Van Lakka naar Preveza

Op vrijdag 5 juni zijn wij naar de wal geroeid en hebben daar rond gesnuffeld en inkopen gedaan. Het brood hier in Griekenland is smakelijker dan in Italië, als je het ’s morgens vers hebt lijkt het wel cake met een krokant korstje, ook de houdbaarheid is langer en ze hebben hier meer soorten, zoals bijvoorbeeld het integraalbrood.

Het verbaasde ons dat er onderaan de deuren, kleinere deurtjes zitten, dit blijkt bij navraag aan een verkoopster van een snuisterijwinkeltje, waterkeringen te zijn (eigenlijk een soort van voorzetschuif aan de onderkant) want in de winter bij harde wind loopt het dorp vol. In de winter is de winkel gesloten en zit de verkoopster ’gewoon’ thuis.

We liggen in azuurblauw helder water, waar je het anker een eind verderop kan zien liggen (wat er dan natuurlijk nog boven de bodem uitsteekt). De omgeving is zeer bosrijk, zodat er een mooi kleurcontrast met het water is.

Zaterdagochtend hebben we het anker opgedraaid en wij zijn naar de baai van Ioannou op de vaste wal gevaren. Het grappige is dat daar op 30 meter diepte een grote zoetwaterbron zit, je kan hem zien omdat het water daar ‘rommelig’ is. Nadat wij een heel klein kreekje hebben gevonden zijn wij vooranker gegaan en hebben een tros aan de wal gezet, omdat ronddraaien vanwege de ruimte niet mogelijk is.

We lagen echt in een stukje natuurgebied met veel bos, vogels en rotsen met zee-egels.

Toen wij op verkenning naar het strandje gingen, hebben wij toch maar waterschoenen aangetrokken. Het strand was niet veel soeps lag vol met aangespoelde rommel. ‘s Avonds vlak voor het donker zag Gerrit een wolf over het strand lopen maar voordat Sophia boven was, was hij alweer in het struikgewas verdwenen. Wat wij wel samen zagen was dat er tientallen vleermuizen in de rondte vlogen. Na een doodstille nacht, zou je denken dat wij een prachtige nachtrust zouden hebben, maar nee een mug vond het nodig om bij ons op visite te komen en de jacht op hem was niet succesvol, hij liet zich niet zien maar alleen maar horen en prikken!

De afstand was 18 mijl.

Zondag na het ontbijt zijn wij ankerop gegaan en richting Preveza gevaren. Het eerste stuk ging op de motor omdat het praktisch windstil was, na de middag begon het te waaien, zodat alle zeilen gehesen werden, maar rond de middag om 15.00 uur, voeren wij onder stormtuigage, dat wil zeggen kotterfokje en klein stuk uitgerold grootzeil. De wind kwam met circa 40 knopen uit het oosten. Helaas kunnen wij niet zeggen hoeveel knopen wind wij exact hadden, want de windmeter doet het niet meer. Er zal dus iemand de mast in moeten om dat te repareren. Gelukkig hebben wij in Marina di Ragusa een ”Tobclimber” kunnen overnemen van de Pimentao, zodra wij in een haven liggen met windstil weer wordt er een vrijwilliger aangewezen die de mast in gaat ;)

Tja, zo zie je maar dat er bij gebruik het één en ander kapot gaat.

Toen wij in Preveza aankwamen was de storm al aan het afnemen, wij zijn in de baai tegenover Aktio Marina vooranker gegaan. Hier lig je met een hoop wind heerlijk rustig.

De afstand was deze keer 30 mijl.

Maandagmorgen zijn wij ankerop gegaan om aan de stadskade af te meren. Je ligt hier vlakbij de supermarkt en wij hebben weer eens flink ingeslagen, wij zijn daarna weer naar ons ankerplekje gevaren, want wij lagen daar, zoals normaal naast een open riool met bijbehorende odeur.

Voor morgen is het plan om naar Lefkas te varen en dan daar de Ais te laten repareren.