Plannen bijgesteld

In Argostolli hebben we goed inkopen kunnen doen. De fruit/groente winkels zijn er volop, echter de keuze is beperkt en dan meer de vraag zullen wij vandaag meloen of meloen of meloen eten.

Wij zijn naar de punt van Argostolli /Lassi gelopen, eerst hebben het ‘seawheel’ bekeken, wat door één of ander fenomeen aan het draaien gehouden wordt. Het wiel is in ca. 1800 gebouwd, maar na de aardbeving was het effectief, waarna het nog wel draait maar niet meer om iets aan te drijven. 

Seawheel

Fanari

Het is nu puur namaak want het bestaat uit RVS. Daarna zijn wij nog even doorgelopen naar de vuurtoren, genaamd Fanari, maar wij denken dat dit gewoon vuurtoren betekend.

Na de terugtocht hebben wij nog even schildpadden bekeken, wij schatten ze per stuk op 100 kg!

Hier in Argostoli  zijn 7 geldautomaten, inmiddels weten wij sowieso dat er 2/3  geen geld meer geven, wij hebben er nog één gevonden, dus wij als toerist, in de rij aansluiten, stiekem kijk je mee naar je voorburen of zij er geld uithalen, enfin wij hebben er 2 gezien die er geen geld uithaalden, waarschijnlijk geen saldo of salaris moet nog gestort worden. Wij al bang, zouden wij net te laat zijn, maar nee hoor, konden opnemen. Maar ja inmiddels hadden wij natuurlijk al onze voorzorgsmaatregelen genomen en wordt de scheepskas elke keer meer en het banksaldo minder. Gerrit is alleen bang dat er misschien een brandstof tekort komt, dat is natuurlijk een importartikel, maar hier in Zákynthos willen ze ons nog graag leveren.

Vandaag zijn wij naar Zákynthos gevaren, wat een lawaaierige en toeristische stad is, hieraan hebben wij dus ook niets verloren.

Wat zullen ze te vertellen hebben?

De afstand was 40 mijl

Wij hebben ons plan gewijzigd, de bedoeling was om rondje Peleponnesos te doen en via het kanaal Korinthe weer terug te gaan, maar nu met al dat gedoe riskeren wij het niet. In geval van nood kunnen wij hiervandaan in 2-3 dagen in Malta staan en gaan wij nu dus via de vaste wal terug naar het noorden.

Onze bedoeling is om morgen naar Killini (is de uiterste noordwest kant van Peleponnesos) te gaan.

Zákynthos

Kefalloniá

In de avond voor vertrek hebben wij nog met de eigenaar van Karamela (Yacht) café gesproken, die ook het doopfeest van zijn  nichtje had georganiseerd, hij blijkt een heel netwerk te hebben, dus heb je hier een duiker of monteur nodig of wil je gewoon de was laten doen, hij regelt het allemaal. Hij vertelde ons ook dat het erg slecht ging met de verhuur van huizen rondom de baai. Normaal zijn alle huizen bezet maar dit jaar niet één. Wij hebben voor vertrek inkopen gedaan bij Carefour en ook bij een slager in een supermarkt, daar de lokale slager (op het plein) niet veel had liggen. Deze slager in de supermarkt had veel meer keus en het zag er heerlijk vers uit, een aanrader voor ieder die na ons dit plaatsje bezoekt.

Vanwege de wind zijn wij één dag later vertrokken naar Sami, op het eiland Kefalloniá.  Dus was ons vertrek naar Sami op dinsdag 23 juni.

De afstand was 17 mijl

In deze haven lig je knap onrustig vanwege de golfslag die naar binnen loopt, vanwege het af en aanvaren van de ferry's is ankeren geen optie.

Je ligt gemeerd met je anker midden in de haven en met de kont naar de wal, zoals in de meeste havens in de Middellandse Zee.

Woensdag (de volgende dag) zijn wij weer vertrokken naar Poros, wij zijn daar voor de haven vooranker gegaan.

Wij hadden een afspraak gemaakt met SY Lunde om elkaar hier te treffen.

Wij hebben ’s middags een borreltje gedronken en de nieuwtjes (roddels) uitgewisseld.

De afstand was 13 mijl.

SY Lunde

Na middennacht stak er een noordoosten wind op waarvan wij aardig lagen te steigeren, maar wij hebben toch goed geslapen.

