Genodigd en ongenodigd bezoek

De volgende morgen op zaterdag 6 augustus hebben wij nadat Maria bij ons aan boord kwam de trossen los gegooid en zijn wij met haar naar Dhiakofti gevaren. Er stond een hele lichte wind, dus de snelheid stelde niet zoveel voor en het laatste stuk hebben wij op de motor gevaren.

De afstand was 16 mijl

Nadat wij gemeerd waren hebben wij met z’n drieën eerst gezwommen, daarna een hapje aan boord gegeten, daarna is Maria meegegaan met de plaatselijke autoverhuurder. 

Voor ons voelde haar bezoek aan boord heel vertrouwelijk en gezellig, wij hoefden weinig uit te leggen daar zij zelf een boot in Australië heeft. Toen zij eenmaal vertrokken was en het donker werd, zagen wij een rat over de kade lopen, die doodleuk via de trossen bij onze achterburen aan boord stapte. Gerrit heeft gelijk alarm bij de buren geslagen, maar die hadden een grote hond aan boord, waarop de rat gelijk op de vlucht ging.  Wij vertrouwde bet zaakje niet helemaal en hebben die nacht de hele zaak afgesloten.

De volgende morgen zagen wij het resultaat, van onze solar Ikea lampjes zijn er 2 opgevreten en 2 onherstelbaar beschadigd en diverse keutels in het gangboord. Dat was dus een ongenode gast, maar gelukkig heeft hij niet de kans gezien om naar binnen te komen.

Maria is ’s morgens op haar motor nog langsgekomen om even afscheid te nemen en daarna zijn wij gelijk vertrokken naar Monemvasia. Er was niet zoveel wind.

De afstand was 33 mijl

De volgende ochtend zwommen er 3 reuze schildpadden in het haventje, het gaf een aardig tumult want iedereen wilde deze dieren fotograferen.

Wij hebben met enkele schepen, allemaal waterslangen aan elkaar gekoppeld om bij de drinkwaterkraan te komen. Onze Duitse buurman had de hoofdafsluiter gevonden zodat wij water hadden, er zijn 4 schepen gevuld. 

Deze dag hebben wij boodschappen gedaan en na de middag naar het oude stadje Monemvasia gegaan, wat op de helling van een rots ligt, het stadje is door de Byzantijnen gesticht. 

Wij hebben daar leuke foto’s gemaakt en zijn weer richting boot gelopen.

Op dinsdag 9 augustus zijn wij vertrokken naar Ormos Palaio. Dat is een klein ankerbaaitje waar niet zo gek veel te beleven is, maar erg mooi.

Plotseling kwamen er ’s middags wolken over de bergen heen en dat gaf een hevige regen en onweersbui, maar tegen de avond werd alles weer rustig en normaal. We hebben daar heerlijk geslapen.

De afstand was 4,4 mijl

De volgende dag zijn wij vertrokken naar Iraka waar wij tegen een kade muur zijn gaan liggen, we hebben daar 2 dagen gelegen omdat het zo’n mooi leuk plekje is. Er waren geen winkels, maar wij konden in de taveerne ons brood kopen. Het is een goed beschut plekje waar je fantastisch kan zwemmen, maar er is maar plaats voor hooguit 5 schepen.

De afstand 9.9 mijl

Op vrijdag 12 augustus zijn wij vertrokken naar Kiparissi. Daar zijn wij ook weer tegen een kademuur gekropen, maar daar lagen wij erg onrustig. Wij hebben van een lokale visserman 2 visjes gekocht die wij op de barbecue hebben bereid. Wat voor vis het is weten wij nu nog niet, maar het was wel lekker.

De afstand was 13,7 mijl

Even na middennacht begon het te regenen, wat 's morgens vroeg veranderde in een heuse storm met tropische regenbuien. Aangezien de stootwillen er tussenuit vlogen (eentje is er zelfs lek geslagen) en de betonnen kademuur de kont beschadigde hebben wij als een speer los gegooid en zijn wij in de baai vooranker gegaan. Tijdens het losgooien ging er ook nog een stootwil van ons overboord, na een gil van Sophia viste de Engelse buurman deze uit het water, maar wij waren al te ver uit elkaar om deze weer aan te pakken. De regen hield maar niet op, maar gelukkig ’s middags begon het zonnetje te schijnen en Sophia heeft toen de stootwil zwemmend opgehaald. Even daarna is ook de Engelse buurman daar weggegaan. Hij vond het daar ook te onrustig.

Wij zijn de nacht daar blijven liggen tot wij tot de ontdekking kwamen dat het schip zich verplaatst had richting kade. Wij zijn om 06.30 uur ankerop gegaan en zijn vertrokken naar Leonidhion, waar wij rond het middaguur aankwamen. Die tocht was recht tegen wind en golven in, zodat wij bakken buiswater overkregen, dat was allang niet meer gebeurd. Eenmaal gemeerd bleek het niet zo’n rustige haven te zijn want wij lagen daar behoorlijk te stuiteren, wij hebben toen onze rekkers (schokbrekers) uitgezet om de klappen op te vangen.

De afstand was 13,6 mijl

In het dorpje werden wij gelijk in het Nederlands aangesproken door een uitbaatster van een taveerne of wij die avond bij haar wilden eten. Dat hebben wij ook gedaan en hebben een lekker visje gegeten. Maar bij de plaatselijke minimarkt (waar wij onze boodschappen halen) werden wij ook al in het Nederlands aangesproken en bij het afscheid zei hij ‘welterusten’.

Wat anders als Zandvoort!

Aan het eind van de middag liep de haven plotseling vol met allemaal charterboten, wij liggen nu erg op elkaar geklemd en de Engelse buurman uit  Kiparissi ligt ook hier weer naast ons.  Gelukkig is de baai nu een stuk rustiger dan gisteren.

Er is nogal wat verwarring omtrent onze terugreis, die is op 31 oktober vanuit Heraklion (Kreta) naar Amsterdam met Transavia.