordt de kraan, die ons uit het water moet halen, niet gebruikt.

Van eilandhoppen naar de vaste wal

Op 6 mei zijn wij met drie schepen (Tristan II en Rocinante) ankerop gegaan om naar Riposto (Marina del Etna) te gaan, dat is een tocht van circa 40 mijl, er was geen wind maar wel zon.  

Waar kijkt hij naar?

Onderweg hebben wij de weerkaarten voor langere tijd, nog eens bekeken, het bleek dat er over enkele dagen een weersverslechtering in opkomst was, wij besloten toen om van koers te veranderen naar Rocella Ionica. Want wij hadden geen trek om een paar dagen in Riposto te verblijven daar wij de omgeving van Etna al samen met Elise en Johan uitvoerig hadden bekeken. De andere twee schepen gingen wel door naar Riposto. Voor ons betekende dat het onverwachts een nachtje door varen werd. 

Weerspiegeling van de boeggolf.

Er was praktisch geen wind alles moest op de diesel gebeuren. Om middennacht passeerden wij Capo Spartivento dit is de uiterste punt van de vaste wal van Italië. De hele nacht hebben wij geen wind gezien of gevoelt, maar wij kregen nog wel visite van de Guardia Costiera, die ons in een fel zoeklicht zette, waarop wij gelijk een zoeklicht op hun zette, maar nadat zij een rondje om ons heen hebben gedraaid, verdwenen zij weer met vol gas. Onderweg hebben wij ook nog dolfijnen gezien, uiteraard niet te fotograferen. Na een erg rustige nacht kwamen wij om 09.00 uur bij de jachthaven van Rocella Ionica aan. Bij de invaart van de haven presteerden wij het nog om vast te varen. Gelukkig was het zand en waren wij er op voorbereid daar er in de pilots voor gewaarschuwd word. Wij hobbelden zo over het zand heen, zo nu is de onderkant van de kiel ook eens goed geschuurd (gelukkig is het zand en geen rotsen). Wij zijn afgemeerd in een nieuwe haven, maar erg leeg. Het haventje ligt in een bosrijk gebied met het dorp 3 kilometer verderop. Hier werden wij voor het eerst geconfronteerd met 2 vluchtelingenboten, die als oud vuil neer gegooid waren, deze boten waren oude vissersschepen waar alles van het dek is gesloopt om zoveel mogelijk mensen aan boord mee te nemen.

De Ais hielt het vanaf hier ook voor gezien, na mailverkeer met leverancier is er besloten om het apparaat naar een plaatselijke dealer te brengen, maar wanneer en waar zoeken wij nog uit.

Half metertje pizza!

s’Avonds zijn wij hier naar het havenrestootje gegaan, waarvan verteld wordt dat zij de beste pizza’s ter wereld maken. Deze pizza’s zijn niet rond maar langwerpig, je koopt hier pizza per meter (of halve meter). Wij hebben samen een halve meter pizza op. En die was lekker.

                                                                               Afstand was 110 mijl.              

Door de weersvoorspelling zijn wij gelijk de volgende ochtend vroeg vertrokken, nadat Gerrit eerst even bij het restaurantje brood en heerlijke (warme) croissants heeft gehaald, richting La Castella. Met een bonkige zee zijn wij voor een heel mooi strand met veel bos vooranker gegaan.

Afstand was 49 mijl.

Wij dachten dat wij hier prinsheerlijk lagen, maar rond middenacht kwam er een flinke deining in de baai waardoor wij hevig aan het anker lagen te rukken. Om 05.00 ‘s morgens vonden wij het niet meer verantwoord om te blijven liggen. Na rollebollend zonder wind zijn wij naar Crotone gevaren, waar wij om 10.00 uur aankwamen en als eerste hebben wij diesel gebunkerd, daarna kregen wij een meerplaats toegewezen naast de Puff. Het eerste wat wij toen gedaan hebben is het dek afspoelen.

Het bleek dat de haven hier vol ligt met oude bekenden, die wij ook bezocht hebben.

Afstand was 19,5 mijl.

Door de harde wind zullen wij hier een paar dagen verwaaid liggen, gelukkig is er genoeg te zien.

Op (moederdag) zondag zijn wij wezen lunchen met in het totaal acht Nederlanders.

Wij hebben hier een offerte aangevraagd voor een werfbeurt, circa 7 dagen op de wal en antifouling e.d. de prijs wachten wij af, wij hebben al wel een prijs binnen voor een werfbeurt in Griekenland dus dat wordt even vergelijken.

Vertrek Marina di Ragusa naar Siracusa

Op 2 mei was het eindelijk zo ver. Trossen los en wegwezen.

Wij dachten stilletjes te vertrekken maar dat feest ging niet op, een compleet comité stond ons uit te zwaaien. Het was hartverwarmend. Dit weet je als liveaboard, na het einde van de winter gaat iedereen weer zijn eigen weg en is het afscheid onvermijdelijk.

Buiten op zee was het zonnig en geen wind. Na de middag stak er een zuidwestelijk briesje op en de motor kon uit.

Wij hadden twee problemen, de eerste was dat de stuurautomaat niet goed werkte en ter hoogte van Pozzallo stopte de AIS (daarmee zijn wij te volgen via Marinetraffic) er mee.

Wij hebben een mailtje naar onze denktank in Lemmer (Joost) verzonden, nu doet de stuurautomaat het weer maar via de AIS kunnen wij wel de schepen in de buurt ontvangen, maar zei kunnen ons niet zien (dus jullie ook niet).

Na een heerlijk zeilmiddagje zijn wij in Porto Palo aangekomen en wij zijn daar vooranker gegaan met nog drie andere schepen uit Marina di Ragusa.

De afstand was 29,2 mijl

De volgende morgen na een heerlijk nachtje knorren, was het potdicht van de mist, ja wij konden nog een uurtje langer in de kooi blijven.

Ons ingekorte spinakertje

Na het zondagsontbijtje, uiteraard met een eitje, was het stralend weer en hebben we ankerop gedraaid richting Siracusa. De wind was niet veel zaaks, maar wij hebben toch onze verkleinde spinaker opgezet.

Maar er was te weinig wind voor dit zeil zodat de diesel mee moest draaien.

In de middag kwamen wij in Siracusa aan en zijn wij vooranker gegaan in Porto Grande.  Dat is een enorme baai waar wij met 20 jachten en een cruiseschip vooranker liggen.

De afstand was wederom 29,2 mijl

Na een rustige nacht is het bijbootje (dinghy) weer in het water gegooid uiteraard met buitenboord motor en zijn wij naar de oude stad (Ortigia) Siracusa gegaan. Deze stad is door de Corinthiers in 734 voor Chr. gesticht en later overgenomen door de Grieken. Midden in de stad staan nog de restanten van de tempel van Apollo. Maar wij hadden meer interesse in de markt, waar wij verse groenten en heerlijke mosselen hebben gekocht (terugdenkend aan Mieke en Cor).

Aanloop bij Siracusa, als je goed kijkt zie je de besneeuwde bergtop van de Etna op de achtergrond.

Ons plan is nu over te steken naar Roccella Ionica, dat ligt aan de voet van de laars van Italië. Dit is een afstand van circa 90 mijl, wij reken erop daar circa 20 uur over te doen, dus wij zullen hier in de middag vertrekken om de volgende dag eind van de ochtend aan te komen. Wij denken eraan om 5 mei te vertrekken, maar het kan ook zomaar 6 mei worden.

Siracusa bij nacht