Het toilet euveltje werd een euvel. Het eerste gedeelte van de slang was geen probleem,
het tweede gedeelte van de slang, was nog een ouderwetse Amerikaanse rubberen,
die hebben wij vervangen. Toen bleek het toilet nog niets te doen. Het laatste
stukje hebben wij ook maar gelijk vervangen en er was nog steeds geen
doorspoeling mogelijk. De verstopping zat bij de driewegkraan bij de
vuilwatertank en buitenboord. Dit ding was met geen mogelijkheid open te
krijgen, gelukkig zat er aan de overkant van de straat een shipshop en die had
een tule. Wij hebben de leiding omgelegd naar rechtstreeks buitenboord en nu
kunnen wij de vuilwatertank niet meer gebruiken. Wij gaan de aansluiting nu dagelijks met olie in spuiten en hopen zo dat wij de slangtule hiervan eraf kunnen halen, als er mensen zijn met andere ideeën, dan vernemen wij het graag.
Woensdag
bij het ankerop gaan zat er weer eens een vreemd anker op onze ketting. Gerrit
heeft dat ding eraf gegooid en wij konden onze reis hervatten. Wij hadden met
de Sparkle afgesproken om op een heel leuk plaatsje vooranker te gaan.
Helaas
was dit plekje al bezet door een catamaran. Wij zijn uitgeweken naar Ormos
Kapali op het eiland Meganisi. We zijn samen vooranker gegaan met een tros om
een oude olijfboom.
Afstand
was 13,3 mijl
Na een
heerlijke nacht knorren hebben wij met Annemie en Patrick (van SY Sparkle)
lekker gezwommen en ’s middags hebben wij op de Sparkle van een heerlijke barbecue genoten.
Dit was er eentje die je niet snel vergeet.
Vrijdags
17 juni hebben wij voorlopig afscheid genomen van de Sparkle en wij zijn
vertrokken naar Assos op Keffalonia. Het plaatsje is zeer bekend want je komt
het bijna in elke vakantiefolder tegen. Het ziet er schilderachtig uit. Wij
konden een leuk plekkie vinden op het havendammetje tussen twee schepen die ons
allebei keurig opvingen.
Afstand 28 mijl
Wij lagen
zoals hier gebruikelijk in de Mediterrane, anker vooruit en twee trossen naar
de wal. Het is een ontzettend leuk plaatsje waar je ‘s morgens gewekt wordt
door een stelletje koerduiven en een ijverige beiaardier van het kerkje.
De
watertemperatuur was 23 graden, het water was glashelder en het nodigde uit om
de romp en schroef schoon te maken, wat wij dus ook gelijk hebben gedaan. De
schroef was niet met antifouling bewerkt, zodat hij met een plamuurmes (onder
water) schoongemaakt moest worden. Gelukkig was het geen straf om een half
dagje in en onder water te spartelen, want het was erg warm. De visjes om ons
heen waren ook erg nieuwsgierig en absoluut niet bang.
Bij het
helpen afmeren van een andere boot, voeren wij ook nog eens onze dinghy lek.
Dus hij heeft nu z’n eerste pleister te pakken.
Zondagochtend
zijn wij weer vertrokken, maar bij het ankerophalen lag er weer eens een
vreemde ketting van een schip die er eerst afgegooid moest worden. Inmiddels is
Gerrit daar zeer behendig in geworden.
In het
begin was het licht bewolkt en windstil, maar op zee begon het te waaien en werd
het toch nog een ruige tocht, met veel wind en golven van achteren. In de
middag zijn wij voor anker gegaan in de baai van Argostoli.
De afstand
was 31 mijl
De wind
was onderwijl veranderd naar windkracht 7, waarbij het anker ‘s nachts begon te
krabben. Midden in de nacht bij het anker opgaan lag er veel poseidonia en een
vreemd dik touw aan het anker. Het touw heeft Gerrit doorgesneden, anker schoongemaakt en wij zijn opnieuw
vooranker gegaan. Hij heeft toen circa 2 uur ankerwacht gehouden omdat een
ander schip ook aan het knoeien was. De volgende ochtend zijn wij naar de
stadskade gevaren en hebben daar een ligplaats gezocht. Ook hier liggen wij
niet rustig, maar wel kunnen wij met een gerust hart gaan slapen.
Doordat
wij met de kont richting kade liggen konden wij de dinghy makkelijk op de kade
schuiven en hebben hem goed gefatsoeneerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten