Terug in Italië

Gezien vanaf het water

Dinsdag 22-09-15 hebben wij het anker gelicht en zijn wij naar het eilandje Erikoussa gevaren, dat is een waar paradijsje, waar heel kleinschalige toerisme is, alleen het haventje ligt vol met rommel, zoals meerboeitjes en alles schots en scheef vooranker of gemeerd ligt.

Nu van de andere kant

Wij zijn daarom maar buiten het haventje vooranker te gaan, om bij vertrek geen al te grote ontknopingen te krijgen. Buiten het haventje lagen wij fantastisch met een heel vissenvolk om ons heen, hiertussen zaten ook zeenaalden.

Zeenaalden

Als je broodkruimels overboord gooide, kwamen die er gelijk op af en het water is er glashelder.

De planning was om er enkele dagen te blijven liggen.

Een botje gesignaleerd

De afstand was 22 mijl

Na een dag op het eiland gebivakkeerd te hebben ken je iedereen en iedereen kent jou.

Het brood wordt om de 2 dagen vers aangevoerd en de gerookte vis is heerlijk.

Het eiland is circa 5 km² met een prachtige natuur en heeft circa 350 inwoners.

Dat belooft nog wat

Helaas moesten wij donderdagochtend dit paradijsje verlaten wegens een harde zuidoostenwind en een koppige golfslag ook uit het zuidoosten. Daar de baai van deze richting niet beschermd is, moesten wij ankerop en zijn naar het eiland Othonoi gevaren, 6 mijl verderop. Hier stond helaas een stevige deining de haven in en de enigszins beschutte plek was in beslag genomen door de ferry. Wij hebben toen besloten naar Santa Maria de Leuca (ligt aan de hak van de laars van Italië) te varen. Niet zo’n aantrekkelijke reis, het was wel halve wind maar de zee was erg koppig. Ook begon het nog eens te regenen en te onweren, het schip slingerde en stampte, zodat wij bakken water overkregen, ’s avonds om 20.00 uur zijn wij aangekomen in Leuca. De invaart van de haven was al een avontuur op zichzelf omdat de havenlichten wegvielen in de verlichting van het stadje. Eindelijk gemeerd, ergens tegen het steiger omdat niemand van de haven nog reageerde en zeiknat hebben wij eerst maar een blik van een stevige soep van een bekend merk gegeten. Zulk soort situaties maken wij gelukkig niet zoveel mee.

De afstand was 65 mijl.

Wij zijn als marmotten in slaapgevallen en werden ’s morgens gewekt door een lekker zonnetje, dan vergeet je zulk soort ellende als heel snel.

Leuca is best wel een leuk plaatsje met veel bezienswaardigheden. Er staan hier enorm veel villa’s uit de 19 de eeuw.

De vuurtoren van Santa Maria de Leuca

Eén van de meest opvallende dingen is de trap aangelegd door Mussolini, bedoeld als ceremonieel ingang naar Italië. Het bestaat uit twee trappen, met 270 treden, met een waterval ertussen. Alleen de waterval was gortdroog, vanaf begin september staat de waterkraan dicht.

Bij het VVV kantoor kwamen wij iets aparts tegen wat wij niet kunnen thuis brengen wat het is, het lijkt op groene appels maar is overdekt met bultjes, als je het opensnijdt heeft het een vrij grove structuur en er komt witte melk uit, kan ons iemand uit de droom helpen wat dit nu is.

Wat is dit voor een vrucht?