Blog van 2017 en fijne Feestdagen!

Onderstaand de link naar ons blogverhaal in PDF van 2017:

2017 LLANO 22 Griekse eilanden

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Toeren door Chalkidiki

Onze eerste tocht met de auto was richting Sithonia, waar wij al met de boot geweest waren en wat wij nu vanaf het land rond gereden hebben. Dat was een vieze tegenvaller want alles was al uitgestorven, terwijl de maand ervoor het nog borrelde van gezelligheid.

De tweede tocht zijn wij Kassandra rond gereden, dat is het schiereiland waar wij nu liggen, ook daar waren wij al met de boot geweest, hier was het een stuk gezelliger. In het plaatsje Nea Skioni waren jongens aan het vissen en hadden een octopusje aan de haak.

Het is een erg mooi schiereiland met veel bossen en mooie stranden en ook met een natuurreservaat voor vogels. Die vogels vinden masten van boten het einde, ze zitten er braaf elke morgen en kakken het hele dek onder. Wij houden ons hart vast hoe de boot eruit ziet als wij in het voorjaar weer terugkomen, misschien heeft het dek dan wel een andere kleur gekregen.

De derde tocht zijn wij op verkenning gegaan richting Vergina.

Daarvoor moesten wij eerst door het gekkenhuis verkeer van Thessaloniki en dit was pas de rondweg. Aangekomen in Vergina, dat is een dorpje in rustte, zijn wij naar de grafheuvel van Philippus II (dat was de vader van Alexander de Grote) gegaan.

Ingang van de grafheuvel, wat nu het museum is.

De grafheuvel bestaat uit vier graftombes, waarvan de grootste van Philippus II is. Deze werd pas in 1977 ontdekt door archeoloog Andrónikos en was niet geplunderd, zodat de gouden sarcofaag te zien is in dit museum. Helaas mochten we geen foto’s nemen, maar Sophia heeft stiekem geprobeerd een foto van de graftombe te nemen maar door het gefriemel aan de camera werd zij ontdekt door een oppasser en er werd haarfijn vertelt dat dit streng verboden was. De hele tijd dat wij door het museum liepen, liep dat mens ons achterna. We hadden daardoor wel  pech want om ons heen werd er druk gefotografeerd met de telefoons.

Vroeger werden de overblijfselen van de overledenen verbrand, dan werden de overgebleven beenderen gewassen met wijn en daarna in een gouden kistje gelegd.

Na het bezoek van het museum zijn wij naar Pella gereden. 

Hierbij reden wij langs enorme katoenplantages. Er werd op dat moment geoogst zodat de hele weg vol met witte vlokken lag.

In Pella waren alleen de kroegen open en de taveernes waren dicht. 

Wij zijn naar de archeologische site gereden. Dit was vroeger de hoofdstad van Macedonië en is de 5^de eeuw voor Chr. gesticht. 

Dit is de geboorteplaats van Alexander de Grote, er zijn meerdere mozaïeken opgegraven die nog van zeer goede kwaliteit zijn, maar doordat ze bestrooid met zand zijn, zijn ze moeilijk te zien. De waterleiding van terracotta pijpen is nog goed te zien. 

Huis van Dionysos

In het huis van Dionysos vond Gerrit nog een klein stukje vloertegel, daar kon hij niet vanaf blijven, dus dat is in zijn zak verdwenen.

Bij de uitgang stond tot onze grote vreugde een Kantina (zoals bij ons vroeger de frietkar rond reed) hier hebben we tenminste nog een hotdog met uiteraard een versnapering kunnen scoren. Hierna zijn wij weer terug naar boord gereden. De bedoeling was om ook nog naar Dion te rijden, maar dat was te veel van het goede.

Het vreemde was dat wij op de heenweg langs een tolhokje reden en daar € 1,20 hebben gedoneerd maar op de terugweg hebben wij niets gezien.

Bij het winterklaar maken van Zwie zag Gerrit een visdraad zitten die om de as van de rotor was gedraaid, het was niet zomaar een klein stukje. Maar gelukkig is het op tijd ontdekt voordat het in de lagers draait. 

Het was wel een heel getob om het er weer uit te krijgen. Wij denken dat het is gebeurd in Porto Koufos, waar vele mensen langs de kade zitten te vissen, het visdraad wordt dan met een grote zwier in het water gegooid.

Wij kregen een berichtje van Belgische vrienden, die hun Dekpa (cruising permit) moesten verlengen. De coastguard vroeg hierbij om een vaarbewijs. Zij probeerden met handen en voeten uit te leggen dat het in België niet nodig is. Hier had de coastguard geen boodschap aan, geen vaarbewijs geen Dekpa! Aan boord kwamen zij op het idee om het oude tram abonnement (wat allang verlopen is) maar wat er officieel uitziet (foto, stempel ed) te gebruiken als vaarbewijs. Dit werd door de coastguard geaccepteerd als officieel vaarbewijs 😁. Dus een beetje bluf kan geen kwaad in Griekenland.

De vierde tocht met de auto ging naar Thessaloniki. Om in de stad te komen moet je dwars door het centrum, dat hebben wij geweten (Parijs is hier niks bij). Aan twee kanten van de straat wordt dubbel geparkeerd en daar moet je je tussendoor zien te wurmen.

Aan het havenfront vonden wij nog een parkeerplaats waar wij nog met hangen en wurgen een plekkie zagen voor de auto. Ze hebben daar een hele mooie boulevard, wij zijn naar de ‘Witte Toren’ gelopen om daar een “Hop on Hop off” bus te nemen en om weer terug te duiken in het Griekse verkeer, gekkenhuis. Ook de bus had dus last van het verkeer en kwam regelmatig stil te staan, waarna met veel getoeter de eigenaar van een auto tevoorschijn kwam om deze ‘dubbel geparkeerde’ weer weg te halen.

Boulevard Thessaloniki

Tot onze stomme verbazing bleek er een stokoud slagschip in de haven te liggen, nooit geweten dat de Grieken zo’n ding hadden.

De stad is erg mooi, maar erg druk!

Sani resort, waar onze boot nu in de haven ligt, heeft diverse stranden, bossen en hele mooie tuinen. Eén van die tuinen bestaat uit kruiden, waar de koks van het hotel vrolijk in staan te plukken. 

Bij de kruiden staan naamboordjes en waarvoor het gebruikt wordt.

Het verbaast ons dat er volop Duitsers, Engelsen en Bulgaren zijn maar nauwelijks Nederlanders.

Op 26 oktober brengt Transavia ons naar Amsterdam.

Dit is ons laatste blog voor 2017.

De laatste mijlen van zeilseizoen 2017

Wij waren op woensdag 20 september terug in Porto Koufo om daar het slechte weer af te wachten. Dat viel allemaal reuze mee, soms een beetje wind maar geen regen.

Omdat de avonden nu toch frisser worden hebben wij het zomerdekbed in het hoeslaken gestoken, zodat we weer lekker kunnen slapen, in de ochtend is het fris en dat is nu verholpen.

De tandenborstel is in de container beland en heeft daar lekker uit kunnen trillen, dus vanaf nu met het handje poetsen.

Muurschildering naast de boot

Op zondag 24 september zijn wij vertrokken naar Nea Skioni, wij zijn daar de haven in gevaren, niet vermoedend dat het op de bodem krioelt van vreemde kettingen en ankers en hebben ons anker voor uitgegooid en met de kont tegen de wal (Middellandse zee stijl).

Afstand 21 mijl

Toen onze Nederlandse buurman wilde vertrekken, zat hij gruwelijk in de knoop met één of ander groot vreemd anker, die helermaal begroeid was met onderzee gespuis.

Hij sprak nog Nederlands nog Engels (een Bulgaar). Gerrit kon zijn getob niet aanzien en is er met de rubberboot naar toe gevaren en heeft getracht hem te helpen. Doordat de communicatie ’nul’ was werd het een puinhoop, waarbij Gerrit zijn vingers aan de scherpe randen van het vreemde anker door het zeegespuis heeft open gehaald. Hij had het anker nog niet los of hij pikte heel leuk weer een ander anker op. Toen zakte de moed van Gerrit in de schoenen en hij gaf het na een uur op.

Uiteindelijk is de Bulgaar op eigen kracht los gekomen.

Op woensdag 27 september zijn wij vertrokken naar Platamonas. Bij vertrek hadden wij gelukkig geen probleem met ons anker, wat een hele opluchting was. We nemen afscheid van een leuk dorpje, waar wij gratis hebben gelegen en water en elektra aanwezig was. Alleen zijn wij niet zo blij met alle rommel die daar over de bodem ligt.

In Platamonas kwamen wij om 16:00 uur aan, waar wij door een marinero opgevangen werden en die ons keurig de mooringlines aangaf en onze trossen aan de wal aanpakte. Dit was een uitstekend plekje. Voor deze haven hebben wij € 23,00 per dag betaald.

De afstand was 24 mijl.

Uitzicht vanaf de haven op Olympus

Hier zijn we voorlopig even blijven liggen vanwege het slechte weer, onweer, regen en wind. In de winkel zagen wij elektrische tandenborstel liggen en nog wel een aanbieding, dus hebbes!

We liggen tegen de Mount Olympus, dit is de hoogste berg van Griekenland, maar hij liet zich niet zien door alle bewolking. Wij hebben tussen de regenbuien door aardig wat boodschappen kunnen doen.

De bedoeling was om een auto te huren en richting Dion en omgeving van de berg Olympus te rijden, maar door het weer hebben wij dit afgeblazen.

