Het hoekie om (letterlijk maar niet figuurlijk)

De tocht vanuit Mazagón naar Rota hebben wij geheel op de motor afgelegd daar er totaal geen wind was en erg warm. Na telefonische informatie bij Rota bleek ons pakket er nog steeds niet te zijn, wij zijn toen niet de haven ingegaan maar bij het strand voor anker.

De afstand was 42,7 mijl.

 Na een onrustige nacht, want ’s nachts begon de deining uit het zuidwesten te lopen (de enige plek waar de baai niet beschut is) lagen wij steigeren als een paard.

’s Ochtends  zijn wij om 09.00 uur anker op gegaan om naar Barbate te gaan, maar na anderhalf uur trok de wind uit het zuiden tot 25 knopen aan en werd het mistig. Wij besloten toen om terug te gaan naar Puerto Santa Maria. Rond het middaguur zijn wij daar aangekomen en hebben op het oude stekkie afgemeerd. Na de bureaucratische rompslomp doken wij gelijk het zwembad in, wat wij deze keer voor ons alleen hadden.

De afstand was 14,4 mijl.

Zondag hebben wij er nog een dagje aan vast geknoopt.

Het heilige der heilige der Engelsen

Maar maandagmorgen zijn wij met daglicht vertrokken (het is hier pas om 08.00 uur licht). Nog niet buitengaats en de wind begon aardig aan te trekken uit de richting waar wij heen wilden. Op een gegeven moment liepen wij nog maar 2,5 knoop, maar dwars van Cádiz kon het grootzeil bij en met de motor werd het hakken naar Trafalgar.

Voor Trafalgar werd het te bezeilen, maar om de hoek viel de wind weg, dus de motor kon het weer opknappen! Zo bereikten wij Barbate. Ofschoon wij knap moe waren, hebben wij eerst nog het schip gespoeld, daarna boodschappen gehaald, gegeten en vroeg naar bed, want wij wilden de volgende dag naar La Linea varen (Spaanse kant van Gibraltar).

De afstand was 41 mijl.

’s Ochtends moesten wij weer vroeg aan de bak, omdat wij het tij nodig hadden om richting Gibraltar te komen. Het was warm en heiig, wat best wel wat sfeer foto’s opleverde.

Exact op het middaguur ronden wij Tarifa, dat is de meest zuidelijke punt van Europa en voor ons afscheid van de Atlantic.

Tarifa, het zuidelijkste puntje van Europa

Ondertussen is de Marokkaanse kust ook in zicht met klinkende namen zoals Tanger (groenteboer bij ons thuis op de hoek) Kaap Mallabata (theehuis Marco Pololaan Utr.) Het lijkt hier wel Kanaleneiland! We hebben besloten om toch maar de Europese kant te houden.

Nadat wij de (Gibraltar)rots in zicht kregen werd het steeds drukker met scheepvaartverkeer. Ook konden wij merken (via de marifoon) dat de verhouding tussen Spanje en UK niet erg best is, want men zit hier elkaar flink in de haren als er een oorlogschip over elkaars territoriale water vaart (het lijkt erop dat ze elkaar aan het uitlokken zijn) maar aan de wal merk je er niets van. We zijn in de haven van La Linea afgemeerd en onze bestelling (reserve filter) uit Amerika lag keurig op ons te wachten. Dat was prima service.

De afstand was 37,6 mijl

Haven La Linea, met op de achtergrond Gibraltar