De volgende ochtend na ankerop hebben wij nog even lekker gezeild en rond het middaguur ging de wind als een nachtkaars uit. Maar na richting Argostóli kregen wij in één keer en straffe noordoosten wind. Dat was even flink hakken tegen de golven en wind in en hoe meer wij de baai in draaiden ging de wind er vrolijk tegenin. Toen wij langszij bij de stadskade hebben afgemeerd, kwam er iemand van de ‘portpolice’ vertellen dat wij hier niet zo mochten afmeren, maar met het anker vooruit en dan de kont naar de kade, maar Sophia heeft hem vertelt dat het met deze wind niet mogelijk is om zo af te meren, hij is afgedropen en wij hebben hem niet meer gezien.

De afstand was 31 mijl.

Tijdens het avondeten, verschenen er 2 reuze schildpadden, waarvan wij natuurlijk aardig wat foto’s hebben genomen.

Nidri – Sivota - Vathi

Zondag 14 juni zijn wij van Lefkas vertrokken richting Nidri. Het Lefkaskanaal heeft maar een hele kleine vaargeul maar is wel breed. Na het kanaal hadden wij weer volop de ruimte en konden zelfs op de Genua zeilen. Bij Nidri lag de ankerbaai propvol en zijn wij doorgevaren naar de baai van Vlikho. Hier lagen wij prachtig, met goede ankergrond, helder water en niet druk.

De afstand was 10,8 mijl

De baai van Vlikho is berucht door een tornado in 2011, waardoor vele schepen zonken en er slachtoffers te betreuren waren maar wij hebben daar heerlijk gelegen en konden rustig slapen.

De volgende dag wilden wij boodschappen in Nidri doen, wij zijn toen eerst naar Tranquil baai gevaren, dat ligt er recht tegenover. Eenmaal daar vooranker zijn wij met de dinghy naar de wal gevaren en hebben inkopen gedaan.

We troffen het niet in Nidri, ze hadden de hele hoofdstraat met teer bespoten om een nieuw wegdek te leggen. Je kan wel nagaan dat de winkeliers hier knap pissig over waren. Nidri is niet alleen bekend als badplaats, maar het is ook de plaats waar Ari Onassis het eiland er recht tegenover, Skorpio,  zijn privé eiland had.

De volgende morgen zijn wij naar Sivota baai gevaren, niet veel wind maar wel fraai weer.

De afstand was 9,4 mijl

Omdat het zo’n leuk baaitje is besloten wij dat wij er nog een dagje aanvast gingen plakken. In de middag liep de hele baai vol met charterschepen, toen lagen wij helemaal ingesloten met andere schepen. Maar in de avond ging het waaien en de wind werd steeds harder, op een gegeven moment brak ons anker uit en gingen wij op drift, gelukkig zagen wij het aankomen en konden wij nog net op tijd voor 2 schepen wegdraaien. Opnieuw het anker gezet en alle ketting er voorgezet die wij hadden, toen bleven wij op onze plek liggen. Maar ’s nachts tussen 03:00 en 04:00 uur bulderde wind zo hard dat Gerrit in de kuip ging zitten om te kijken of alles wel goed zou gaan. Om ons heen gingen er in diverse schepen lampen aan, dus ook die hadden geen rust. Om 05.00 uur werd de wind wat minder en kon Gerrit weer gaan slapen.

Maar ’s morgens om circa 10:00 uur brak er een hevig onweer los met dito regen, dit duurde maar een half uur en daarna werd het weer stralend weer met veel wind. We hebben toen toch maar besloten om nog een dagje te blijven liggen.

Vrijdags zijn wij ankerop gegaan richting Vathi, dat ligt op het eiland Ithaca.

De afstand was 17 mijl.

Vathi is een heel schilderachtig dorp waar nog niet zo gek veel toerisme is, het ligt diep in een baai wat rondom afgesloten is door bergen en in het midden van die baai ligt een klein eilandje met alleen een kerk die gebruikt wordt voor trouwpartijen.

In Homerus heldendicht De Odyssee, dat rond de 8st eeuw v.C. zou zijn beschreven, is Ithaka de thuishaven van de antieke koning Odysseus. Odysseus keert als held terug naar huis na de slag om Troje om te worden herenigd met zijn grote liefde Penelope.

Wij hadden besloten om hier nog een weekendje te blijven liggen en op zondag een auto te huren.

Dat hebben we dus ook gedaan, maar eerst was er zaterdagavond/nacht een doopfeest naast het schip. Dit is hier een grote happening, zoals de foto laat zien. 

