Llano danst de Sirtaki met Zorba.

Op 21 september hebben wij Skopelos verlaten en zijn vooranker gegaan bij Stafilos strand. Het was daar erg wiebelig en we hadden veel overlast van wespen. 

De afstand was 7,5 mijl.

De volgende dag zijn wij ankerop gegaan naar Ormos Platania op Skiathos, we hebben daar lekker gezwommen. 

De afstand was 17 mijl. 

We hebben daar één nacht gelegen.

Wij zijn daarna doorgevaren naar Orei, die tocht was 21 mijl.

Hier kwamen wij oude bekenden tegen, SY Rocinante en Seaghan, niet dat wij verbaast waren, want wij hadden elkaar op Skopelos gesproken en door het weerbericht hadden wij gezamenlijk Orei op Evia gekozen als schuilplaats.

Zorba heeft ons een nacht uit de slaap gehouden, vanwege lawaai van wind en golven.

Want de orkaan Zorba was in aankomst, de hele club zei die gaat ons voorbij, maar Gerrit was zo eigenwijs en zei dat hij aan de zuidkant van Evia naar het noordoosten zou draaien. Wij hadden al voorzorgen genomen door extra trossen en rekkers te plaatsen, terwijl er nog geen wind stond.

Tegen de avond begon het flink te loeien met een regenval die wij niet gewend zijn, dit hele gebeuren duurde 48 uur, daar de orkaan heel langzaam voorbij trok. Buurtjes moesten in de nacht nog overhaast extra trossen zetten, want Zorba ging te keer als een gek. De Llano heeft gewoon de Sirtaki mee gedanst. Op dag nummer 3 vlakte alles af en na een paar uur leek het of er niets gebeurt was.

                                                                       Gelukkig niet ons bootje

Tijdens de storm hebben de 3 Nederlandse boten zich goed vermaakt, door telkens elkaar opdrachten te geven voor het eten, te weten:

1^e dag Rundvlees met tagliatelle

2^e dag Stamppot Zuurkool en stamppot Andijvie met een lekker toetje (appeltaart met slagroom)

3^e dag Iedereen een pizza maken (dus 3 verschillende pizza’s)

4^e dag Mezes eten in een taverna

5^e dag Barbecue op de kade, met daarna een borrel van Franse buren die hun trouwdag vierden.

Smullen maar

Biefstuk ligt klaar op de gril

Daarna ging ieder zijn eigen weg en lagen wij nog alleen, als Nederlanders, op de kade.

Toen kwam voor ons het moment om de kuiptafel te schuren en een lakje te geven.

Daarna zijn wij op 5 oktober uit Orei vertrokken en liggen nu ten anker in de baai van Aryronisos, 

de afstand was 6 mijl.

Daar lagen wij niet zo best, met 2,80 mtr diep en 30 meter ketting en anker hield de hele zaak niet, wij zijn daarom maar weer terug gevaren naar Orei. 

De afstand wederom 6 mijl