Uitzicht bij vertrek

Toen wij op zondag 1 oktober op stonden stond de Olympus met volle glorie volop in de zon en de top was besneeuwd. Gerrit dacht eerst ontbijten en dan mooie foto’s maken, dus niet want na het ontbijt zat hij weer met z’n kop in de wolken, dat was dus een gemiste kans. Volgende keer als zo een situatie voordoet, zijn wij dan net een cowboy uit het wilde westen, gelijk de camera en knippen.

Om 9:15 uur zijn wij aan onze laatste tocht van dit jaar begonnen, met heel weinig wind en veel deining. Om circa 16:00 uur kwamen wij aan in Sani marina waar wij eerst naar het bunkersteiger gevaren zijn om de bunker af te toppen, daarna werden wij door een marinero naar onze winterstek begeleid.

Deze afstand was 35 mijl

Wij hebben dit seizoen 22 eilanden bezocht, 3x de vaste wal en 2 schiereilanden met een afstand van 1394 mijl.

Wij zijn nu bezig met het schip winter klaar te maken.

De lijntjes van de clubvlag van De Toerzeilers was al na 3 maanden verteerd, waardoor de vlaggenlijn klem zat in het blokje onder de zaling. Sophia is de mast in gehesen door Gerrit en een marinero. Zij heeft het zaakje geklaard de vlaggenlijn weer in geschoren en nog een paar leuke foto’s gemaakt.

Sani marina is een klein zeer exclusief haventje, met allemaal dikke boten en met 5 sterrenhotels, de service is perfect en voor de kop hebben wij een restaurant met 2 Michelin sterren, we zouden daar graag een vorkje mee willen prikken, maar daarna zijn wij blut. Het vervoer over het terrein gebeurd met elektrische golfkarretjes, auto’s moeten op de parkeerplaats blijven. De boodschappen die je hier doet zijn erg duur, gelukkig hadden wij in Platamonas al behoorlijk ingekocht.

Overzicht haven

Wij hebben vanaf dinsdag een auto gehuurd tot aan de tijd dat wij vanuit Thessaloniki vertrekken. We willen vanuit hier richting Mount Olympus en omgeving en het binnenland van Chalkidiki verkennen.

Dit was voorlopig het laatste zeilblog en er komen nog verslagen van de autotour.

Golf van Kassandra

Op zondag 10 september zijn wij uit de baai van Ammouiliani vertrokken naar Porto Koufo, omdat de kade al bezet was zijn wij in 6,6 mtr diep water vooranker gegaan.

Voordat wij de natuurlijke haven invoeren sprongen er honderden barracuda’s uit het water, we dachten eerst dat het gepen waren, later hoorden wij dat het barracuda’s waren

De afstand was 34 mijl.

Op maandag riepen onze Franse vrienden van SY J Sandy Key (we hadden met hun zee-egel gegeten) ons op dat er nog plaats aan de pier achter hun was. Wij zijn er gelijk naartoe gevaren en hebben ons daar genesteld. Wij zijn hier tot woensdag blijven liggen omdat er veel wind stond en Gerrit kon toen mooi zijn voet rust geven.

Op dinsdagavond zijn wij ten afscheid met de Franse boot een hapje aan de wal gaan eten.

De volgende dag zijn wij naar Toronios gevaren en zijn daar vooranker gegaan.

De afstand was niet zo ver, 9 mijl.

Wij hadden gedacht de haven Porto Carras binnen te lopen, maar die vroegen voor één nacht € 90,00, gelukkig hadden wij vooruit al de prijs per mail opgevraagd, zodat wij vooraf het besluit al hadden genomen om daar maar niet naar binnen te lopen. Het komt ons over alsof ze bolders van goud hebben.

Wij zijn toen enkele mijltjes verder gevaren naar Nea Marmaras. Hier lig je midden in een oergezellig stadje, maar wel midden tussen de charterjachten. Je moet ontzettend goed oppassen voor betonblokken en kettingen over de bodem, maar gelukkig is het water erg helder zodat je kan zien waar je het anker laat vallen en dan met de kont tegen het stijger. Ze houden van zeer sympathieke prijzen, liggeld gratis, water en elektra ook gratis.

Afstand 9 mijl.

Toen onze buurman vertrok had hij 2 ankers te pakken, waaronder ook de onze bleek later. Want toen wij ons anker binnen haalde bleek het op een andere plek te liggen en is behoorlijk gekrast. Gelukkig is het anker van rvs en niet van gegalvaniseerd staal, zodat wij er weinig hinder van hebben.

De markt, alleen op donderdags, was vlak naast het schip zodat wij weer verse spullen hebben gekocht en ook overheerlijke kaas alleen die ‘manke’ kon niet mee.

Wij hebben tot zaterdag gelegen en zijn toen vertrokken naar Nikitas. Daar was nog een leuk plekje voor ons tussen de charters.

Hier was hetzelfde verhaal, liggeld, water en elektra voor nop.

