Van eilandhoppen naar de vaste wal

Op 6 mei zijn wij met drie schepen (Tristan II en Rocinante) ankerop gegaan om naar Riposto (Marina del Etna) te gaan, dat is een tocht van circa 40 mijl, er was geen wind maar wel zon.  

Waar kijkt hij naar?

Onderweg hebben wij de weerkaarten voor langere tijd, nog eens bekeken, het bleek dat er over enkele dagen een weersverslechtering in opkomst was, wij besloten toen om van koers te veranderen naar Rocella Ionica. Want wij hadden geen trek om een paar dagen in Riposto te verblijven daar wij de omgeving van Etna al samen met Elise en Johan uitvoerig hadden bekeken. De andere twee schepen gingen wel door naar Riposto. Voor ons betekende dat het onverwachts een nachtje door varen werd. 

Weerspiegeling van de boeggolf.

Er was praktisch geen wind alles moest op de diesel gebeuren. Om middennacht passeerden wij Capo Spartivento dit is de uiterste punt van de vaste wal van Italië. De hele nacht hebben wij geen wind gezien of gevoelt, maar wij kregen nog wel visite van de Guardia Costiera, die ons in een fel zoeklicht zette, waarop wij gelijk een zoeklicht op hun zette, maar nadat zij een rondje om ons heen hebben gedraaid, verdwenen zij weer met vol gas. Onderweg hebben wij ook nog dolfijnen gezien, uiteraard niet te fotograferen. Na een erg rustige nacht kwamen wij om 09.00 uur bij de jachthaven van Rocella Ionica aan. Bij de invaart van de haven presteerden wij het nog om vast te varen. Gelukkig was het zand en waren wij er op voorbereid daar er in de pilots voor gewaarschuwd word. Wij hobbelden zo over het zand heen, zo nu is de onderkant van de kiel ook eens goed geschuurd (gelukkig is het zand en geen rotsen). Wij zijn afgemeerd in een nieuwe haven, maar erg leeg. Het haventje ligt in een bosrijk gebied met het dorp 3 kilometer verderop. Hier werden wij voor het eerst geconfronteerd met 2 vluchtelingenboten, die als oud vuil neer gegooid waren, deze boten waren oude vissersschepen waar alles van het dek is gesloopt om zoveel mogelijk mensen aan boord mee te nemen.

De Ais hielt het vanaf hier ook voor gezien, na mailverkeer met leverancier is er besloten om het apparaat naar een plaatselijke dealer te brengen, maar wanneer en waar zoeken wij nog uit.

Half metertje pizza!

s’Avonds zijn wij hier naar het havenrestootje gegaan, waarvan verteld wordt dat zij de beste pizza’s ter wereld maken. Deze pizza’s zijn niet rond maar langwerpig, je koopt hier pizza per meter (of halve meter). Wij hebben samen een halve meter pizza op. En die was lekker.

                                                                               Afstand was 110 mijl.              

Door de weersvoorspelling zijn wij gelijk de volgende ochtend vroeg vertrokken, nadat Gerrit eerst even bij het restaurantje brood en heerlijke (warme) croissants heeft gehaald, richting La Castella. Met een bonkige zee zijn wij voor een heel mooi strand met veel bos vooranker gegaan.

Afstand was 49 mijl.

Wij dachten dat wij hier prinsheerlijk lagen, maar rond middenacht kwam er een flinke deining in de baai waardoor wij hevig aan het anker lagen te rukken. Om 05.00 ‘s morgens vonden wij het niet meer verantwoord om te blijven liggen. Na rollebollend zonder wind zijn wij naar Crotone gevaren, waar wij om 10.00 uur aankwamen en als eerste hebben wij diesel gebunkerd, daarna kregen wij een meerplaats toegewezen naast de Puff. Het eerste wat wij toen gedaan hebben is het dek afspoelen.

Het bleek dat de haven hier vol ligt met oude bekenden, die wij ook bezocht hebben.

Afstand was 19,5 mijl.

Door de harde wind zullen wij hier een paar dagen verwaaid liggen, gelukkig is er genoeg te zien.

Op (moederdag) zondag zijn wij wezen lunchen met in het totaal acht Nederlanders.

Wij hebben hier een offerte aangevraagd voor een werfbeurt, circa 7 dagen op de wal en antifouling e.d. de prijs wachten wij af, wij hebben al wel een prijs binnen voor een werfbeurt in Griekenland dus dat wordt even vergelijken.