Terug op Skiathos en uitslag prijsvraag

Wij zijn op zaterdag 25 augustus vertrokken van Milina naar Skiathos.

De tocht was niet zo spannend, want het was warm en bijna geen wind.

In de middag zijn wij ten anker gegaan vlak naast het vliegpad van de luchthaven.

Afstand 33 mijl

Op maandag begon het te waaien en te onweren, wij hebben snachts daar nog vooranker gelegen. Dinsdagmiddag werden wij door de havenpolitie gesommeerd verder de baai in te gaan, vanwege de hevige wind, na een hevige wind en onweersbui zijn wij aan het eind van de middag verhaald naar de stadskade, natuurlijk midden in een regenbui. Na een uurtje daar gelegen te hebben kwam er een driftig mannetje naar ons toe, die zich uit gaf als havenmeester en die ons vertelde dat wij op een plek lagen van grote motorjachten, terwijl wij hier al met vier zeiljachten lagen. De man zei dat wij onmiddellijk moesten vertrekken, anders kregen wij een boete van € 500,--. Deze man had niet op Nederlandse stijfkoppigheid gerekend en wij hebben hem verteld dat dit openbare kade is en voor iedereen toegankelijk is. De Hongaren en Roemenen (bootburen) dorsten niet zoveel weerwoord te geven, maar Gerrit dook er middenin en de ruzie liep zo hoog op dat de Coastguard er aan te pas moest komen. Na heftig gebakkelei mochten wij toch blijven liggen. Hierbij gebruikte Gerrit zijn vermomming met het shirt van Hellenic Coastguard, dat gaf wel wat indruk. Uiteindelijk droop de gifkikker af en hebben zij elkaar een hand gegeven, met de belofte dat wij de volgende dag zouden vertrekken.

‘s Avonds bij het afrekenen van het havengeld gaf die man ons gelijk en noemde het verhaal van zijn collega bullshit.

Echter de volgende dag was wederom een dag met zeer veel wind en onweer dus zijn wij blijven liggen, de havenmeester heeft zich niet gemeld.

Vandaag kwam hij wel langs met de vraag wanneer vertrekken jullie? Wij gaan hier morgen weg. Vanavond kwam hij wederom langs met de vraag of het een privé jacht is of een charterboot. Na antwoord van ons privé, zei hij dat wij hier op de kade altijd welkom zijn en waarom wij dat niet eerder hadden gemeld. Conclusie charterboten zijn niet welkom op de kade die moeten naar een speciaal steiger. Wij denken dat hij op zijn vingers is getikt en dat hij er nu maar een verhaal van maakt.

Oplossing prijsvraag!

Johan de Graaf heeft gewonnen, hij was als eerste met de juiste oplossing, de prijs wordt in Nederland overhandigd. Hartelijk gefeliciteerd!

Kriskras door de baai van Volos

Op de kleine kade van Pigadhi lag wel een internationaal gezelschap, een Duits schip, een Frans schip, een Israëlische catamaran en wij. De Israëliërs hadden wij al eerder ontmoet, nml. in Chalkis en Limni. Zij hadden in Chalkis 2 porties gyros besteld, zij hebben er twee keer van gegeten en de rest was voor ons en ook wij konden er twee keer van eten, zoveel was het!

In Pigadhi komt de bakker twee keer per dag langs en eenmaal de groentekar en er is maar één piepklein supermarktje.

Op 9 augustus zijn wij vertrokken naar Milina, waar wij ons tussen een paar scheepjes hebben gewrongen en daar hebben wij een leuke tijd gehad. Het is een klein vissersdorpje, waar overal staat ‘Fishing boat area’, maar waar niemand zich daar een lor van aantrekt. 

Als je hier een poosje ligt kent iedereen je en wordt er op weg naar de bakker tiental keer ‘kalimera’ tegen je gezegd.

Bij navraag om de was te doen, kwamen wij een Poolse uitbaatster tegen die aanbood onze was te doen, ze wilde hier niets voor hebben, maar zo werkt het niet, na wat geld en  . . . . (oplossing prijsvraag) konden wij de was de volgende dag keurig schoon ophalen.

Het werd weer eens hoogtijd om te verkassen omdat je anders hier vastroest.

Op dinsdag 14 augustus zijn wij vertrokken naar Vathoudi, waar wij een mooring hebben opgepakt van de voormalige Sun Sail base. De volgende avond kwam er een schip de mooring/boei opeisen dat die van hem was, wij zijn toen verkast naar een andere vrije mooring, tot grote verbazing was de mooring, waarvan wij weggejaagd zijn, de volgende morgen al vroeg leeg.

Op 16 augustus zijn wij van Vathoudi naar Kottes gevaren, dat was maar 7 mijl. Daar staan 3 taveernas die hoofdzakelijk spaghetti met garnalen serveerden. Een echt leuk plaatsje waar niets te beleven is, brood hebben wij in de taverna gekocht.

De volgende dag zijn wij vertrokken naar Amaliapolis.

Afstand 15 mijl

Daar hebben wij op de buitenkant van de pier gelegen, het was er erg rustig, behalve als er verderop in de baai een ferry voorbij komt, want dan lig je aardig te deinen. Een slager was niet aanwezig, wel een uitgebreide groenteboer, een klein supermarktje en een bakker.

Op zaterdag 18 augustus zijn wij vertrokken naar Ormos Nies, dat was maar 5 mijl.

Het is een hele grote baai met een druk strand, wij zijn daar voor anker gegaan. Hier lagen geen ankerliggers. Alleen midden in de nacht presteerde een charterboot met Serviërs om vlak naast ons voor anker te gaan, terwijl er genoeg ruimte was. Gelukkig gingen die de volgende morgen weer weg en lagen wij weer helemaal alleen.