Er wordt gewoon midden op de straat gedanst en de auto’s wachten geduldig tot er een gaatje was dat ze door konden rijden.

Op zondagmorgen zijn wij met de auto  naar het noorden gereden, waar wij een paar hele leuke plaatsjes hebben bezocht, daarna zijn wij 400 mtr. omhoog gereden waar wij een mooi uitzicht hadden.

Tussen de middag hebben wij aan boord gegeten, waarbij wij nog een oude bekende, vanuit Almerimar, tegenkwamen en daarmee hebben wij eerst even bij gekletst en daarna hebben wij het zuidelijk gedeelte verkend. Daar hadden wij hier en daar prachtige uitzichten maar de weg was stijl, krom en erg smal. Gelukkig zijn wij toch heelhuids aan boord gekomen en onze Fiat Pinda heeft geen krasje opgelopen.

We hebben het plan om morgen naar het volgende eiland te gaan en dat is Kefalloniá.

Lefkas . . . en meer

Dinsdags zijn wij ankerop gegaan en naar de invaart van het Lefkas kanaal gevaren, de ingang is een soort van ponton brug die elk uur draait. Na eenmaal doorgevaren te zijn, hebben wij een plekje ingenomen aan de stadskade. Hier meer je af met het vooranker in de haven en met de kont naar de kade. We liggen hier midden tussen de charterjachten.

De afstand was 10 mijl en het havengeld € 6,60 per dag, zonder water en elektra.

Toen ’s middags niemand meer op de kade liep, hebben wij met 5 schepen, 5 slangen aan elkaar gekoppeld en hebben wij ons ‘illegaal’ water verschaft en tevens het dek schoongespoten. Aan elektriciteit gaat het ook prima want ’s middags steekt hier een harde wind op en draait 'Zwie' volop zodat wij genoeg elektriciteit hebben.

Raymarine NL had ons geadviseerd om de AIS hier te laten repareren, wij zijn er gelijk op af gegaan en hebben het apparaat ingeleverd, nog net op tijd want de winkel sluit om 14.00 uur. De volgende dag er weer naartoe omdat er dan monteurs aanwezig zijn, nadat zij het apparaat hebben gecontroleerd werd er zeer snel besloten een nieuwe te leveren. Dat kon ongeveer 3 tot 4 dagen duren.

Inmiddels hadden wij besloten een auto te huren om het binnenland van Lefkas te bezichtigen. Wij zijn via de kust naar het zuidpunt van het eiland gereden en wij hebben terug de bergweggetjes genomen. Dat zijn allemaal leuke plekjes waar geen toerist komt. Toen wij in de middag een hapje gingen eten, zaten er prompt naast ons tafeltje een ander Nederlands gezelschap. Na de lekkere maaltijd (die Grieken weten best wat lekker is) zijn wij nog wat dieper de bergen in gereden. Lefkas heeft een fantastisch mooi binnenland.

Maar op een gegeven moment viel onze blik op de benzinemeter en die stond beangstigend laag! Maar midden in het binnenland heb je nergens een tankstation, wij zijn toen angstvallig bergje op en zonder gas naar beneden, naar de bewoonde wereld gehobbeld. Uiteindelijk kwamen wij een bordje tegen: benzinepomp

7 km. En hoe leuk na 10 km. kwamen wij een bordje tegen: benzinepomp 5 km. Na een zucht van verlichting kwamen wij eindelijk bij de benzinepomp aan, maar volgens ons hebben wij het laatste stukje afgelegd op de resterende benzinedampen uit de tank.

Op vrijdag kregen wij een smsje dat de nieuwe AIS voor ons klaar lag. Wij hebben hem gelijk opgehaald en weer gemonteerd en hij deed het! Maar helaas na 1,5 uur begon het oude verhaal weer. Wij zijn toen gelijk weer naar de shop terug gegaan en zij zouden op afstand onze AIS uitlezen, maar ze konden hem niet ontvangen, wij hebben toen via de marifoon met hun contact gehad en ze zouden een mannetje sturen, die kwam vrijwel direct (op de scooter) met een testantenne en wat bleek het hele zaakje werkte weer, dus Gerrit mee achterop de scooter om een antenne te halen.  Deze antenne hebben wij gelijk gemonteerd en de draad getrokken. Nadat wij de koppeling erop gesoldeerd hebben, hebben wij hem weer aangesloten, maar niets! Na het avondeten hebben wij de koppeling er weer af gesneden en er een andere opgezet, maar dit gaf hetzelfde resultaat. Via de marifoon hebben wij de winkel weer opgeroepen en men zei morgenochtend komt er iemand langs. Nou dat klopte want wij waren net klaar met het ontbijt en Dieter (eigenaar van de shop) kwam met een andere antenne en testte hem uit en die deed het wel! Nu wisten wij het zeker dat het in de koppeling zat, nogmaals een nieuwe koppeling erop gezet en jawel hij deed het. Nu kan iedereen ons weer volgen via http://www.marinetraffic.com/nl/