De afstand was 11 mijl.

Maandag op 18 september zijn wij eerst naar de supermarkt gegaan, hebben daar een boodschappenkar volgeladen en deze mee naar boord gereden en de spullen een plekje gegeven.

Kwal, hoeft eigenlijk niet benoemd te worden

Tegen de middag zijn wij naar Yerakini gegaan, onderweg wemelde het van grote bruine kwallen.

Wij zijn voor het strand vooranker gegaan, daar heeft Sophia nog lekker kunnen zwemmen, helaas voor Gerrit met zijn voet omhoog in de kuip.

De afstand was 11,5 mijl.

De volgende morgen voor vertrek heeft Sophia weer een duikje genomen en daarna zijn wij ankerop gegaan.

Wij hadden een seintje gekregen dat er een splinternieuwe haven geopend was op Kassandra bij Paliourion. Bij het aanlopen kwam er een marinero ons tegemoet varen en vroeg of wij een ligplaats wilden hebben, met de mededeling € 5,00 per meter. Dat vonden wij toch een beetje te duur en melden dat aan hem, waarna hij ons vertelde dat dit wintertarief is en het zomertarief € 7,00 is. Helaas voor de goede man, zijn er hier genoeg andere alternatieven en zijn wij bij het strand vooranker gegaan.

Onderweg hebben wij een grote groep dolfijnen ontmoet die een eerste klas show gaven. Je wordt altijd vrolijk van deze dieren als ze om je boot heen spartelen.

Afstand 18 mijl.

Er werd harde noordwestelijke wind voorspeld, zodat wij ‘s morgens ankerop gegaan zijn en weer terug naar Porto Koufo gevaren.

De afstand was 12 mijl.

De elektrische tandenborstel gaat hier zijn eigen leven leiden, die wordt dus elke avond, verpakt in een handdoek naar de kuip verbannen, omdat hij te pas en onpas aanspringt. Het is dus een keer gebeurd dat hij midden in de nacht zomaar spontaan begon te brommen, wij hebben hevig lopen zoeken waar dat geluid vandaan kwam en ja hoor uit de badkamer, daarna uitgezet en na een half uurtje weer hetzelfde verhaal, dus nu mag hij ‘s nachts lekker buiten slapen.

Wij zitten hier (heel Chalkidiki) in een heel mooi gebied, wat nog niet door Nederlandse toeristen is ontdekt, maar wel door de Bulgaren en Roemenen.

Het is heel groen met grote mooie stranden en een ontzettend mooie natuur. Wat wel heel duidelijk opvalt zijn de Bulgaren onder Nederlandse vlag, wij noemen ze al nep Nederlanders want soms lig je bij een steiger waar wel 6 Nederlandse vlaggen wapperen waarvan wij de enige zijn die Nederlands spreken.

Chalkidiki

Limenaria

Vanuit Kallirakhis zijn wij de volgende dag naar Limenaria gevaren, ook op Thassos. Hierbij zijn wij afgemeerd op een nieuw stuk kade wat nog lang niet afgebouwd is. Als je naar het dorp loopt moet je over aangewalste grond omdat de rest nog lang niet af is. Het vreemde van deze haven is dat de nieuwe strekdammen niet gemaakt zijn van beton maar van wit marmer.

Dit marmer wordt gedolven in het zuiden van het eiland, daardoor wordt er overal op het eiland veel gebruik gemaakt van marmer in plaats van steen of beton, zelfs de stoepranden zijn van marmer.

In een restaurant kregen wij bij het eten, in een kommetje, gemalen koffiebonen wat aangestoken was, dit gaf een behoorlijke rook zodat de wespen op afstand bleven. De ober vertelde dat het alleen met ‘Griekse’ koffie werkt of dat zo is weten wij niet.

Een verwilderde kat vond snachts onze boot erg mooi en sprong op de boot, wij werden hiervan wakker en met de zaklamp en een emmer water is hij van dek verjaagd.

De afstand was 9 mijl.

Zaterdags zijn wij nog blijven liggen, maar  op de zondag zijn wij in alle vroegte vertrokken naar Ormos Sikias, dit lig op het schiereiland Sithonia het was een flinke tocht van 51 mijl en zijn daar vooranker gegaan. Het is daar erg toeristisch maar wel leuk.

Bij deze tocht zijn wij Mount Athos (heilige berg, waar geen vrouwen mogen komen) gepasseerd. Hierop zijn circa 20 kloosters. Buitenlanders (alleen mannen) die het willen bezoeken, moeten zich dagen voorafgaand melden. Per dag worden slechts 100 bezoekers toegelaten die een uitnodiging hebben.

De volgende dag zijn wij naar het haventje van Akladhi gevaren, dit ligt naast Sarti, maar bij binnenkomst lag de hele haven propvol met vissersschepen, dus ter plekke omgedraaid en weer naar buiten richting Vouvourou. Hier lagen wij in een baai wat afgeschermd werd door het eiland Dhiaporos.

