LLANO: Avontuur in de Algarve

De volgende morgen maar weer eens contact opgenomen met BleuWater om te informeren hoe de reparatie van de windmolen ervoor stond. Er moesten nieuwe lagers in en de field effect transistor was naar de knoppen (als iemand dat wat zegt, ons namelijk niets).

We zijn met de rubberboot (dat ding is onze auto, fiets, bus enz.) nog eerst even in Ferragudo naar de wal gegaan om boodschappen te doen, zoals vlees en brood. Sophia zei nog zullen we nog even brandstof voor de buitenboordmotor inslaan, maar dat was volgens de schipper niet nodig, want er was genoeg. Maar op de terugweg halverwege tegen wind en stroom ging de motor uit als een nachtkaars. We zijn als een gek naar het strand geroeid om vandaar langs het strand met de rubberboot aan een lijn 1 mijl verderop te sjouwen en van daaruit roeiend (door de schipper) naar boord te komen. Eenmaal uitgeput aan boord bleek bij inspectie dat de brandstoftank leeg was en aan boord was ook geen druppel meer te vinden. Het beloofde etentje aan de wal voor avond ging niet door.

De volgende dag zijn wij de marina ingevaren om water te bunkeren, benzine te tanken en het schip schoon te spoelen en er is ook nog een wasje gedaan. Van deze gelegenheid hebben we gelijk gebruik gemaakt om Portimão te verkennen. Als je het over toerisme hebt ben je hier op het juiste adres, aaneengesloten hotels, cafés, souvenirwinkels en palmbomen met een mooi hagelwit strand.

De volgende dag om 09.00 uur meldden wij ons op het reparatiesteiger, daar werd de gerepareerde windmolen weer gemonteerd en zowaar Zwie (scheldnaam voor de windmolen) deed het weer, nu maar hopen dat hij zijn best blijft doen. Na opgelucht en enkele euro’s armer zijn wij terug gevaren naar de jachthaven om daar nog even de ligplaats te betalen, wat eerst een redelijke prijs bleek, kwam nog even 23% (btw) bovenop, toen vonden wij de prijs niet meer zo redelijk. We hebben gelijk losgegooid en zijn richting Alvor gevaren. Deze plaats ligt in een lagune waar je met een diepgang van 1,70 mtr (volgens de pilot) nog in kan. We hebben het geweten want dit draaide uit op een totaal nieuw avontuur, als je de lagune invaart ziet het er erg mooi uit, met helder blauw water, hagelwit strand en groene bomen, mooier kan je het niet wensen. Eenmaal in de lagune moet je een betont vaarwater volgen, Nou dat hebben we geweten van groene boei 1 naar rode boei 2 voeren wij hopeloos vast. Aangezien er een sterke vloedstroom naar binnen stond, sloegen wij dwars en wij kwamen met geen mogelijkheid meer weg, de stroom zette ons steeds verder op de zandplaat, dus dit vroeg om actie!! Gerrit is toen snel de rubberboot (deze keer met brandstof in de motor) gegaan en heeft het anker opgepakt en toen kwam er ook nog een lijntje in de schroef, dat is nog even snel verwijderd en hij heeft toen het anker zover mogelijk uitgebracht. Daarna ging het hele theater beginnen van anker draaien en motor bij. Wij kwamen toen binnen enkele seconden los, na de hele klus geklaard te hebben hadden wij geen behoefte meer om deze mooie lagune te verkennen en zijn wij snel afgedropen naar open zee.

Wij zijn toen terug gevaren naar Portimão om daar weer op de ankerplaats te gaan liggen. ’s Avonds zijn wij toch nog even aan de wal gaan eten, uiteraard weer met de rubberboot.

Afstand was 11 mijl (26-06-13)

Morgen besluiten wij wat wij verder gaan doen. We hebben het idee dat het Portugese avontuur nu eerdaags gaat aflopen, want Belgische bekenden hebben ons gemaild dat Albufeira moeilijk aan te lopen is en Olhão een zeer slechte haven is.