Golf van Kassandra

Op zondag 10 september zijn wij uit de baai van Ammouiliani vertrokken naar Porto Koufo, omdat de kade al bezet was zijn wij in 6,6 mtr diep water vooranker gegaan.

Voordat wij de natuurlijke haven invoeren sprongen er honderden barracuda’s uit het water, we dachten eerst dat het gepen waren, later hoorden wij dat het barracuda’s waren

De afstand was 34 mijl.

Op maandag riepen onze Franse vrienden van SY J Sandy Key (we hadden met hun zee-egel gegeten) ons op dat er nog plaats aan de pier achter hun was. Wij zijn er gelijk naartoe gevaren en hebben ons daar genesteld. Wij zijn hier tot woensdag blijven liggen omdat er veel wind stond en Gerrit kon toen mooi zijn voet rust geven.

Op dinsdagavond zijn wij ten afscheid met de Franse boot een hapje aan de wal gaan eten.

De volgende dag zijn wij naar Toronios gevaren en zijn daar vooranker gegaan.

De afstand was niet zo ver, 9 mijl.

Wij hadden gedacht de haven Porto Carras binnen te lopen, maar die vroegen voor één nacht € 90,00, gelukkig hadden wij vooruit al de prijs per mail opgevraagd, zodat wij vooraf het besluit al hadden genomen om daar maar niet naar binnen te lopen. Het komt ons over alsof ze bolders van goud hebben.

Wij zijn toen enkele mijltjes verder gevaren naar Nea Marmaras. Hier lig je midden in een oergezellig stadje, maar wel midden tussen de charterjachten. Je moet ontzettend goed oppassen voor betonblokken en kettingen over de bodem, maar gelukkig is het water erg helder zodat je kan zien waar je het anker laat vallen en dan met de kont tegen het stijger. Ze houden van zeer sympathieke prijzen, liggeld gratis, water en elektra ook gratis.

Afstand 9 mijl.

Toen onze buurman vertrok had hij 2 ankers te pakken, waaronder ook de onze bleek later. Want toen wij ons anker binnen haalde bleek het op een andere plek te liggen en is behoorlijk gekrast. Gelukkig is het anker van rvs en niet van gegalvaniseerd staal, zodat wij er weinig hinder van hebben.

De markt, alleen op donderdags, was vlak naast het schip zodat wij weer verse spullen hebben gekocht en ook overheerlijke kaas alleen die ‘manke’ kon niet mee.

Wij hebben tot zaterdag gelegen en zijn toen vertrokken naar Nikitas. Daar was nog een leuk plekje voor ons tussen de charters.

Hier was hetzelfde verhaal, liggeld, water en elektra voor nop.

De afstand was 11 mijl.

Maandag op 18 september zijn wij eerst naar de supermarkt gegaan, hebben daar een boodschappenkar volgeladen en deze mee naar boord gereden en de spullen een plekje gegeven.

Kwal, hoeft eigenlijk niet benoemd te worden

Tegen de middag zijn wij naar Yerakini gegaan, onderweg wemelde het van grote bruine kwallen.

Wij zijn voor het strand vooranker gegaan, daar heeft Sophia nog lekker kunnen zwemmen, helaas voor Gerrit met zijn voet omhoog in de kuip.

De afstand was 11,5 mijl.

De volgende morgen voor vertrek heeft Sophia weer een duikje genomen en daarna zijn wij ankerop gegaan.

Wij hadden een seintje gekregen dat er een splinternieuwe haven geopend was op Kassandra bij Paliourion. Bij het aanlopen kwam er een marinero ons tegemoet varen en vroeg of wij een ligplaats wilden hebben, met de mededeling € 5,00 per meter. Dat vonden wij toch een beetje te duur en melden dat aan hem, waarna hij ons vertelde dat dit wintertarief is en het zomertarief € 7,00 is. Helaas voor de goede man, zijn er hier genoeg andere alternatieven en zijn wij bij het strand vooranker gegaan.

Onderweg hebben wij een grote groep dolfijnen ontmoet die een eerste klas show gaven. Je wordt altijd vrolijk van deze dieren als ze om je boot heen spartelen.

Afstand 18 mijl.

Er werd harde noordwestelijke wind voorspeld, zodat wij ‘s morgens ankerop gegaan zijn en weer terug naar Porto Koufo gevaren.

De afstand was 12 mijl.

De elektrische tandenborstel gaat hier zijn eigen leven leiden, die wordt dus elke avond, verpakt in een handdoek naar de kuip verbannen, omdat hij te pas en onpas aanspringt. Het is dus een keer gebeurd dat hij midden in de nacht zomaar spontaan begon te brommen, wij hebben hevig lopen zoeken waar dat geluid vandaan kwam en ja hoor uit de badkamer, daarna uitgezet en na een half uurtje weer hetzelfde verhaal, dus nu mag hij ‘s nachts lekker buiten slapen.

Wij zitten hier (heel Chalkidiki) in een heel mooi gebied, wat nog niet door Nederlandse toeristen is ontdekt, maar wel door de Bulgaren en Roemenen.

Het is heel groen met grote mooie stranden en een ontzettend mooie natuur. Wat wel heel duidelijk opvalt zijn de Bulgaren onder Nederlandse vlag, wij noemen ze al nep Nederlanders want soms lig je bij een steiger waar wel 6 Nederlandse vlaggen wapperen waarvan wij de enige zijn die Nederlands spreken.