De afstand was 19 mijl.

Wij zijn een extra dag blijven liggen omdat er een flinke onweersbui met regen en veel wind voorbij trok.

De volgende ochtend leek het of er niets aan de hand was en zijn wij met veel gemanoeuvreer tussen de rotsen door naar Pirgadhikia gevaren.

Toen wij daar aankwamen bleek van het keurige steiger wat in de pilot staat vermeld, een steiger te liggen wat een puinhoop is, 

de steiger-delen liggen met touwen hier en daar met elkaar verbonden en lagen dus schots en scheef en niet keurig op één lijn.

Afstand was 10 mijl.

Langs deze bouwval dorsten we niet te lang blijven liggen en zijn de volgende dag vertrokken naar Ammouliani op het gelijknamige eiland.

Afstand was 11 mijl.

In de haven was het vol, maar er was nog wel een plekkie voor ons. Het is een hele drukke ferryhaven met komen en gaan van ferry’s. We hebben hier onze voorraden weer aangevuld en zijn de volgende dag vertrokken naar een heel leuk naamloos baaitje op hetzelfde eiland.

Afstand was 2 mijl.

Hier lag ook een Frans schip die wij al een paar keer gepasseerd waren.

Zij waren al op het strand toen wij aankwamen en nadat wij vooranker lagen zijn wij er ook heen gegaan. Wij hebben met elkaar kennis gemaakt en wij werden uitgenodigd voor een Ouzo en om zee-egels te eten. Zij hadden de zee-egels net vers van de rotsen geschraapt, zij hadden een speciaal mes om de zee-egels open te snijden en presenteerde ons, voor de eerste keer van ons leven op zee-egel.

Wij stonden er met gemengde gevoelens tegenover, maar het smaakte heerlijk, je moet met een lepeltje de oranje gedeeltes eruit schrapen en zo rauw opeten. Alleen de donker paarse zee-egels kan je eten, de zwarte zijn helemaal leeg. Wij moeten bekennen dat dit lekkerder is dan oesters.

Er gebeurde nog een ongeluk, de mensen hadden een SUP (standing-up-paddle) bij zich die Gerrit even wou uitproberen. Hij stapte aan de ene kant op de plank en lag aan de andere kant weer in het water. Hij heeft daarna nog zittend wat gepeddeld. Maar toen hij aan land kwam bleek hij een wond aan zijn pols te hebben die hevig bloede. 

Wij zijn daarna naar onze rubberboot gelopen en aan boord liet hij een bloedspoor na van zijn voet. Na inspectie bleek dat bij de linkervoet aan de onderkant 2 lelijke sneden zitten. Na dit gestelpt te hebben is er flink wat verband omheen gegaan, hierdoor kan hij ‘even’ niet zwemmen en loopt zeer moeilijk. Dat was even het SUP avontuurtje.

Wij zijn bij deze baai nog een extra dagje blijven liggen.

O ja, wij hebben voor de aankomende winter in Sani geboekt, dat ligt circa 80 km ten zuiden van Thessaloniki. (http://www.sani-resort.com/en_GB/sani-marina/port-and-mooring-facilities)

Noordelijkste punt van de Aegean

Op 20 augustus hebben wij in Samothraki de trossen los gegooid om naar Thassos te varen. Wij hebben de koers 2 keer aangepast, in eerste instantie hadden wij onze route gezet naar Limenas, maar doordat de swell niet mee zat hebben wij de route gewijzigd naar Alyki, maar ook daar hadden wij geen goed gevoel bij en zijn uit eindelijk in Potamias voor anker gegaan. Daar is een groot strand met zeer veel badgasten, dus wij zijn een aardig stuk uit de kust gebleven.

De afstand was 39 mijl.

De volgende dag, want een dag extra blijven was geen optie doordat de golven de baai binnen kwamen, zijn wij vertrokken naar vaste wal Fanari.

De afstand 27 mijl.

De oostkant bestaat uit moeras.

Fanari is een ingedommeld stadje met mooie stranden, maar wat door de Bulgaren is ontdekt. Dat kun je goed zien want bijna alle auto’s zijn van Bulgaren. Het leuke was dat er een boot met Nederlandse vlag geregistreerd in Den Haag vlak achter ons kwam liggen. Wij hebben met deze mensen kennis gemaakt en wij zijn daar in de avond wezen borrelen. Het blijkt dat je als Bulgaar je boot registreert in Nederland dat je dan geen belasting betaald, alleen om de 2 jaar betaal je 50,00 voor eigendomsbewijs. Daarom zie je hier heel veel boten met Nederlandse vlag.

Het liggeld kwam zeer sympathiek over, € 0,00.

Hierna zijn wij vertrokken naar Limenas op Thassos, het was een tochtje van 24 mijl, met weinig wind.

