El Puerto de Santa Maria

Wij zijn even buiten de haven voor anker gegaan en hebben daar een onrustige nacht gehad vanwege de golven. De volgende ochtend zijn wij anker op gegaan en zijn de haven van Puerto Santa Maria in gegaan. Daar was niemand te bekennen, maar toen wij de boot zomaar ergens vast wilde knopen, kwam er een marienero tevoorschijn die ons naar het uiteinde van de haven verwees, niet dat het erg is want daar is alles gloednieuw, de man ving ons daar weer op.
Even later kwam de Dwarskop en wij deden net of wij de havenmeester waren en verwezen hun naar een box bij ons in de buurt.
Alles gaat hier lekker soepel en relaxt behalve de prijzen van het liggeld, want die zijn aardig pittig.
Maar ja wat wil je, drie tennisvelden, één groot zwembad en kinderbad (dit alles met zoet water) staan hier tot je beschikking.

Toen wij de eerste dag hier binnen kwamen was er een regatta (zeilrace) aan de gang, bij de ingang van het haventerrein stonden allerlei tentjes met kleding, auto’s en sherry. Toen wij er langs liepen werden wij gelijk uitgenodigd om sherry te proeven. Een man in klederdracht met een enorme lange lepel schepte voor ons uit de vaatjes een heerlijk glas sherry.

Sophia had er nog niet één half op toen was Gerrit al aan zijn tweede bezig (de zuipschuit).

Na boodschappen te hebben gedaan doken wij gelijk het zwembad in.

Wat een opluchting is dat in die hitte.

Het hele weekend, als wij het warm hadden, doken wij gelijk het zwembad in.

De ventilator van Knut en Mette, die wij vorig jaar van hun gekregen hebben in La Coruña, maakt hier overuren, wij kunnen hem alleen in de haven gebruiken, daar hij anders teveel stroom uit de accu’s haalt.

Het plaatsje zelf is één van de belangrijkste plaatsen van de sherry, alle grote merken hebben hier hun opslag. De bekendste is wel die met de zwarte stier of te wel Osborne. Maar toen wij dat park met opslagruimte wilden bezoeken, moesten wij nog twee dagen wachten (alleen op reservering) zo veranderde ons beeld van zwarte stier tot melkkoe!

Men beweert hier de mooiste Toros arena van Spanje te hebben, maar het is moeilijk om er een fatsoenlijke foto van te maken, daar er teveel auto’s omheen staan (frappant detail bij de hoofdingang stond keurig een lijkwagen).

Plaza de Toros

 Verder is de stad niet veel soeps, het zijn prachtige statige herenhuizen in zwaar verval of dicht getimmerd.

Omdat wij erin geslaagd zijn om nieuwe accu’s te bemachtigen, moeten wij circa 40 mijl terug, naar Mazagón (in de buurt van Huelva). Wij vertrekken morgen naar Chipiona om daar voor anker te gaan en om dan woensdag naar Mazagòn te varen, waar donderdagochtend de nieuwe accu’s aan boord komen. Want hier in de buurt zijn ze niet in voorraad. We denken dat we daarom een tijdje geen internet contact hebben tenzij wij ergens een open kanaal te pakken kunnen krijgen. Want in de zogenaamde Eppa havens is het ter beschikking stellen van WiFi (voor Andalucia havens) verboden.