Wachten op de dingen die komen gaan en visite.

De beloofde roesvrij stalen strip laat al een tijdje op zich wachten, daarom liggen wij nog steeds in Orei. De werfbaas zegt deze één maand voor onze aankomst in Italië te hebben besteld en dat het onderweg is, maar helaas nog steeds niet gearriveerd.

Gelukkig krijgen wij visite uit Nederland, Mieke en Cor zijn eerst een paar dagen in Athene daarna hebben zij een hotelletje in de buurt van ons genomen en komen overdags bij ons aan boord.
Zij hebben ons overladen met lekkernijen, zoals Kaas, Stroopwafels, Pindakaas ook was er nog een bestelling van ons bij. Wij hadden in luchthaven Eindhoven ook stroopwafels gekocht, maar zijn daar absoluut niet tevreden over, de smaak was naar ons oordeel een beetje karton, dus nu een lekker goedmakertje. Wij hadden hun beloofd om een stukje te gaan rondvaren, helaas stond er de eerste dag een koppig zeetje met een frisse wind en ook nog zo nu en dan een regenbuitje. Wij hebben toen van hun auto gebruik gemaakt door de Lidl te plunderen en de bank (helaas gaat dit wel van onze rekening af) doordat er hier in het dorp geen flappentapper is. Laat nu precies met de visite het toilet verstopt raken, dat is natuurlijk niet zo leuk. Cor is op internet gaan zoeken en kwam met diverse oplossingen. Toen zij naar hun hotel zijn gegaan, zijn wij naar een oplossing gaan zoeken. Gerrit had de plek van de verstopping snel gevonden, het was de drieweg kraan naar de vuilwatertank. Wij hadden de onderdelen nog om een omleiding te maken, dus dat werd gelijk gedaan. De kraan weer vrij krijgen van allerlei reut koste meer moeite. Deze hebben we de volgende avond opgelost door heet water in de leiding te zetten en met de waterslang van de wal weer terug te spuiten, dit werkte wonderwel, dus de verstopping is verholpen.

De volgende dag was het mooi weer en zijn wij naar Ayia Kiriaki op het schiereiland Trikeri gevaren, we hebben daar 3 meter van de boot in een taverne gezeten.
Op de terugweg stak er een wind op die ons aardig door elkaar schudde. Mieke en Cor weten nu ook dat de Middellandse Zee nogal verraderlijk kan zijn, na het vastknopen in de haven van Orei, leek het net of er met het weer niets aan de hand was. We hebben van elkaar afscheid genomen want zij zijn de volgende dag weer naar Nederland gevlogen.

We zagen onze Franse buurman zijn dinghy in de UV coating zetten, wij hebben toen bij Dimitrios ook een blik besteld en zijn aan het smeren gegaan,

Resultaat

volgens ons is dit een goedkopere oplossing dan een nieuwe cover te laten maken, het schijnt meerdere jaren mee te kunnen, wij kunnen er nog geen oordeel over vellen omdat het er net op zit. Vasilis de eigenaar van de supermarkt heeft voor ons in de stad een stuk kunstgras gehaald en dat zit er nu weer als bodembedekker in. De oude dinghy hebben wij ontmanteld en bij het grof vuil gezet.

Bye Bye oude dinghy

Jacqueline onze buurvrouw zag dat hij binnen een kwartier meegenomen is door de Port Police. Gerrit heeft een paar dagen daarna de bodem bij hun gebracht, ze dachten eerst dat hij de rubberboot terug wilde hebben maar hij heeft duidelijk gemaakt dat ze hem mogen houden en dat dit onderdeel erbij hoort.

Een metertje worst, Gerritje?

Bij de slager heeft Gerrit een stukje plaatselijke worst gescoord, alleen heeft er niet op gerekend dat het voor 3 dagen eten is.

SY Rocinante (Venera en Lode) zijn op 15 mei naar de Lidl gegaan en wij hebben hun gevraagd om voor ons vis mee te nemen. Zij kwamen terug en hadden zelf ook vis gekocht en vertelde ons dat ze de BBQ (totaal 4 vissen) 

hiervoor gingen opstarten en dat wij ook onze vis hierop kunnen roosteren, wij hebben alle vissen van kruiden voorzien en zij hebben een courgette en paprika erbij gelegd. Het smaakte voortreffelijk.

De Griekse vaarbelasting is hier ingegaan en voor 18 mei moet je het betaald hebben. Dat is een feest op zich om dat voor elkaar te krijgen. Het heeft de havenmeester nachtmerries gekost om dit voor iedereen te regelen. Sophia heeft het voor de Belgen geholpen. Bij de Fransozen, Oostenrijkers en Spanjolen ging het ook soepel alleen bij de Nederlanders geeft het problemen.  Het blijkt dat de Nederlandse registratienummers hier niet geaccepteerd worden, teveel cijfers en/of combinatie met letters, dit laatste hebben wij van vrienden vernomen. Hoe de havenmeester het voor ons heeft opgelost weten wij niet, maar hij is wel ’s avonds thuis voor ons en ook voor SY Rocinante bezig geweest.

Voor de feestdagen hebben wij van bootburen kleine giften ontvangen.