Greek high tech!

In de haven zijn wij langszij afgemeerd bij water en elektriciteitskasten, waarvan het water het wel deed, maar geen elektriciteit.

Gat in de heg.

Hier zijn wij naar het 3^de eeuws amfitheater naar boven gelopen, de weg was goed aangegeven, maar de entree was gesloten, zodat wij via een gat in het hek toch naar binnen gekropen zijn, wij waren niet de enige, meerdere mensen deden hetzelfde.

Men was de zaak daar aan het restaureren, dus het viel een beetje tegen.

Op 26 augustus zijn wij weer vertrokken naar Kavala, dit plaatsje ligt op vaste wal. 

Aquaduct Kamares

Haven

Het bestaat uit een oude stad en een nieuwe. Uiteraard is de oude stad veel kleiner dan de nieuwe. In de oude stad is veel te zien en de nieuwe bestaat uit winkelstraten.

De afstand 25 mijl.

Op donderdag 31 augustus zijn wij vertrokken naar wederom Thassos naar het dorpje Kallirakhis.

De afstand 17 mijl

Samothraki

Nog steeds op Samothraki het probleem werd veroorzaakt door Gerrit die een enorme buikgriep opliep, wat een week duurde voordat het over was. Maar doordat de Meltemi hier flink op stak was er dus geen kans om hier weg te varen.

Wij handden een illegaal waterkraantje gevonden, echter na een paar dagen werd de waterleiding verlengd en voorzien van twee extra aansluitingen en de dag erna werden op de kranen sloten gezet. De constructie van de kranen waren zo gemaakt dat je heel simpel met slot en al de kranen open te krijgen waren, zodat wij gewoon het water konden gebruiken om het schip schoon te maken en douchen kon ook nog, wij zijn niet de enige die hier op deze manier gebruik van maken.

Van Bulgaren (die onder Nl vlag Amsterdam varen) hebben wij een bord vol met gefrituurde sardientjes en sepia’s gekregen. Er is hier aan boord erg van gesmuld en de dag erna was er nog genoeg.

Een auto huren zat er ook niet in, maar gisteren kregen wij toch een “oud barrel” te pakken om het eiland te verkennen. Wij kunnen merken dat wij nu in het hoofdseizoen zitten, wij begonnen met € 25,00 per dag (op Tilos) en nu voor deze auto € 70,00. 

Wij zijn naar de Sanctuary of the great gods (Heiligdom van de grote goden) gereden. Er lag veel steen omdat door de eeuwen alle aardbevingen grondig hun werk hadden gedaan. Alle stenen liggen er nog genummerd en wel. 

Men heeft hier het beeld van Nike opgegraven en is in het Louvre in Parijs te zien. Helaas was het binnen museum gesloten zodat de achtergrond informatie niet te vinden was.

Daarna zijn wij met het versleten karretje naar de watervallen gereden. Waarbij wij het pad tot halverwege gevolgd hebben. Dat pad bestond uit boomstronken, rollende stenen en modder. 

Aangezien het er wederom uit zag als stroomversnellingen i.p.v. watervallen zijn wij weer halverwege teruggekeerd.

Daarna hebben wij eerst bij een strandtentje bijgetankt en zijn daarna naar de hoofdstad Chora gereden. 

Deze naam kom je in Griekenland heel veel tegen omdat deze dorpen beter beveiligd waren tegen Turken en piraten en lagen altijd een stuk landinwaarts. In Chora hebben wij lekker gegeten op een leuk terrasje. Daarna zijn wij naar de zuidpunt gereden waar wij belanden in een karrenspoor voor vierwieldrive, na enig gezwoeg kwamen wij hier ook weer uit.

Aan het einde van de dag hebben wij de auto weer ingeleverd.

Op 10 augustus kregen wij een bericht dat er een dochter "Isa" geboren was bij Inge en Augusto. Jullie van harte gefeliciteerd en de ‘blommen’ zijn inmiddels gearriveerd.

Doordat de Meltemi flink heeft door gestaan was de boot helemaal vol met zout en zand, het leek net of wij tegen de golven in hadden liggen beuken. Dit heeft ons een hele ochtend gekost om al het zout en zand weg te poetsen. De bedoeling is om morgen naar Thassos te varen.

Van Limnos naar Samothraki en de uitslag van de prijsvraag 2017

Limnos

Op zondag 23 juli zijn wij naar Kavos gevaren en daar vooranker gegaan. Wij dachten hier een heerlijk ankerplekje gevonden te hebben, terwijl het helemaal open was.

De Hellenic Coast Guard kwam langs om te vragen of alles goed was, met de mededeling als er wat is dat wij dan op VHF 12 hun konden oproepen. Dat was gelukkig niet nodig.

De afstand was 22 mijl.