Op vrijdag worden hier alle charterboten in orde gemaakt voor de volgende ploeg vakantiegangers, er liep dus nogal wat volk van schoonmakers e.d. rond. Daar wij hier al een paar dagen lagen en dus ook ons waterniveau weer was gedaald (handwasje gedaan e.d.), hebben wij aan één van de schoonmakers gevraagd of wij ook wat water mochten tanken, nou dat was geen probleem en wij kregen van hun de slang en zo konden wij onze bunker weer bijvullen.

Drie keer per dag rijdt er een auto langs met brandstof, als je brandstof nodig hebt, hou je hem aan, hij rolt zijn slang uit en vult je tank af. Lekker simpel, maar veel effectiever dan een brandstofstation.

Zondagmorgen gaan wij vertrekken richting Nidri en denken daar in een baai vooranker te gaan.

Van Lakka naar Preveza

Op vrijdag 5 juni zijn wij naar de wal geroeid en hebben daar rond gesnuffeld en inkopen gedaan. Het brood hier in Griekenland is smakelijker dan in Italië, als je het ’s morgens vers hebt lijkt het wel cake met een krokant korstje, ook de houdbaarheid is langer en ze hebben hier meer soorten, zoals bijvoorbeeld het integraalbrood.

Het verbaasde ons dat er onderaan de deuren, kleinere deurtjes zitten, dit blijkt bij navraag aan een verkoopster van een snuisterijwinkeltje, waterkeringen te zijn (eigenlijk een soort van voorzetschuif aan de onderkant) want in de winter bij harde wind loopt het dorp vol. In de winter is de winkel gesloten en zit de verkoopster ’gewoon’ thuis.

We liggen in azuurblauw helder water, waar je het anker een eind verderop kan zien liggen (wat er dan natuurlijk nog boven de bodem uitsteekt). De omgeving is zeer bosrijk, zodat er een mooi kleurcontrast met het water is.

Zaterdagochtend hebben we het anker opgedraaid en wij zijn naar de baai van Ioannou op de vaste wal gevaren. Het grappige is dat daar op 30 meter diepte een grote zoetwaterbron zit, je kan hem zien omdat het water daar ‘rommelig’ is. Nadat wij een heel klein kreekje hebben gevonden zijn wij vooranker gegaan en hebben een tros aan de wal gezet, omdat ronddraaien vanwege de ruimte niet mogelijk is.

We lagen echt in een stukje natuurgebied met veel bos, vogels en rotsen met zee-egels.

Toen wij op verkenning naar het strandje gingen, hebben wij toch maar waterschoenen aangetrokken. Het strand was niet veel soeps lag vol met aangespoelde rommel. ‘s Avonds vlak voor het donker zag Gerrit een wolf over het strand lopen maar voordat Sophia boven was, was hij alweer in het struikgewas verdwenen. Wat wij wel samen zagen was dat er tientallen vleermuizen in de rondte vlogen. Na een doodstille nacht, zou je denken dat wij een prachtige nachtrust zouden hebben, maar nee een mug vond het nodig om bij ons op visite te komen en de jacht op hem was niet succesvol, hij liet zich niet zien maar alleen maar horen en prikken!

De afstand was 18 mijl.

Zondag na het ontbijt zijn wij ankerop gegaan en richting Preveza gevaren. Het eerste stuk ging op de motor omdat het praktisch windstil was, na de middag begon het te waaien, zodat alle zeilen gehesen werden, maar rond de middag om 15.00 uur, voeren wij onder stormtuigage, dat wil zeggen kotterfokje en klein stuk uitgerold grootzeil. De wind kwam met circa 40 knopen uit het oosten. Helaas kunnen wij niet zeggen hoeveel knopen wind wij exact hadden, want de windmeter doet het niet meer. Er zal dus iemand de mast in moeten om dat te repareren. Gelukkig hebben wij in Marina di Ragusa een ”Tobclimber” kunnen overnemen van de Pimentao, zodra wij in een haven liggen met windstil weer wordt er een vrijwilliger aangewezen die de mast in gaat ;)

Tja, zo zie je maar dat er bij gebruik het één en ander kapot gaat.

