Rio Douro safari

Voor ons doen ging de wekker ‘erg’ vroeg af, te weten 7.15 uur.  Eerst snel een bakkie koffie en een paar bammetjes naar binnen werken en daarna naar de bus, nog even een sprintje terug want het fototoestel lag nog aan boord, maar wij waren gelukkig nog bijtijds bij de bus. Met een papier van het havenkantoor waarop in het Portugees stond wat onze eindbestemming met de bus was, station estação de S Bento.

De gekleurde band die om de hal loopt, vertelt de geschiedenis van de transportmiddelen in chronologische volgorde, vanaf het begin tot aan het eind van de komst van de trein. Daaronder, op de grote tegelpanelen, staan verschillende historische scènes uit de geschiedenis van Portugal.

De bus stopte en we werden door een medepassagier gewaarschuwd dat dit onze eindhalte was. We hadden tijd genoeg om een kaartje te kopen, maar je moet hier eerst een nummertje trekken en dat hadden wij over het hoofd gezien, dus nummertje trekken en opnieuw achteraan sluiten en daarna bij het loket de eindbestemming opgegeven, voor ons was dat Pinhão, zo’n 125 km rivier opwaarts. 

De dieseltrein staat klaar, dus instappen!

De Douro spoorlijn bestaat uit 26 tunnels en 30 bruggen en loopt van Porto tot aan Barca d’Alva. In 1887 was de aanleg klaar, toen vormde de trein de verbinding tussen de plaatsen in de omgeving en vervoerde de beroemde portwijn, hij loopt langs een mooi landschap van een indrukwekkend natuurlijke schoonheid en rust. Wij zijn niet tot het eindpunt meegegaan maar tot aan Pinhão, dat is één van de mooiste plaatsjes langs de Douro. Aangekomen in Pinhão zijn we aan een terrasje aan het water gaan zitten om al dit natuurschoon over ons heen te laten komen, het was er zo rustig dat het toen pas opviel dat Porto een drukke lawaaierige stad is.

Wij wilden daar een wijnkelder bezoeken maar deze ging pas om 15.00 uur open en dat was precies de tijd dat wij weer in de trein moesten zitten. Op de terugweg hebben wij ons weer zitten te vergapen op het uitzicht van de omgeving.

Eenmaal weer in Porto zijn wij niet met de bus maar lopend terug gegaan.

’s Avonds zijn wij vanwege onze festiviteiten aan de wal gaan eten in een bekend restaurant hier vlak langs de haven. Wij hadden een schotel diverse vis besteld, waaraan je een hele familie kan voldoen!

Nadat wij tonnetje rond gegeten waren, maakte de ober zich bezorgd of het ons niet smaakte en maak die man dan maar eens wijs dat het wel heel erg veel was.

Sophia kreeg als verjaardag cadeau een gerepareerde buiskap, echter de achtertent past er totaal niet op. De zeilmaker zal dat voor de volgende dag regelen. Inderdaad, dat gebeurde maar er klopte het één en ander nog niet, dat houdt in dat wij hier weer een dagje langer liggen, want wij zijn niet van plan weg te varen als alle zaken niet in orde zijn.

Vandaag hebben wij een rondleiding gehad in porthuis Churchills. Wij hebben daar een lesje “port” gehad, nu weten wij dat de Ruby fruitiger smaakt en dat komt dat deze minder contact heeft met het eikenhout en de zuurstof, maar de Tawney zit in kleine vaten en heeft dus meer contact met hout en zuurstof en krijgt een andere smaak. De port is niet goedkoop, maar wij hebben toch maar een paar flesjes ingeslagen.

Wij hopen dat morgen de zeilmaker zijn belofte waar maakt, dan kunnen we weer verder naar Aveiro.