De volgende dag zijn wij ankerop gegaan en naar Nea Koutali gevaren, wij zijn daar vooranker gegaan, waarvan wij dachten dat het een heerlijk rustige baai zou zijn.

Wij hadden even niet opgelet dat er een hele grote discotheek langs het strand staat. Deze begon ’s avonds om 23:00 uur eventjes alle registers open te trekken wat tot 05:00 uur in de ochtend duurde.

De afstand was  5 mijl.

De volgende dag zijn wij met de dinghy het plaatsje Nea Koutali in gegaan en hebben o.a. het Maritiem Sponsduikermuseum bezichtigd. Bij het verlaten van het museum liepen wij Paul en Caroline van SY Seaghan tegen het lijf die uit Wijk Bij Duurstede komen, zo zie je maar een klein wereldje.

De terugweg naar boord met de dinghy was een beetje hobbelig en Gerrit werd dan ook "zeiknat".

De nacht erop ging de disco wederom op volle toeren, zodat wij woensdag vertrokken zijn naar de baai van Vourlidha. Daar zijn wij vooranker gegaan met niets om ons heen en heel rustig.

Hier hebben wij (zonder disco e.d.) 2 dagen gelegen.

Afstand was 5 mijl

Op vrijdag 28 juli zijn wij weer terug gevaren naar Mirina.

Deze afstand was 24 mijl.

Wij zijn daar in de baai vooranker gegaan en de volgende dag zijn wij tegen de kade gekropen.

Omdat de track en trace van de waterpomp al 5 dagen stond op aankomst van land van bestemming, zijn wij naar het postkantoor gegaan en hebben gevraagd of zij ons hierover meer konden vertellen. Het nummer werd in de computer ingetikt en men wist te vertellen dat hij de volgende dag bij de pakketafdeling op Limnos lag. Dit alles klopte precies, de volgende dag was een zeer efficiënt dagje voor ons, want pakje ophalen, kapper bezocht en lappen ter bescherming voor de buiskap opgehaald en o ja nog een ijsje voor Sophia gehaald. 

De nieuwe waterpomp heeft Gerrit de volgende dag geïnstalleerd. Bij het verlaten van een kroeg tijdens een afscheidsborrel, presteerde Gerrit het om een doodsmak te maken door over een stoel tafel en nog een stoel te vallen, alles bleef heel alleen Gerrit moest het bezuren door 3 á 4 dagen kreupel te lopen en heeft een flinke blauwe plek op zijn heup.

Van een aardig Afrikaans koppel (Hendrik en Diana) komende uit Kaapstad, kregen wij hun  ‘reserve’ loopplank die langer en ook steviger is als de onze, wij hebben onze oude ontmanteld en bij het vuil gezet. De nieuwe bestaat uit een aluminium ladder van 2 mtr. met op de treden een plank gemonteerd. Wij zijn er erg blij mee. Baie dankie!

Op vrijdag 4 augustus zijn wij uit Marina (Lemnos) vertrokken naar de baai van  Mourtzouflos De bedoeling was om in één keer door te steken naar Samothraki , maar aangezien wij een koppige wind en golven tegen hadden leek dit ons een mooi plekje.

De afstand was 9 mijl

Op zaterdag zijn wij uit deze baai vertrokken naar Kamariotissa op het eiland Samothraki, hierbij hebben wij nog een vrij aardig stuk kunnen zeilen maar het meeste moest toch op de motor.

De afstand was 45 mijl

Samothraki

Wij liggen hier gewoon langszij een kade waar overal elektriciteits- en wateraansluitingen zitten, maar er is niets aangesloten, typisch Grieks. Er is wel een clandestien waterkraantje waar iedereen water uit tapt.

Het schijnt een zeer bewogen eiland te zijn waar vroeger alle goden woonden en Nike is hier geboren, wij willen nog een auto huren om het eilandje te  bekijken.

Uiteraard hebben wij de voetbalwedstrijden van FC Utrecht en de Oranje Leeuwinnen per internet (radio) gevolgd, allebei gewonnen!

Uitslag van Prijsvraag  2017

Jullie hebben ons verrast, deze keer hebben wij een behoorlijk aantal inzendingen ontvangen en ook de creativiteit in de oplossingen waren  volop aanwezig, zoals zeezout, anijsblokjes, diamanten en babbelaars van de Lidl.

De afgelopen 2 jaren hadden wij bedroevend weinig oplossingen binnen gekregen, zodat wij nu al zaten te twijfelen of wij deze traditie moesten doorzetten, maar na dit jaar geeft het ons toch weer moed om hiermee door te gaan, dus tot volgend jaar zullen we maar zeggen!

De oplossingen kwamen binnen via reactie op het blog, whatsup, mail en per telefoon.

De oplossing van de fotovraag is Mastiek,  het is de hars die afkomstig is van de mastiekboom op Chios, ze worden ook tranen genoemd. Het wordt o.a. verwerkt in medicijnen, cosmetica, kauwgum en ijs.