Toen wij in Preveza aankwamen was de storm al aan het afnemen, wij zijn in de baai tegenover Aktio Marina vooranker gegaan. Hier lig je met een hoop wind heerlijk rustig.

De afstand was deze keer 30 mijl.

Maandagmorgen zijn wij ankerop gegaan om aan de stadskade af te meren. Je ligt hier vlakbij de supermarkt en wij hebben weer eens flink ingeslagen, wij zijn daarna weer naar ons ankerplekje gevaren, want wij lagen daar, zoals normaal naast een open riool met bijbehorende odeur.

Voor morgen is het plan om naar Lefkas te varen en dan daar de Ais te laten repareren.

Van Petriti naar Lakka

Wij hebben besloten om een ankerstekkie te zoeken tussen de eilanden Nisis Sivota en Nisis Ay Nikólasos. Wij zagen een leuk mini baaitje bij Nisis Ay Nikólasos. Wij het aanvaren van deze ankerplek werd Gerrit door een insect (in zijn drankje) in zijn tong geprikt, dit gaf nog enige consternatie voordat wij vooranker konden. Wij zijn eerst vooranker gegaan en hebben daarna zijn tong goed bekeken, het bleek een nare steek wat na een paar dagen minder last gaf. Omdat het baaitje zo klein was hebben wij een achter anker uitgezet.

Ons aluminium tweede anker hebben wij achter met 40 mtr. loodlijn uitgezet. De fabrikant van het anker (Fortress) beweerd dat het het beste anker ter wereld is, het staat ook op de stickers die op de vloeien zitten. Nou dat hebben wij geweten, want elk beetje kracht wat op de ankerlijn kwam, brak het anker uit. Wij hebben tot 4 keer het anker opnieuw uitgebracht, maar zonder resultaat. Wij hebben uit armoede de ankertros maar rondom een grote steen gewikkeld om zo een beetje in positie te blijven. Wij hebben hier zo 2 dagen gelegen met als enige buren 2 wilde geiten.

Onze broccoli zag er niet meer zo fris uit en wij hebben deze overboord gezwiept. De volgende morgen lag het op de vloedlijn, daarom hebben wij het verder op het strand gegooid, waarna het de dag daarna verdwenen was (de geiten??).

Wij zijn op 3 juni ankerop gegaan naar het plaatsje Mourtos.

De afstand was  1,8 ,mijl

Wij hebben aan de stadskade afgemeerd. En jawel weer in de riooluitlaat, gelukkig stonk deze niet. Wij betaalden in deze haven € 5,00 voor elektriciteit en € 3,00 voor water. Aan het eind van de middag kwam er een vrachtautootje voorbij met diesel, die wij hebben aangehouden en waar wij voor 44 liter diesel een sympathieke prijs van € 51,00 betaalden. Waar wij wel van opkeken dat er hier een samenkomst was van Hells Angels van over de hele wereld. Wij hadden van hun totaal geen last want zij gedroegen zich zeer keurig. Alleen als er zo’n 40 van die motoren starten kan je wel nagaan wat voor geluid dit geeft.

Donderdag ochtend kwam de Port Police, of wij even een bemanningslijst wilden inleveren en of wij ons met de papieren naar het kantoor aan de wal wilden melden. Daar werden allerlei ingewikkelde en bureaucratische handelingen verricht. Nadat domme gedoe kregen wij nog wel even een officiële rekening van € 18,50 om even te voldoen. Er kwam hier bij iemand stoom uit de oren! Wat een stelletje laaienlichters. Wij hadden toch niet voor niets die cruise permit (Dekpa) moeten aanschaffen, maar daar hadden zij geen boodschap aan.

Nadat wij bij de supermarkt (tegenover de kerk), slager en bakker zijn geweest vertrokken naar Lakka op het eiland Paxoi.

Warm, geen wind en de afstand was 15 mijl.

Het plaatsje Lakka ziet er leuk uit morgen gaan wij de wal op, want wij liggen vooranker. Wij hebben hier al 2 schepen (allen Engelsen) uit Marina di Ragusa ontmoet en nummer 3 is nog onderweg hiernaartoe, dus dat was even lekker bij kwebbelen.

Lakka