LLANO: Cartagena – Cala Bardina – Garrucha

Het afscheid nemen van Cartagena was niet moeilijk omdat wij er volgend jaar weer terug komen, dan kunnen wij de gemiste kansen nog altijd inhalen. Trossen los en weer naar zee!

De tocht naar Cala Bardina was erg warm, zonnig en bijna geen wind. Op een gegeven moment kwam er leven in de brouwerij door een groep ‘Grienden’.

Dit zijn forse zwarte tandwalvissen met lange puntige flippers, een relatief lage en naar voren geplaatste rugvin. Ze hebben een grote ronde opgeblazen kop zonder prominente snuit en leven in grote scholen. Ze worden 3,6 tot 6,5 meter en zijn niet schuw voor schepen. Gelukkig hebben we wat foto’s kunnen maken.

Nadat ze ons verlaten hebben was de zee erg rustig, zelfs geen beet in ons haakje.

Wij zijn in Cala Bardina voor anker gegaan.

De afstand was 27 mijl.

De volgende ochtend na het ontbijt zijn wij ankerop gegaan en richting Garrucha gevaren. Dit begon met heel tam weer, maar wij zagen dat de barometer flink begon te dalen. Hij ging vanaf vertrek 1012 mb in 2,5 uur tijd 3 mb zakken en dat zonder één wolkje aan de lucht. Circa 4 mijl voor de haven van Garrucha begon het te waaien recht tegen onze koers in. Na een half uur was onze snelheid voor meer dan de helft terug gelopen. Het laatste stukje moest de motor zelfs volle kracht draaien om bij de haveningang te komen. Eenmaal op het steiger aangekomen, gingen wij als een gek te keer. Deze keer kwam de havenmeester ons een handje helpen, terwijl wij op de heenweg (vorige keer) via de marifoon hadden geroepen en wij geen reactie kregen. Na alle trossen belegd te hebben, knalde één van de dikste ons om de oren. Alles wat op touw leek hebben wij aan de wal vastgezet. We hadden het idee om aan de wal te gaan eten omdat het aan boord niet te doen was om te koken, maar in deze toestand dorsten wij het schip niet alleen te laten.

Zie onderstaande filmpjes

Dit was onze eerste Mediterranee storm en was binnen een paar uur als een nachtkaars uitgegaan.

Gelukkig konden wij ons diner ‘gewoon’ aan boord eten.
Rond middennacht was de haven weer zo glad als een spiegel.

De afstand was 22 mijl

De volgende dag moesten wij eerst het hele schip goed schoonmaken omdat er aan de andere kant van de haven twee schepen geladen werden met een raar zooitje wat gigantisch stoof. Wij lagen precies in de baan van de stofwolk, dus zowel buiten als binnen kon je overal je naam in schrijven. Na alles weer enigszins toonbaar gemaakt te hebben zijn wij richting Puerto Genoves gevaren. Dit was een rustige tocht zonder bijzonderheden, maar onderweg zagen wij wel een leuk hotel, met de naam . . . .