Chalkidiki

Limenaria

Vanuit Kallirakhis zijn wij de volgende dag naar Limenaria gevaren, ook op Thassos. Hierbij zijn wij afgemeerd op een nieuw stuk kade wat nog lang niet afgebouwd is. Als je naar het dorp loopt moet je over aangewalste grond omdat de rest nog lang niet af is. Het vreemde van deze haven is dat de nieuwe strekdammen niet gemaakt zijn van beton maar van wit marmer.

Dit marmer wordt gedolven in het zuiden van het eiland, daardoor wordt er overal op het eiland veel gebruik gemaakt van marmer in plaats van steen of beton, zelfs de stoepranden zijn van marmer.

In een restaurant kregen wij bij het eten, in een kommetje, gemalen koffiebonen wat aangestoken was, dit gaf een behoorlijke rook zodat de wespen op afstand bleven. De ober vertelde dat het alleen met ‘Griekse’ koffie werkt of dat zo is weten wij niet.

Een verwilderde kat vond snachts onze boot erg mooi en sprong op de boot, wij werden hiervan wakker en met de zaklamp en een emmer water is hij van dek verjaagd.

De afstand was 9 mijl.

Zaterdags zijn wij nog blijven liggen, maar  op de zondag zijn wij in alle vroegte vertrokken naar Ormos Sikias, dit lig op het schiereiland Sithonia het was een flinke tocht van 51 mijl en zijn daar vooranker gegaan. Het is daar erg toeristisch maar wel leuk.

Bij deze tocht zijn wij Mount Athos (heilige berg, waar geen vrouwen mogen komen) gepasseerd. Hierop zijn circa 20 kloosters. Buitenlanders (alleen mannen) die het willen bezoeken, moeten zich dagen voorafgaand melden. Per dag worden slechts 100 bezoekers toegelaten die een uitnodiging hebben.

De volgende dag zijn wij naar het haventje van Akladhi gevaren, dit ligt naast Sarti, maar bij binnenkomst lag de hele haven propvol met vissersschepen, dus ter plekke omgedraaid en weer naar buiten richting Vouvourou. Hier lagen wij in een baai wat afgeschermd werd door het eiland Dhiaporos.

De afstand was 19 mijl.

Wij zijn een extra dag blijven liggen omdat er een flinke onweersbui met regen en veel wind voorbij trok.

De volgende ochtend leek het of er niets aan de hand was en zijn wij met veel gemanoeuvreer tussen de rotsen door naar Pirgadhikia gevaren.

Toen wij daar aankwamen bleek van het keurige steiger wat in de pilot staat vermeld, een steiger te liggen wat een puinhoop is, 

de steiger-delen liggen met touwen hier en daar met elkaar verbonden en lagen dus schots en scheef en niet keurig op één lijn.

Afstand was 10 mijl.

Langs deze bouwval dorsten we niet te lang blijven liggen en zijn de volgende dag vertrokken naar Ammouliani op het gelijknamige eiland.

Afstand was 11 mijl.

In de haven was het vol, maar er was nog wel een plekkie voor ons. Het is een hele drukke ferryhaven met komen en gaan van ferry’s. We hebben hier onze voorraden weer aangevuld en zijn de volgende dag vertrokken naar een heel leuk naamloos baaitje op hetzelfde eiland.

Afstand was 2 mijl.

Hier lag ook een Frans schip die wij al een paar keer gepasseerd waren.

Zij waren al op het strand toen wij aankwamen en nadat wij vooranker lagen zijn wij er ook heen gegaan. Wij hebben met elkaar kennis gemaakt en wij werden uitgenodigd voor een Ouzo en om zee-egels te eten. Zij hadden de zee-egels net vers van de rotsen geschraapt, zij hadden een speciaal mes om de zee-egels open te snijden en presenteerde ons, voor de eerste keer van ons leven op zee-egel.

Wij stonden er met gemengde gevoelens tegenover, maar het smaakte heerlijk, je moet met een lepeltje de oranje gedeeltes eruit schrapen en zo rauw opeten. Alleen de donker paarse zee-egels kan je eten, de zwarte zijn helemaal leeg. Wij moeten bekennen dat dit lekkerder is dan oesters.

Er gebeurde nog een ongeluk, de mensen hadden een SUP (standing-up-paddle) bij zich die Gerrit even wou uitproberen. Hij stapte aan de ene kant op de plank en lag aan de andere kant weer in het water. Hij heeft daarna nog zittend wat gepeddeld. Maar toen hij aan land kwam bleek hij een wond aan zijn pols te hebben die hevig bloede. 

Wij zijn daarna naar onze rubberboot gelopen en aan boord liet hij een bloedspoor na van zijn voet. Na inspectie bleek dat bij de linkervoet aan de onderkant 2 lelijke sneden zitten. Na dit gestelpt te hebben is er flink wat verband omheen gegaan, hierdoor kan hij ‘even’ niet zwemmen en loopt zeer moeilijk. Dat was even het SUP avontuurtje.

Wij zijn bij deze baai nog een extra dagje blijven liggen.

O ja, wij hebben voor de aankomende winter in Sani geboekt, dat ligt circa 80 km ten zuiden van Thessaloniki. (http://www.sani-resort.com/en_GB/sani-marina/port-and-mooring-facilities)