De korrels oftewel tranen worden verdeeld over alle inzenders, het maakt niet uit of de oplossing nu goed of fout was.

De eerste die met de juiste oplossing kwam, 

zijn de prijswinnaars Marian en Jeroen Siebers, jullie van harte gefeliciteerd.

Zij krijgen de hoofdprijs en ook uiteraard wat van deze 'tranen'.

Zodra wij weer in Nederland zijn worden de ‘tranen’ verzonden  en de hoofdprijs overhandigd.

Prijsvraag van 2017

We hebben op één van de eilanden in Griekenland “iets” gekocht, zie foto.

Nu mogen jullie raden wat dat iets op de Griekse vlag is. . . .

Degene die als eerste het juiste antwoord geeft, heeft gewonnen.

Inzendtermijn is 2 weken.

Zoals gebruikelijk kunnen de antwoorden per mail, sms of via reactie op dit blog doorgegeven worden.

De prijsuitreiking vindt plaats in Nederland of op de boot, zoals het beste uitkomt.

Storm, regen en zand

Op woensdag 12 juli kraaide de haan bij ons vroeg en ging om 07:30 uur het anker eruit.

De tocht was tot  halverwege bezeilbaar, na 12:00 uur ging de motor bij want de wind was vertrokken.

Om 17:00 uur zijn wij gemeerd in Efstratios. Dat is een eilandje met een piepklein dorpje erop met circa 300 inwoners. Het eiland bestaat voornamelijk uit kale rots.

De afstand was 50 mijl.

Men heeft daar een enorme haven gebouwd, waar niemand in ligt. Het dorpje, trouwens het enigste dorp op het eiland, is erg leuk. Vers brood moet van Limnos afkomen, omdat er geen bakkerij is. Er zit een klein supermarktje met een aardige eigenaar die Engels spreekt. Er is een slager aanwezig die pas om 19:00 uur open gaat, zijn specialiteit is schaap en geit. We hebben het erg naar ons zin gehad maar wij lagen daar vrij onrustig.

Voor de komende dagen was er storm voorspelt en de supermarkt eigenaar zei blijf maar liggen dan zijn jullie gelijk inwoners van hier. Dat hebben wij toch maar niet gedaan.

Wij zijn donderdag vertrokken naar Mirina op het eiland Limnos. Daar zijn wij voor de haven vooranker gegaan.

De afstand was 22 mijl.

Maar zondags begon de wind aardig aan te trekken en zijn wij ankerop gegaan en verhaalt naar de stadskade, waar nog een plekje was. 

’s Maandags stak er een zware storm op (windkracht 8 uit het noorden) met in de middag een gigantische hoosbui. Wij dachten ha nu is al het zout van het schip af, de auto’s reden tot aan hun assen in het water op de kade, dus ons bootje werd goed schoon gespoeld. 

Daarna kwam de zon en het was snel weer droog. Waar wij niet op gerekend hadden was dat alle straten van de hele stad schoon gespoeld werden richting kade. De zon droogt hier binnen enkele uurtjes al het water op. Toen ging het me toch stuiven, zout van de boot weg en zand erop! Spoelen heeft geen zin want na een uur zit alles weer onder het zand.

Sophia is alleen boodschappen wezen doen, omdat wij het schip in deze omstandigheden niet alleen wilden laten.

Twee dagen erna hebben wij een auto gehuurd en hebben het eiland verkend. Het eiland heeft ons verrast het heeft diverse landschappen.

Wij blijven even een poosje op het eiland liggen, want wij hebben een nieuwe drinkwaterpomp besteld omdat de oude kuren begint te vertonen. Hotel Limnos is bereid om ons pakje in ontvangst te nemen. 

De bestelling heeft even geduurd, daar de leverancier Kniest geen voorraad meer heeft en Dekker niet naar Griekenland wil verzenden, dus wij hebben moeten uitwijken naar een ander, hopelijk gaat alles goed, het is al op de post.

Tot onze stomme verbazing, stonden er 2 herten in het perkje vlak naast de boot te grazen, maar ze lieten zich wel fotograferen.

Op dit eiland is een hele leuke baai waar we ankerplekken gezien hebben en daar willen wij morgen naar toe varen.

Wij hebben ook het kasteel op de berg bezocht, het was wel een flinke klim (met bloed, zweet en tranen zijn wij daar gekomen). 

Het uitzicht is mooi en je ziet daarvandaan de vaste wal (Athos).

Wij kregen vanuit Nederland een bezorgd bericht over een zware aardbeving op Kos.

Wij hebben hiervan niets gemerkt, de havenmeester wist er ook over te spreken en ook hij zei dat er hier op Limnos niets van  te voelen was.

Aardbevingen aan boord kunnen wij niet voelen, maar merken dan wel dat het water ‘gek’ gaat doen.