Maandag 20 augustus zijn wij naar een hele mooie baai gevaren, maar wij lagen daar niet goed, want het anker hield niet goed in de posidonia en er lagen ook behoorlijk wat schepen.

Afstand 15 mijl.

Wij zijn toen ’s middags vertrokken naar Milina, afstand 2 mijl.

Wij hebben ons weer tussen de bootjes gewrongen en liggen er nog steeds, de voorraden zijn ook weer aangevuld en wij denken om morgen te vertrekken naar Skiathos.

Gerepareerd en bestolen!

Op vrijdag 27 juli hebben wij Loutra verlaten en zijn door het Orei kanaal gevaren, waar een flinke stroom stond, dit waren wij al een tijdje niet meer gewent. Wij zijn in de baai van Vathikelon vooranker gegaan in 9 meter diep water, wij hadden 40 meter ketting nodig om fatsoenlijk te kunnen liggen.

Je ligt daar prima, met alleen een camping en verder geen voorzieningen, geen taveerna en geen winkels. ’s Nachts met huilende wolven waarop de honden aan de wal weer op reageerden en tegen de avond hebben we op het strand nog een Lynx gezien. Zo hebben wij hier onze eigen dierentuin.

De afstand was 20 mijl.

Op zondag zijn wij ankerop gegaan en naar Orei (op Evia) gevaren, het was er knap druk maar iedereen schoof een stukkie op zodat wij ook plek hadden. ’s Avonds begon het flink te onweren en hevig te regenen, zodat alles dicht moest en het lekker broeierig in de boot werd, maar gelukkig wij hadden daar walstroom, zodat de ventilator op volle kracht kon draaien.

De afstand 7,3 mijl

Wij hebben een bezoek gebracht aan de werf waar de boot gaat overwinteren en hij heeft ons een taxatie gedaan van de schade die wij hebben opgelopen in Loutra, gelukkig viel de taxatie mee!

Wij laten de herstellingen van de winter verrichten.

Orei is een heel leuk plaatsje, als je de kade oversteekt sta je op het strand, dit strand is ook voorzien van douches, daar hebben wij veelvuldig gebruik van gemaakt.

Vissers hebben een marmeren stier uit zee opgedoken, die ongeveer twee eeuwen voor Christus gemaakt is. Het leuke is dat het in Orei gebleven is en niet naar Athene is verplaatst, want Grieken hebben er een handje van om bezienswaardigheden van opgravingen e.d. gelijk naar Athene over te brengen.

Op de laatste avond in Orei begon men een installatie op te bouwen, wederom pal naast onze boot. Daar zaten enorme geluidsboxen bij, wij kregen het donkerbruine vermoeden dat onze trommelvliezen weer op proef gesteld werden en jawel ’s avonds om 21:00 uur brak het feest los met Grieks/Macedonische muziek en dansen.

Na een uurtje zijn wij toch maar één km verderop een terrasje gaan pakken, want na de muziek was er een soort quiz wat zo’n Grieks geratel gaf en waarvan wij natuurlijk geen snars van begrepen, rond 23:30 uur was dit festijn afgelopen.

Wij zijn woensdag vertrokken naar Volos. Wij hadden een nieuwe startaccu besteld en die zou daar afgeleverd worden. Op donderdag kregen wij te horen dat hij vrijdags bij ACS afgehaald kon worden.

Afstand 27 mijl

Gerrit met nieuwe accu en nog alles aan de railing!

Wij konden de accu keurig op tijd afhalen, maar tijdens het inbouwen bleken er totaal andere aansluitingen op te zitten, onze oude was met schroeven gemonteerd en de nieuwe met knijpers. Wij zijn toen aan het zoeken gegaan naar een elektricien en na bellen kregen wij te horen dat hij op maandag zou komen, dit alles met vertaling van zijn dochtertje. Echter op maandag verscheen er niemand, toen hebben wij contact gezocht met Pafkakia Boatyard Volos, deze zit aan de overkant van de baai. Hij gaf aan het dinsdag om 11:00 uur voor ons te monteren. Wij zijn maandag aan het einde van de middag naar de werf gevaren en zijn daar tegen een stukje kade gekropen. De werf bestaat al sinds 1880 volgens ons was dat ook te zien. Het wordt nu gerund door familie. Rond 11:30 stond Gregori met z’n maatje voor de boot om het zaakje om te bouwen. Gregori moest alles vertalen want de elektricien sprak geen woord Engels. Na een uur was de nieuwe accu aangesloten en doet het als een tierelier. Na lunchtijd zijn wij vertrokken naar Pigadhi.

Op Volos zijn wij zaterdag toen wij boodschappen deden bestolen van onze lifesling en de tas met snorkels, duikbrillen en waterschoenen die aan de reling vastzaten. Onze voorbuurman miste een stootwil met hoes. Hier heeft men dus ook last van mensen met lange vingers. Ze zijn gelukkig niet IN de boot geweest maar wel OP de boot, want dit was vanaf de wal niet te demonteren. De tas zat vast met een harpje, dus dat is ook niet zomaar even weg te rukken. Trouwens de waterschoenen waren toch al aan vervanging toe en de hoes voor de lifesling heeft Sophia 2 jaar terug gemaakt, want de originele was door de zon vergaan.

Helaas heeft Gerrit al een paar dagen last van zijn rug, dat in de avond begint op te spelen, in de ochtend gaat het goed en zo na 18:00 uur gaat het mis, hopelijk gaat het snel over hij wordt dan ook elke dag zorgvuldig met Voltaren ingesmeerd.

Afstand naar Pigadhi is 22 mijl.

Wij hebben in Pigadhi een boei opgepakt en zijn de volgende ochtend naar de kade gevaren.