Van Killini met omzwervingen naar Patras

Op maandag 13-07-2015 hebben wij Killini verlaten, waarheen was nog een beetje vaag.

Na bladstil weer en een flinke temperatuur zijn wij neergestreken bij het strand van Akra Vardia, wij zagen op de kaart dat dit verboden gebied was, maar op de kaart was niet aangegeven of het om militair terrein of om natuurgebied ging, maar wij hebben daar mooi ons anker ingesmeten. Wij hebben daar heerlijk gezwommen, zodat wij hebben besloten om daar nog een dag aan vast te plakken. Met niemand om ons heen.

Afstand was 25 mijl

Alleen op woensdagmorgen kwam er ineens een deining op uit het oosten, zo erg dat wij om 08.00 uur besloten om ankerop te gaan en naar Mesolongi te varen. Er stond nog steeds geen wind maar wel een behoorlijke deining.

Bij de invaart van het toegangskanaal naar Mesolongi begon het in één keer hard te waaien. Het toegangskanaal is een plaatje op zich, lijkt een beetje op Loosdrecht. Onderweg kom je allerlei soorten huisjes en alles wat maar een beetje drijft (of zinkende is) tegen.

Eenmaal bij de jachthaven aangekomen, kwam na één oproep via de marifoon, de havenmeester met zijn rubberboot op ons afstormen. Hij zei ons dat het te hard waaide om op af te meren op de vingerpieren en gaf ons een plek langs de werf. Hier lagen wij ingeklemd tussen twee ’sherrypaleizen’ maar wij lagen prima. Voor boodschappen moest je nog een aardig eindje lopen, de ‘bassics’ (brood e.d.) waren in de jachthaven verkrijgbaar, zodat wij de wandeling (in 36 graden) maar niet hebben gedaan. Tot onze stomme verbazing werden wij hier in de shipshop aangesproken in het Nederlands, de verkoper had in Leerdam in een Grieks restaurant gewerkt.  Wij hadden het idee dat hij het toch weer leuk vond om Nederlands te spreken. Het is opvallend dat in deze haven veel Nederlanders, Duitsers en Engelsen liggen.

Wij kregen hier het mailtje dat de post, die door Johan is verzonden, binnen is gekomen in Patras.

De afstand was 11 mijl

De volgende dag zijn wij weer vertrokken, maar toen wij onderweg waren stak er een venijnige oostenwind op. Op de kaart hadden wij gezien dat er een leuk bochtje bij Andírrion voor de brug van Ríon lag. Wij zijn daarheen gevaren om te kijken of dat wel een goede ankerplek zou zijn en dat klopte, want het is nu de mooiste ankerplek waar wij tot nu toe hebben gelegen.

Het woei als de rook en toch lagen wij muisstil, alleen het water was knap fris om te zwemmen maar wij zijn er toch ingedoken.

Afstand was 20 mijl

De volgende dag (vrijdag 17 juni) ontdekte wij na het ankerop gaan een verstekeling, of het nu een krekel of sprinkhaan was, weten wij nog niet, misschien kan iemand ons helpen.

Aangezien hier de bergen kort op elkaar staan krijg je hier een venturi effect, wat ons met een bloedgang naar Patras blies.

Toen wij in Patras aankwamen hadden wij 6 mijl afgelegd. Wij zijn door een vriendelijke havenmeester geholpen en liggen hier goed, De prijs is redelijk, maar gaat per 2 dagen en elke keer als je probeert om te betalen zegt hij kom morgen maar terug. Hier hebben wij de brandstof weer aangevuld, de was afgegeven en de boodschappen bij de ‘Lidl’ gedaan (even over het spoor en dan naar links). De envelop kwamen ze keurig bij de boot brengen en het bewuste onderdeel is gemonteerd. Inmiddels loopt de temperatuur aardig op, gemiddeld tussen de 35 en 42 graden. Dus alle klussen die gedaan moeten worden, doen wij 's morgens.

Brug tussen Andírrion en Ríon

Wij wilden hiervandaan naar de kloof van de rivier Vouraikos, maar wij gaan dit doen vanuit Kiato, omdat het daarvandaan iets gunstiger ligt. Wij gaan nog verder de Golf van Corinthe in en waarschijnlijk wordt de volgende stop Nisís Trizónia.